Όταν ο θίασος κατασκευής θεαμάτων «Χάσικος-Ρίκκος» προωθεί το σήριαλ Βέργας το ερώτημα δεν είναι [μόνο] το αποχετευτικό της Πάφου, αλλά και τι θέλουν, μερικοί, να συγκαλύψουν και να προωθήσουν
[Ένα ενδεχόμενο σκάνδαλο 30
εκατομμυρίων, και οι φήμες που το συνοδεύουν, είναι φυσικά σοβαρό ζήτημα – αλλά
κάθε επιλογή θέματος για διερεύνηση υπόκειται και στη συγκριτική αξιολόγηση για
να διαφανεί αν είναι όντως έρευνα ή προσπάθεια ευκαιριακής μετατόπισης: Ο Αρίστο
και όχι ο Λεπτός ή ο Σιακόλας, οι απειλές της Σολομωνίδου και όχι του Λίλλη
κοκ…]
Το
πρωτοσέλιδο του Φιλελευθέρου μετά τις αποκαλύψεις για τον ρόλο του Δρουσιώτη:
Ένα «συμπτωματικό»
πρωτοσέλιδο για να πουλήσει Μετατόπιση το προεδρικό – από τον «ΕΛΑ» στο «τένις
του Βέργα» φτάνει να είναι η δημοσιότητα μακριά από το συμβόλαιο της Γιωρκάτζη
και τα ερωτήματα για τον ρόλο του Δρουσιώτη σε αποφάσεις για πολιτειακά θέματα
αμοιβών και σύγκρουσης συμφερόντων
Την
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου στο Φιλελεύθερο υπήρξε μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση: μετά από
την παραδοχή από το προεδρικό τις προηγούμενες μέρες ότι το συμβόλαιο της
Γιωρκάτζη διαπραγματεύτηκε ο Μ. Δρουσιώτης, ξαφνικά εμφανίστηκαν δυο
«ειδήσεις». Την Τρίτη «διέρρευσε» στους New York Times
η «έκθεση» [κατά πάσα πιθανότητα του Δρουσιώτη] για την κρίση, ενώ την Τετάρτη
υπήρχε πρωτοσέλιδο για το τένις του Βέργα - μια υπόθεση που δεν είχε αναφερθεί
προηγουμένως και ξαφνικά «έτυχε» να εμφανιστεί, ενώ το προεδρικό προσπαθούσε να
μετατοπίσει την έμφαση από το συμβόλαιο και τα ερωτήματα πως και γιατί ένας
δημοσιογράφος διαπραγματεύτηκε συμβόλαιο ενός κορυφαίου αξιωματούχου. Έτσι, ο
Φιλελεύθερος ήταν τεκμήριο μιας κλασικής περίπτωσης Μετατόπισης, από αυτές στις
οποίες μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία 4 χρόνια τα κυπριακά ΜΜΕ. Στην πρώτη
σελίδα, το «τένις του Βέργα» και στην σελίδα 3 η «έκθεση» του προεδρικού που
διέρρευσε και αυτή συμπτωματικά δήθεν ακριβώς μετά το φιάσκο της υπόθεσης του
συμβολαίου. Η «έκθεση» υπήρχε, όπως και ενδεχομένως η έρευνα/πληροφορία για το
τένις. Αλλά ήταν επίσης σαφές ότι κάποιοι στην νομική υπηρεσία χρησιμοποιούσαν
στοιχεία από την έρευνα στην Πάφο για να διευκολύνουν το προεδρικό ή την
προσπάθεια του να αλλάξει ατζέντα θεμάτων στο δημόσιο λόγο. Είναι συμπτώσεις
που δεν μπορεί να παραβλέψει κάποιος.
Οι φήμες για τα «βρώμικα»
σε συγκριτικό πλαίσιο
Φαίνεται
ότι αυτές τις μέρες όποιον ρωτήσεις ανάμεσα στην πολιτική ελίτ [και από την
Πάφο] για τον Βέργα θα σου πει ότι είναι «βρώμικος». Αυτό λέγεται με ένα ύφος
«είναι γνωστό». Αν ρωτήσεις, αντίστοιχα στην Λεμεσό [ή ανάμεσα στην πολιτική
ελίτ] για τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου θα σου πουν ανάλογα για τις δραστηριότητες του
σε «οίκους» κλπ. Στο παρόν θέαμα που προβάλουν με πληκτικά πειθήνια υποταγή η
πλειοψηφία των ΜΜΕ, ο Βέργας είναι ο κατηγορούμενος και ο Ερωτοκρίτου αυτός που
προωθεί την θεαματική επίθεση. Μάλιστα, ό,ποιος δημοσιεύσει κάτι για τις
υπόνοιες ότι ο κ. Ρίκκος ήταν παρών στον «ναό» που διερευνάται στην Λεμεσό, ο
βοηθός γενικός εισαγγελέας φέρεται να παίρνει τηλέφωνα δεξιά και αριστερά και
να απειλεί. Αυτή η αντιστοιχία είναι χαρακτηριστική του θεάματος που ζούμε.
Όσοι κατάλαβαν πως στήθηκε αρχικά το θέαμα της επιτροπής Πική [άραγε ο γηραιός
κύριος δεν θα έπρεπε να διερευνηθεί για εξαπάτηση του κοινού όταν καμώνονταν
τον Απρίλιο ότι θα διερευνούσε τον πρόεδρο, ενώ η νομοθεσία διορισμού το
απαγόρευε;] ή το ακόμα πιο φαιδρό σκηνικό της δίκης της Δρομολαξιάς [εκεί
περιμένουμε να δούμε αν το δικαστικό σύστημα θα διασώσει έστω το τελευταίο φύλο
συκής από την γελοιότητα μιας στημένης διαδικασίας που έχει τεκμηριωθεί και με
ηχητικά ντοκουμέντα] θα πρέπει να ρωτούν το ουσιαστικό ερώτημα – γιατί ο
Βέργας, γιατί τώρα. Τα υπόλοιπα είναι αστεία για «αθώους». Το ότι εγκρίθηκαν
επιπλέον 31 εκατομμύρια για τα έργα του αποχετευτικού στην Πάφο σημαίνει ότι το
κόστος ήταν μεγαλύτερο [όπως στην πλειοψηφία των έργων] και ότι κάποιοι πήραν
και το κάτι τις τους [όπως και στην πλειοψηφία των έργων].
Πως ξεκίνησε το θέαμα σαν
Μετατόπιση: Ο Αρίστο και όχι ο Λεπτός ή ο Σιακόλας.. και ας φωνάζει η Ε.Ε. για
παραβίαση χώρων – άλλο το πράσινο στην Πάφο και άλλο ο προστατευμένος χώρος των
χελώνων στον Λατσί..εκείνος φαίνεται δεν είναι «πράσινος»
Το
θέμα, όμως, είναι η εστίαση – διότι όλοι ξέρουν ότι δεν θα επεκταθεί η εφαρμογή
του ελέγχου. Πως ξεκίνησε λοιπόν το σήριαλ της Πάφου. Το καλοκαίρι, η κυβέρνηση
πέρασε μια ψυχρολουσία όταν δεν μπορούσε να περάσει τον νόμο των εκποιήσεων
όπως ήθελαν οι τράπεζες – χωρίς διασφαλίσεις κλπ. Ξαφνικά, διάφοροι [όπως λ.χ.
ο διευθυντής σύνταξης του Φιλελευθέρου] ανακαλύψουν μετά από 2 χρόνια – το 2012
η λέξη τράπεζες δεν υπήρχε στην αρθρογραφία τους- ότι οι τράπεζες είναι η αιτία
της κρίσης. Και αμέσως η εστίαση, ως λογική συνέπεια πήγε σε όσους χρωστούσαν
πραγματικά μεγάλα ποσά και δημιουργούσαν το πρόβλημα των μη-εξυπηρετούμενων
δανείων. Ο υπουργός οικονομικών και η διοικήτρια [ήταν αρκετά πειθήνια η κυρία
Γιωρκατζη και ας το παίζει τώρα, για να σώσει την καρέκλα της, «αντιστασιακή»]
δεν έδιναν στοιχεία για το ποσοστό των δανείων με υποθήκη την πρώτη κατοικία –
για να αντιπαραβληθεί στους μεγάλο-οφειλέτες. Αλλά όπως και σε αλλα θέματα η
καχυποψία από τα κάτω παρέσυρε τη λογοκρισία τους και η έμφαση εστιάστηκε στους
μεγάλο-οφειλέτες. Έπρεπε, λοιπόν, κάτι να γίνει. Και τότε επιλέχθηκε ο κ.
Αριστοδήμου σαν για ριχθεί στην αρένα της λαϊκής οργής. Δεν είναι αθώος ο κ.
Αριστοδήμου. Ήταν μέλος του ΔΣ της τράπεζας και ταυτόχρονα μεγάλο-ντηβέλοπερ
και με δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων [τα 30 εκατομμύρια του αποχετευτικού της
Πάφου διασκορπισμένα σε διάφορους είναι ψίχουλα μπροστά στο πραγματικό ποσό των
κεφαλαίων που διαχειρίστηκε η ανίκανη πολιτικό-οικονομική ελίτ]. Η εστίαση είχε
να κάνει με το ότι δεν είχε πια κάλυψη. Διότι όλα πρέπει να κρίνονται
συγκριτικά. Όπως αποκαλύφθηκε, ο άλλος
μεγαλοντηβέλοπερ της Πάφου, ο κ. Λεπτός είχε επίσης τύχει ευνοιοκρατικής μεταχείρισης[1] που απαιτεί διερεύνηση
[για το ποιοί και γιατί-με τι μίζες-του εξασφάλισαν την προνομιακή μεταχείριση]
αλλά εκείνο το θέμα δεν ανοίχθηκε. Έχει την κάλυψη του Α. Νεοφύτου, όπως
φημολογείται, ο κ. Λεπτος;.. Ακόμα και το θέμα στο οποίο εστιάστηκε η υπόθεση –
τον διαχωρισμό οικοπέδων και την προσπάθεια περιορισμού της απαιτούμενης
έκστασης πράσινου- απομένει να φανεί συγκριτικά πόσο σημαντικό θα είναι. Αλλά σε εκείνη στην στιγμή η νομική υπηρεσία,
τα πρωτοσέλιδα του Φιλελευθέρου και του Πολίτη [σε μια χαριτωμένη σύμπραξη των
υποτιθέμενων εμπορικών αντίπαλων] και όλων των τηλεοπτικών καναλιών που
εξαρτούνται από την κυβέρνηση για τα χρέη της Βέλιστερ, υπάκουσαν.
Βέβαια,
ο Αριστοδήμου και το «πράσινο» στα οικόπεδα που θα διαχωριστούν, δεν μπορούσε
να συνεχίσει επ' αόριστον. Άσε που ο
Αριστοδήμου θα μπορούσε να ανοίξει το στόμα του. Οπότε έπρεπε να βρεθεί νέο
σημείο εστίασης – και έτσι βρέθηκε ο Βέργας και η Σολομωνίδου. Την
Σολωμονίδου από ότι φαίνεται ήθελαν να την ξεφορτωθούν διάφοροι – τα μυστήρια
μια τοπικής κόντρας είναι δύσκολο να τα κατανοήσει κάποιος από απόσταση [
φαίνεται ότι τα περισσότερα κόμματα σε τοπικό επίπεδο, έχουν εσωτερική κόντρα
για τα υπο διερεύνηση θέματα] αλλά το να ξεφορτωθούν μια τύπισσα από την
επιτροπή για την πολιτιστική πρωτεύουσα παραπέμπει και σε "κατανοητά"
οικονομικά, και αλλα, συμφέροντα η κίνητρα. Και έτσι, "βρέθηκε" το
αδίκημα των απειλητικών sms.
Φυσικά είναι αδίκημα. Αλλά με τί πρόστιμο πάει μια απειλή, αν τεκμηριωθεί; Και
το συγκριτικό μέτρο είναι ακόμα πιο κραυγαλέο εδώ πέρα. Για κακή τύχη του
Ρίκκου Ερωτοκριτου, που κατασκευάζει το θέαμα, ο κατηγορούμενος που μετατράπηκε σε αθώα περιστερά-κατήγορο, ο Λίλλης
[ένα άλλο τεκμήριο της χειραγώγησης των δεδομένων αυτή την εποχή] ξαφνικά
βρέθηκε να απειλεί επίσης δημοσιογράφους στη δίκη σύμφωνα με δημοσιεύματα αλλα
και καταγγελίες της ένωσης συντακτών. Τί έκανε η Γενική Εισαγγελία; Τίποτα.
Οι δημοσιογράφοι στην Πάφο δεν πρέπει να
απειλούνται, ενώ στην Λάρνακα είναι οκ; Πόση "αθωότητα" να
πιστώσει κάποιος τους αρμόδιους των ΜΜΕ για τα πρωτοσέλιδα που λογόκριναν;
Μάλλον υπάκουσαν. Και έτσι, εκείνη η «απειλή του Λίλλη» λογοκρίθηκε, ενώ η
«απειλή της Σολομωνίδου» έγινε μέγα θέμα, και μετά με υπερτεχνολογικές μεθόδους
ανακαλύφθηκε ότι και το κινητό του Βέργα ήταν κοντά στο δικό της, όταν έστελλε
τις απειλές. Παιδικές ανοησίες θα πει κάποιος. Και όμως πόσο πειθήνια τις
αναπαρήγε το θέαμα που εκβιάζει ο αόρατος θίασος. Και έτσι ο Λίλλης δεν
κατηγορήθηκε [κάνει έρευνα από τότε ο νέος αρχηγός αστυνομίας] αλλά αντίθετα
για τις απειλές με μήνυμα στην Πάφο προκύψαν πρωτοσέλιδα και ..υπήρξε και
απαίτηση να παρατηθεί ο δήμαρχος.
Σε
κάποια φάση η ροή του σεναρίου σκόνταψε [παραδόξως;] στα δικαστήρια που
θεώρησαν ότι η κατασκευή θεάματος δεν είχε τα απαραίτητα τεκμήρια και έτσι
πάγωσε κάπως το θέμα. Όμως, η επίθεση δεν είχε σκοπό φυσικά να σταματήσει.
Έτσι, ενώ άρχισε να πηγαίνει στραβά το σκηνικό της αντιπαράθεσης
προεδρικού-Γιωρκάτζη ξαναήλθε στην επιφάνεια ..ο Βέργας.
Η πρόσφατη επίθεση σαν
Μετατόπιση – όταν ο Φιλελεύθερος "ανακαλύπτει" [κάνουν και οι
αντίπαλοι διαρροές τελικά] τις συγκρούσεις συμφερόντων του προεδρικού, ο
Χάσικος δηλώνει στην «ίδια γραμμή»με όσους πολεμούν τη διαπλοκή στην Πάφο..
προφανώς, όμως, όχι και τόσο στη Λευκωσία ή στο Λιοπέτρι.
Ο Πολίτης έτρεχε να
συγκαλύψει τα δικά του αποχετευτικά με τον Δρουσιώτη
Την
Πέμπτη, η νομική υπηρεσία ή η αστυνομία διέρρευσαν ένα ακόμα θέμα για τον Βέργα
– για ένα γήπεδο τένις που υποτίθεται έκτισε σε δημόσιο χώρο. Έτσι, η
ευαισθησία για το πράσινο στη Πάφο επεκτάθηκε και στο θέμα των δημόσιων χώρων.
Αλλά η ευαισθησία δεν ταξίδεψε βορειότερα προς το Λατσί, όπου υπάρχει ευρωπαϊκή
καταγγελία ότι παραβιάστηκε δημόσιος οικολογικός χώρος.
Τώρα,
όμως, ο Ν. Παπαδόπουλος φάνηκε να νοιώθει πια ότι η επιλεκτική εστίαση είχε σαν
στόχο και τον ίδιο. Διότι, προφανώς, αν ο κ. Βέργας υποστήριζε τον κ. Κάρογιαν
μάλλον τίποτα δεν θα συνέβαινε ή αν συνέβαινε θα γινόταν πιο low key
ή θα συγκαλύπτονταν, όπως με τον δήμαρχο Γερμασόγειας – όπως άλλωστε γίνεται με
τον Λίλλη, τον πατέρα του Χ. Γεωργιάδη, το δικηγορικό γραφείο του προέδρου, τις
φήμες για τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου κοκ. Οπότε την Παρασκευή τα ΜΜΕ εξαπέλυσαν νέο
κύκλο επιθέσεων για να δημιουργήσουν τετελεσμένα – «παραιτείται ο Βέργας» -
μετά την παρέμβαση του Ν. Παπαδόπουλου που του ζήτησε να παραιτηθεί. Ο Πολίτης
μας υποσχέθηκε ότι ο Βέργας είπε ότι θα «πάρει και άλλους μαζί του». Όσοι
βέβαια ζουν ακόμα με το διαφημιστικό παραμύθι που χρησιμοποίησε η επιχείρηση
του κ. Γ. Παπαδόπουλου για χρόνια, μπορεί να περίμεναν «αποκαλύψεις». Ο Πολίτης
έχει μια μόνιμη έμμονη – σε κάθε σκάνδαλο του κατεστημένου να προσπαθήσει να το
κάνει focus μακριά από τους δικούς του
– έτσι, την Κυριακή μας πούλησε πρωτοσέλιδα «Αλκή». Και φυσικά, το αυτονόητο
ερώτημα είναι εκεί: πως έφτασε στον Πολίτη το αντίγραφο της επιταγής; Ο Πολίτης και ο Διονυσίου είχαν βέβαια να
συγκαλύψουν το δικό τους πρόβλημα – ο τέως δημοσιογράφος της εφημερίδας, ο
Δρουσιώτης, που χτυπιόταν με την «διαπλοκή» του Τάσσου κλπ και άλλων, ξαφνικά
αποκαλύφθηκε ότι έκανε και ο ίδιος ντηλς και χάριζε δημόσιο χρήμα σε
αξιωματούχο. Έδωσε αύξηση στην Γιωρκάτζη. Αυτό, με βάση τα κριτήρια σε
άλλες υποθέσεις για τις οποίες έριχνε πρωτοσέλιδα ο Πολίτης, είναι διασπάθιση
δημόσιου χρήματος. Αλλά τολμά ο Πολίτης να δει τον καθρέφτη; Οπότε όπως έκανε
και το 2012 όταν αγωνιζόταν να λογοκρίνει την συζήτηση για τις τράπεζες, το
έριξε αλλού.
Ο
Βέργας αρνήθηκε να παραιτηθεί αλλα το συνολικό κατεστημένο αποφάσισε ότι θα τον
έριχνε στην αρένα – και άρα ότι έπρεπε να παραιτηθεί. Οπότε τέθηκε μετά το
ζήτημα του αποχετευτικού [η υπόθεση Ρουβά κλπ δεν φάνηκε ενδεχομένως να πείθει
τον δικαστή, οπότε..] και έτσι τελικά κατάφερε η κυβέρνηση να παρουσιάσει στα
ΜΜΕ τον Βέργα με χειροπέδες. Η επίσκεψη Χάσικου, σε αυτό το πλαίσιο είχε μια
κωμική διάσταση αυτοκαρφώματος. Το ξεχείλωμα της κυβερνητικής διαπλοκής από
διάφορες πλευρές [εκείνες τις μέρες είχε
προκύψει και θέμα της διαπλοκής του δικηγορικού γραφείου του προέδρου με
εταιρεία που θέλει να αγοράσει προνομιακά τις κυπριακές αερογραμμές] έκανε την
προσπάθεια του υπουργού εσωτερικών για παράσταση "ενάντια στη
διαφθορά" εμφανές μέρος μιας προσπάθειας για αλλαγή εστίασης. Διότι ναι τα
30 εκατομμύρια είναι πολλά.. αλλά είναι και η σύγκριση..
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου