Οι Τράπεζες, το νεοαποικιακό πλαίσιο των ξένων μεγαλομετόχων που θέλουν πακέτα δανείων και εκποιήσεις, η Χρυστάλλα που τις υπακούει δημόσια και ο Χάρης που αγωνίζεται να συγκαλύψει τον Λεπτό και τους μεγαλοοφειλέτες [και φυσικά τα ΜΜΕ ακολουθούν πιστά]
Αυτή
τη βδομάδα, οι τράπεζες, τα προβλήματα και τα σκάνδαλα τους έκαναν μια μικρή
επιστροφή στην επικαιρότητα – και αμέσως έτρεξαν οι ίδιοι που λογόκριναν και
πριν το 2012 να αλλάξουν έμφαση. Ο Χ. Γεωργιάδης έτρεξε να καλύψει τον Λεπτό
και άρχισε να μιλά για τον Σιαρλή (;) ο Α. Μιχαηλίδης του Φιλελευθέρου του
έκανε μεν κριτική, γιατί έριξε κάτι ατεκμηρίωτο και, όπως φάνηκε, παραπλανητικό,
αλλά συνέχισε από εκεί που έμεινε ο Χάρης. Κουβέντα για τα δάνεια του Λεπτού.
Και όπως πάντα η ουσία ήταν αλλού – στις εκποιήσεις και στην προσπάθεια μερικών
να δώσουν στις τράπεζες εξουσία. Έτσι, όταν η Χ. Γιωρκάτζη φάνηκε να υπόσχεται
ότι κάτι θα γίνει με τα επιτόκια, την επομένη οι τράπεζες ξεκαθάρισαν who is the boss
– και με βάση τους κανονισμούς. Για αυτό άλλωστε διορίστηκε η κ. Χρυστάλλα. Για
να τις εξυπηρετεί και όχι να πιέζει. Ήταν ένας εξευτελισμός που δείχνει το
μέγεθος της εξουσίας των τραπεζών. Διότι το πραγματικό πρόβλημα – αυτό των μη
εξυπηρετούμενων δανείων – θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί από το 2013 με την
πρόταση-προσπάθεια του τότε διοικητή, του Π. Δημητριάδη για την δημιουργία
«καλής» και « κακής» τράπεζας. Αυτό, όμως, δεν βόλευε την προσπάθεια των
μεγαλομετόχων να παραμείνουν στο παιχνίδι (έστω και αν τελικά έχασαν όπως
δείχνει η θεαματική ήττα του αρχιεπίσκοπου μέχρι και στην Ελληνική) αλλά και
των μεγάλο-οφειλετών που ήθελαν να κρυφτούν πίσω από τους μικρό-οφειλέτες. Και
έτσι φτάσαμε στην ισοπεδωτική προσπάθεια για εκποιήσεις, στην οποία η κυβέρνηση
(λειτουργώντας ουσιαστικά σαν εκπρόσωπος των μεγάλο-οφειλετών, αλλά και του
νέου διεθνούς κεφαλαίου/επενδυτών που ήρθε για τις τράπεζες) προσπαθεί ακόμα να
εμποδίσει την «προστασία των μικρών» - για την πρώτη κατοικία λ.χ.
Υπάρχει,
όμως, μια ουσιαστική διαφορά τώρα πια – δεν είναι το τοπικό κεφάλαιο και η
τοπική ελίτ που καθορίζει το παιχνίδι, αλλά οι ξένοι επενδυτές. Αυτοί που
πιέζουν έντονα και για τις εκποιήσεις – διότι θέλουν να αγοράσουν πακέτα
κυπριακών δανείων και να κάνουν μια μαζική εξαγορά κυπριακών περιουσιών και
γης. Αυτό που έχουμε μετά την συντριβή του κυπριακού τραπεζιτικού κεφαλαίου
είναι μια αναδυόμενη μορφή αποικιοκρατίας. Μέσα από τις τράπεζες, πια, αλλά με
τους τοπικούς τους εκπροσώπους να είναι πια εκφραστές αυτής της επέμβασης. Και
αυτοί οι εκφραστές είναι από την κυβέρνηση, αλλά και από τις δυο πτέρυγες της
δεξιάς – τους απορριπτικούς και τους δουλοπρεπείς φιλοδυτικούς [ο όρος
φιλελεύθεροι δεν έχει νόημα πλέον].
Η υπόθεση Ζωγραφάκη και η
αποκατάσταση του κατεστημένου που προκάλεσε την κρίση: όταν ο ελεγκτής της
Τράπεζας υποδεικνύει ότι θα έπρεπε να παραιτηθεί, η αναφορά του λογοκρίνεται
..και στο τέλος παραιτείται ο ίδιος για να επιστρέψει όλη η παλιά παρέα που
οδήγησε στην αγορά των ελληνικών ομολόγων;
Το
ότι συνεχίζεται η αποκατάσταση των στελεχών, που τα έκαναν μαντάρα στις
τράπεζες είναι φανερό και λογοκρίνεται, καθώς τα νέα αφεντικά έχουν επιβάλει
μια σιωπή ανάλογη εκείνης του Βγενόπουλου. Ένα ακόμα κλασικό παράδειγμα μετά
την συμπερίληψη του Πατσαλίδη [που εχει οικογενειακές προσβάσεις το υπουργείο
οικονομικών] στο ΔΣ της Τράπεζας Κύπρου [παρά το ότι εκκρεμεί εναντίον του
κατηγορία για διαγραφή στοιχειών που αφορούσαν τα σκάνδαλα της τράπεζας –
ιδιαίτερα εκείνα της αγοράς των ελληνικών ομολόγων] τώρα είχαμε και το
επεισόδιο Ζωγραφάκη. Ο εσωτερικός ελεγκτής της τράπεζας, ο κ. Τσολάκης,
εισηγήθηκε την παύση του κ. Ζωγραφάκη. Αντί, όμως, η διοικήτρια της Κεντρικής
να τηρήσει τις διαδικασίες, τις παρέκμαψε για να δώσει άδεια να συμμετέχει ο
Ζωγραφάκης στο ΔΣ. Έχει γερές πλάτες και στα ΜΜΕ ο κ. Ζωγραφάκης [υπενθυμίζεται
ότι το όνομά του αναφερόταν στο sms του εκδότη του Φιλελευθέρου, που αποκάλυψε η Καθημερινή το φθινόπωρο
του 2013. Και τελικά παραιτήθηκε ο κ.Τσολάκης – και πέρασε στα λογοκρινόμενα
των ΜΜΕ, με εξαίρεση την Χαραυγή. Οπότε είναι πια σαφές ότι οι τράπεζες
διοικούν την Κεντρική, αντί να τις ελέγχει η Κεντρική. Και τα ΜΜΕ
υπακούουν..και ψάχνουν για «σκάνδαλα» αλλού…
Η κ. Γιωρκάτζη ρίχνει μια
ατάκα και μετά η Κεντρική αποκαθιστά την θέση των τραπεζών
Το
μεγάλο ζητούμενο αυτή την εποχή είναι ο έλεγχος των τραπεζών που, αφού δεν
γίνεται από την Κεντρική γίνεται από την Βουλή, η οποία ζητά εξηγήσεις. Και
φυσικά, το κεντρικό επίμαχο ζήτημα είναι αυτό των εκποιήσεων. Σε αυτό το
πλαίσιο, η κ. Γιωρκάτζη πήγε στη Βουλή και πιστοποίησε ότι σχεδόν τα μισά
δάνεια είναι μη εξυπηρετούμενα. Σε μια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα παραδοχή, ο Χ.
Γεωργιάδης παραδέχθηκε ότι η αιτία της κρίσης είναι οι τράπεζες – οι οποίες
έκαναν επέκταση χωρίς σχεδιασμό και χωρίς να έχουν καν τα κεφάλαια. Ο
Γεωργιάδης, βέβαια, ως απολογητής των νέων αφεντικών, τους οποίους διεκολύνει,
αναφέρονταν στο παρελθόν. Αντίθετα, οι βουλευτές ρωτούσαν για τον παρόν. Σε
εκείνο το πλαίσιο, ρωτήθηκε και η κ. Γιωρκάτζη για τα επιτόκια – και έκανε μια
ασαφή αναφορά ότι θα υπάρξουν εξελίξεις σε 15 μέρες, η οποία αναφορά στο
πλαίσιο της συζήτησης εκλήφθηκε ως υπόσχεση για παρέμβαση για μείωση των
επιτοκίων. Την άλλη μέρα, η Κεντρική εξευτέλισε την Γιωρκάτζη με μια διάψευση
που μυρίζε ποιός είναι το αφεντικό – οι τράπεζες αρνήθηκαν με σαφήνεια και η
Κεντρική μετέφερε τον λόγο τους. Και μάλιστα η διάψευση δεν έγινε καν με
ανακοίνωση της Κεντικής αλλά ο κ. Δημητρίου, διευθυντής του τμήματος εποπτείας,
αποκατέστησε την θέση των τραπεζών με δηλώσεις σε τηλεοπτικό σταθμό. Διότι
μπορεί η κ. Γιωρκάτζη να έχει την αδυναμία να ρίχνει ατάκες [όπως για τους
φοροφυγάδες που συναντούσε στα κοκτέηλ μέχρι τους δικηγόρους που κυβερνούν την
Κύπρο] αλλά άμα της δείξουν ποιός είναι το αφεντικό, ξέρει μια χαρά να
υπακούει. Και δεν τηρουνται καν τα θέσμια (ποιός εκφράζει την Κεντρική με
δηλώσεις).
Μην μου τον Λεπτό
αναφέρεις: Γιατί αγχώνεται ο Χάρης;
Η
άλλη ιστορία ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Η βουλευτής Ειρήνη Χαραλαμπίδου
επανέφερε το ζήτημα, που τώρα πια προσπαθούν να λογοκρίνουν τα ΜΜΕ – το θέμα
των υποχρεώσεων των μεγαλοοφειλετών. Και εστίασε στον Κ. Λεπτό, ο οποίος όχι
μόνο είναι ανάλογος, σε δάνεια του Αρίστο, αλλά τα δάνεια του φαίνεται να
εξασφαλίστηκαν με μη διαφανείς διαδικασίες και χωρίς εγγυήσεις. Εκεί ο
αντιπρόσωπος της Λεπτός ήταν ο Χ. Γεωργιάδης που προσπάθησε να στρέψει την
προσοχή αλλού με μια αναφορά στην εποχή που γινόταν η συζήτηση για το διορισμό
συμβουλίου στην Λαϊκή. Ιδού ο διάλογος:
Ε. Χαλαμπίδου:
«Έγινε αναδιάρθρωση των δανείων του Χ μεγαλοοφειλέτη επιχειρηματία; Έχουν όλα
τα δάνεια του εξασφαλίσεις;»
Χ. Γεωργιάδης: «Για την επικέντρωση σε έναν πελάτη, εγώ θα ανέμενα ότι με το δημοσιογραφικό σας παρελθόν θα ρωτούσατε συγκεκριμένα ποιος είναι εκείνος ο τραπεζίτης που είχε τις γνωστές σχέσεις με το συγκεκριμένο όμιλο και ο οποίος σήμερα μπορεί με άλλο καπέλο να είναι σύμβουλος του πρώην πελάτη του».
Ε. Χαλαμπίδου: «Ποιος είναι αυτός ο τραπεζίτης;»
Χ. Γεωργιάδης: «Ποιος είναι αυτός που έγραψε την ατάκα «Andros and his people»».
Η Ειρήνη Χαραλαμπίδη παρέπεμψε στον Υπουργό Οικονομικών, όταν ρωτήθηκε σχετικά μετά τη συνεδρίαση.
H Βουλευτής ΑΚΕΛ είπε «Ποιοι υπέγραψαν τόσα μεγάλα δάνεια χωρίς την υπογραφή κυμαινόμενων επιβαρύνσεων;»
Κατά τη συζήτηση, εκπρόσωποι των τραπεζών ανέφεραν ότι έγιναν επανεκτιμήσεις, στο πλαίσιο των τεστ αντοχής, κάτι που πλέον θα γίνεται σε τακτά διαστήματα, με τον έλεγχο της εποπτείας των τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Χ. Γεωργιάδης: «Για την επικέντρωση σε έναν πελάτη, εγώ θα ανέμενα ότι με το δημοσιογραφικό σας παρελθόν θα ρωτούσατε συγκεκριμένα ποιος είναι εκείνος ο τραπεζίτης που είχε τις γνωστές σχέσεις με το συγκεκριμένο όμιλο και ο οποίος σήμερα μπορεί με άλλο καπέλο να είναι σύμβουλος του πρώην πελάτη του».
Ε. Χαλαμπίδου: «Ποιος είναι αυτός ο τραπεζίτης;»
Χ. Γεωργιάδης: «Ποιος είναι αυτός που έγραψε την ατάκα «Andros and his people»».
Η Ειρήνη Χαραλαμπίδη παρέπεμψε στον Υπουργό Οικονομικών, όταν ρωτήθηκε σχετικά μετά τη συνεδρίαση.
H Βουλευτής ΑΚΕΛ είπε «Ποιοι υπέγραψαν τόσα μεγάλα δάνεια χωρίς την υπογραφή κυμαινόμενων επιβαρύνσεων;»
Κατά τη συζήτηση, εκπρόσωποι των τραπεζών ανέφεραν ότι έγιναν επανεκτιμήσεις, στο πλαίσιο των τεστ αντοχής, κάτι που πλέον θα γίνεται σε τακτά διαστήματα, με τον έλεγχο της εποπτείας των τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η στρατηγική της
Μετατόπισης – από το 2012 μέχρι το 2015: όταν κινδυνεύουν τα συμφέροντα,
μερικοί ρίχνουν κοκκαλάκια Μετατόπισης και τα ΜΜΕ τρέχουν πειθήνια – από την
λογοκρισία της επιβολής του Φιλίππου μέχρι τον Λεπτό
Έμμεσα,
βέβαια, αναφερόταν στον κ. Σιαρλή – ότι ήταν σύμβουλος της Λεπτός. Επί της
ουσίας, όμως, ο υπουργός παρέπεμπε σε μια ανάλογη στιγμή μετατόπισης. Τότε, το
ΔΗΣΥ μαζί με το ΔΗΚΟ επέμεναν να διοριστεί ο κ. Φιλίππου στο ΔΣ. Αυτή η
συζήτηση ήταν άβολη βέβαια για να δημοσιοποιηθεί, διότι έδειχνε ότι τα δυο
κόμματα ήθελαν να επιβάλουν κάποιο δικό τους και με κάποια ιδιαίτερα
συμφέροντα. Οπότε για να μετατοπιστεί η έμφαση, ξαφνικά άρχισε ο Αβέρωφ (ο
προστάτης του Λεπτού, ουσιαστικά, ο οποίος όμως κράτησε χαμηλούς τόνους τώρα,
αφήνωντας τον Γεωργιάδη να κάνει τον δικηγόρο] να ρίχνει στα ΜΜΕ το κοκκαλάκι
ότι δίπλα από ένα όνομα υπήρχε η σημείωση «andros and his people». Τα ΜΜΕ εστίασαν εκεί και
η επιβολή του Φιλίππου πέρασε στα αζήτητα. Ιδού μια αναφορά στα τότε γεγονότα –
ήταν ένα τυπικό επεισόδιο μετατόπισης. Όπως, τώρα, με το κοκκαλάκι Σιαρλή για
να λογοκριθεί το όνομα Λεπτός.
«Ίσως
και ως χαρακτηριστικό της όλης διαδικασίας στην αντιμετώπιση της κρίσης των
τραπεζών από τα ΜΜΕ, ακόμα και η τελική επιλογή των μελών του Δ. Σ.
φαίνεται να χαρακτηρίσθηκε από μια Μετατόπιση για να μην εστιαστεί το θέμα σε
ένα επίμαχο άτομο. Προς τα έξω, μέσω των ΜΜΕ, βγήκε τότε ένα σημείωμα στο
βιογραφικό ενός υποψήφιου, το οποίο αναφερόταν ότι τον εν λόγω υποψήφιο
στήριζαν οι «andros and his people». Η παραπομπή, όπως
εμφανίστηκε από τον αναπληρωτή πρόεδρο του ΔΗΣΥ, φάνηκε να εστιάζει στον ηγέτη
του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού. Την επομένη, ωστόσο, η κατ’ εξοχήν εφημερίδα του
ΔΗΣΥ, η Αλήθεια, διαφοροποιήθηκε και στήριξε την υποψηφιότητα του συγκεκριμένου
ατόμου, ενώ την μεθεπόμενη και ο Φιλελεύθερος θεώρησε ότι έπρεπε να απολογηθεί
στον Α. Κυπριανού για τα υπονοούμενα που άφησε. Σε αυτή την θεαματική εκτροπή,
ωστόσο, πέρασε απαρατήρητο κάτι άλλο το οποίο κωδικοποίησε ο Φιλελεύθερος στο
τέλος του πρωτοσέλιδου άρθρου του:
«Κατά την πολύωρη συνεδρία στη Βουλή, η
διαμάχη επικεντρώθηκε στο όνομα του κ. Φιλίππου, πρώην αξιωματούχου της Κεντρικής
Τράπεζας, με το Δημοκρατικό Κόμμα να τον επιβάλει αν και ήταν εκτός λίστας του
Υπουργείου Οικονομικών και το ΑΚΕΛ αντιτίθετο σφοδρά. Τελικά όμως ο κ. Φιλίππου
διορίστηκε.»[1]
Αυτός ο διορισμός παρέμεινε
αδιευκρίνιστος – γιατί επέμενε το ΔΗΚΟ; Γιατί υπήρξε αντιπαράθεση; Είναι ένα
από τα νέα θέματα, τα οποία τα ΜΜΕ συνεχίζουν να λογοκρίνουν.
Το θέμα δεν έμεινε στον Φιλελεύθερο. Ακόμα και ο Περσιάνης της Καθημερινής λ.χ. που καμωνόταν ότι κρατούσε αποστάσεις, εστίασε στο κοκκαλάκι για να μας πει ότι ήταν κομματικοί οι διορισμοί. Ο Φιλίππου, όπως και ο Λεπτός σήμερα έγιναν αόρατοι.
Ένα ανάλογο επεισόδιο παίχτηκε και στην στήλη του Α. Μιχαηλίδη του Φιλελευθέρου το Σάββατο όταν, αφού έκανε κριτική στο κ. Γεωργιάδη γιατί έκανε παραπλανητική αναφορά στον Σιαρλή – ο ίδιος διέψευσε ότι είχε σχέσεις με τον Λεπτό και ο Γεωργιάδης σιώπησε ένοχα- και ακολούθως, αποφεύγοντας να πει λέξη για τον Λεπτό, κατέληξε στην..Ομόνοια σαν άλλος Καρυδάς.
Διότι το πραγματικό πρόβλημα – αυτό των μη εξυπηρετούμενων δανείων – θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί από το 2013 με την πρόταση-προσπάθεια του τότε διοικητή, του Π. Δημητριάδη για την δημιουργία «καλής» και « κακής» τράπεζας. Αυτό όμως δεν βόλευε την προσπάθεια των μεγαλομετόχων να παραμείνουν στο παιχνίδι (έστω και αν τελικά έχασαν όπως δείχνει η θεαματική ήττα του αρχιεπίσκοπου μέχρι και στην Ελληνική) αλλα και των μεγάλο-οφειλετών που ήθελαν να κρυφτούν πίσω από τους μικρό-οφειλέτες. Και έτσι φτάσαμε στην ισοπεδωτική προσπάθεια για εκποιήσεις στην οποία η κυβέρνηση (λειτουργώντας ουσιαστικά σαν εκπρόσωπος των μεγάλο-οφειλετών αλλα και του νέου διεθνούς κεφαλαίου/επενδυτων που ήρθε για τις τράπεζες) προσπαθεί ακόμα να εμποδίσει την «προστασία των μικρών» - όπως λ.χ. για την πρώτη κατοικία…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου