Κάτω τα χέρια από το χαλλούμι κ Άιντα

ή

Το χαλλούμι ουκ ελάττω παραδώσω.

Ο δεύτερος εναλλακτικός τίτλος ανήκει στις «πατάτες αντιναχτές». Στη στήλη ανήκει η πρόβλεψη, όπως έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενη έκδοση, ότι σύντομα ο Άσπεν Βαν Άιντα θα αντιμετωπίσει την έχθρα του κυπριακού ελληνισμού. Αυτού του κυπριακού ελληνισμού που χαιρέτησε με την επιστροφή του από το κρεβάτι του πόνου της Νέας Υόρκης, ο κ. Αναστασιάδης , ως αυθεντικός κοινοτάρχης του. Σε πρώτη φάση, ο ειδικός απεσταλμένος αντιμετώπισε την γενική επιφύλαξη ή ακόμα και την έκφραση αγωνιστικής οργής όταν πρότεινε μια δικοινοτική επιτροπή για συζήτηση του κεφαλαίου « υδρογονάνθρακες». Η πρότασή του όμως για συζήτηση στις δικοινοτικές συνομιλίες του μέλλοντος, του «ζητήματος χαλλούμι», ξεσήκωσε την ανοικτή οργή του υπουργού Γεωργίας, που ζήτησε από τον Νορβηγό να ασχολείται μόνο με τη δουλειά του. Ο τελευταίος δεν χάνει ευκαιρία να δείχνει ότι μας ξέρει πολύ καλά από πριν να έρθει στην Κύπρο και δεν δίνει περιθώριο χρόνου, όπως οι προκάτοχοι του, για να ανακαλύψει τις πραγματικές προθέσεις της κάθε πλευράς. Το πόσο μελλοντικές θα είναι οι συνομιλίες θα φανεί από το εάν ο Υπουργός Γεωργίας περιλαμβάνεται στα... λάθη που θα διορθώσει ο κ. Αναστασιάδης μετά την επιφοίτηση του Όρους Σινά.

Πάντως, επαναλαμβάνεται ακόμα μια φορά το... μεγάλο παράδοξο. Από τη μια δηλώνεται ότι ο μοναδικός τρόπος επίλυσης του Κυπριακού για την ελληνοκυπριακή πλευρά είναι ο δρόμος του ΟΗΕ, από την άλλη η εκδίωξη των ειδικών απεσταλμένων είναι εθνικό χόμπι.

Πώς να πετάσσεις τη μάππα έξω που το γήπεδο

ή

το παραμύθι της εθνικής ενότητας

ή

η επιφοίτηση της... βαλβίδας.

Η στήλη πρέπει να ομολογήσει ότι δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ότι η οποιαδήποτε πολιτική στροφή, με περιεχόμενο ή χωρίς, μιας κυβέρνησης αποδόθηκε στην περισυλλογή που προκαλεί μια προβληματική μητροειδής βαλβίδα. Ίσως να πρόκειται για παγκόσμια πρώτη.

Πάντως, η επικοινωνιακή πολιτική είναι ίσως το μόνο όπλο που του έμεινε στο χέρι. Η οικονομική κατάσταση είναι αυτή που είναι και βαραίνει όσο ο χρόνος περνά, περισσότερο τις πλάτες των πολιτών, τα ό,ποια οικονομικά σκάνδαλα ξαναβγάζουν στην επιφάνεια αυτά που αφορούν και στον ίδιο προσωπικά (εξαγωγή κεφαλαίων συνεργατών και συγγενών στην περίοδο της απαγόρευσης κλπ). Στο θέμα των συμμαχιών του στην εξωτερική πολιτική διαψεύστηκε σε μεγάλο βαθμό κυρίως σε σχέση με ΗΠΑ αλλά και με την απομάκρυνση της Ρωσίας. Έχασε όμως και στο θέμα του Μπαρμπαρός, αφού δεν κατάφερε να παραβιάσει την παράνομη NAVTEX. Στις συνομιλίες από την άλλη είναι δύσκολο να επιστρέψει αλώβητος.

Από δω βέβαια απορρέει και η πολιτική της εθνικής ενότητας, που στην πράξη σημαίνει την επιδίωξη κάποιων ή κάποιας σημασίας με κάποιο άλλο κόμμα ή κόμματα, που θα του επιτρέπουν κάποια διεύρυνση της βάσης του μέσα στην κοινωνία, αλλά φυσικά δεν μπορεί να φτάσει σε στην εθνική ενότητα