Το φιάσκο με τη συμμετοχή των τ/κ στις ευρωεκλογές [για μια ακόμα φορά μερικοι στην ελληνοκυπριακη δεξιά συμπεριφέρονται χωρίς αίσθηση των συνεπειών]

Η πιθανότητα να συρθεί η Κυπριακή Δημοκρατία στα ευρωπαϊκά δικαστήρια είναι πιθανή και όσο και αν μερικοί το θεωρούν χρονικά απόμακρο, ανοίγει μια πολιτική πραγματικότητα. Ταυτόχρονα το πείραμα της συμμετοχής των τουρκοκυπριων στις εκλογές που οργανώνουν οι ελληνοκύπριοι μόνοι τους έδειξε 3 πράγματα.

1. Μια μερίδα των ελληνοκυπρίων δεν μπορεί να κατανοήσει ακόμα το γεγονός ότι οι τουρκοκυπριοι είναι ισότιμοι πολίτες και άρα κάθε φορά που πρέπει να συμπεριφερθεί ισότιμα κάνει λες και υποχωρεί σε κάτι

2. Η μεγάλη πλειοψηφία των τουρκοκυπρίων έδειξε να κατανοεί ότι δεν μπορεί να εμπιστευθεί τους ελληνοκύπριους να οργανώσουν εκλογές η διαδικασίες από μόνοι τους, στις οποίες να συμπεριλαμβάνονται και τουρκοκύπριοι και έτσι απείχε – διεκδικώντας έτσι το δικαίωμα σε αυτόνομη εκπροσώπηση.

3. Μια έστω και μειοψηφική μερίδα, για την ώρα, ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων φαίνεται να θέλει και να προωθήσει μορφές κοινών εκλογικών διαδικασιών. Και το ότι αυτή η τάση απλώνεται και πέρα από τον ιστορικό χώρο της Αριστεράς.

Πως ξεκίνησε το ζήτημα: οι προσπάθειες υπεκφυγής των ελληνοκυπριακων αρχών και η πίεση από το κίνημα ενιαίας Κύπρου

Το θέμα με τη συμμετοχή των Τ/Κ στις ευρωεκλογές ξεκίνησε από δυο διαφορετικές κατευθύνσεις, οι οποίες τελικά συγκρούστηκαν και απειλούν να αποκαλύψουν πώς μια μερίδα ελληνοκυπρίων σκόπιμα αποκλείει τους τουρκοκύπριους από τα δικαιώματά τους. Το ότι ο κ. Χάσικος, μάλλον, θα φορτωθεί αυτήν την αποτυχία, δεν είναι παράξενο. Ο ακροβατισμός και η αντίφαση ανάμεσα στην ρουσφετολογική πρακτική -ξεκινώντας από τα ιδιωτικά συμφέροντα της οικογένειάς του γενικότερα ως υπουργός - από την μια, και τις φανφαρονικές διακηρύξεις για «ευρωπαϊκές αρχές» κλπ, ήταν και είναι αναπόφευκτα ότι αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί.

Το θέμα ξεκίνησε από την μια με εισήγηση του κ. Κασουλίδη για να αποφευχθεί η ευρωπαϊκή πίεση λόγω του αποκλεισμού των τ/κ από την ευρωβουλή. Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι οι τ/κ διεκδικούν ότι με βάση τις διαπραγματεύσεις για το σχέδιο Αννάν δικαιούνται 2 από τις 6 έδρες της ευρωβουλής – και αυτή είναι και η θέση αρκετών στην Ε.Ε. Η ε/κ θέση, όπως και με την κυριαρχία την οποία μονοπωλεί η ε/κ κοινότητα από το 1964, είναι ότι δεν είναι οι ίδιοι, οι ε/κ, που εμποδίζουν την συμμετοχή των τ/κ, αλλά η Τουρκία. Βέβαια, αυτό που τρέμουν οι ε/κ είναι η επαναφορά της πίεσης για τις 2 έδρες. Οπότε, η ενιαία ψηφοφορία θεωρήθηκε ως ένα είδος παραχώρησης για να αντιμετωπιστούν οι πιέσεις. Ή για να το πούμε πιο απλά, ως ένα είδος παραπλάνησης για τους ευρωπαίους. Αυτές οι παραπλανητικές τακτικές δεν είναι κάτι το καινούργιο, και είναι αστείο ότι πολιτικοί με ευρωπαϊκή πείρα, όπως ο Κασουλίδης, καταφεύγουν ακόμα σε αυτές. Η μόνη δικαιολογία που μπορεί να του αποδόσει κάποιος είναι ότι έχει να αντιμετωπίσει μια δεδομένη ε/κ θέση, και μια σαφή αντίδραση στο κόμμα του σε κάθε συζήτηση για τους τουρκοκύπριους.

Όμως, το ζήτημα της ενιαίας ψηφοφορίας έχει και τη δική του ιστορία με άξονα τις πιέσεις ομάδων τ/κ για το δικαίωμα ψήφου – αλλά και ομάδων ε/κ που θεωρούν τους εαυτούς τους κύπριους και θέλουν ένα ενιαίο πολιτικό σύστημα. Το νομικό δικαίωμα να συμμετέχουν οι τ/κ στις εκλογές, το κέρδισε ο Ι. Αζίζ, ιστορική μορφή των τ/κ, που ταυτίστηκε με την Κυπριακή Δημοκρατία. Και ανάλογες διεκδικήσεις είχε και μια μερίδα τ/κ που κατοικούν στη βόρεια Κύπρο. Η παραχώρηση από τη δεξιά έγινε, βέβαια, για να ξεγελαστούν οι ευρωπαίοι. Για αυτό και ξέφυγε η ανοησία από τον κ. Χάσικο, όταν οι τ/κ διαμαρτύρονταν για τον αποκλεισμό 30,000 ατομων από την κοινότητά τους: «Εν κανεί που τους αφήνουμε να ψηφίσουν..». Διότι στο κόσμο του κ. Χάσικου, όπως και μεγάλης μερίδας της ε/κ δεξιάς, ο παλιός ρατσισμός απλώς καλύπτεται και προβάλλεται εύκολα, όταν προκύπτουν αμήχανες καταστάσεις.

Τα άγχος και οι αναστολές της δεξιάς οδήγησαν και πάλι στην αποκάλυψη της προκατάληψης

Το ζήτημα, ίσως, να μην ήταν δραματικό, αν η κοινοβουλευτική ομάδα του ΔΗΣΥ που ανέλαβε να ψηφίσει το κυβερνητικό νομοσχέδιο, δεν έκανε πίσω για να ικανοποιήσει και τους δικούς της απορριπτικούς. Διότι σε ένα σημείο ο κ. Χάσικος έχει τουλάχιστον δίκαιο – το αρχικό νομοσχέδιο από το υπουργείο εσωτερικών προνοούσε ότι θα γινόταν αυτόματη εγγραφή των τ/κ που θεωρούνται πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας στους εκλογικούς καταλόγους. Με την παρέμβαση των απορριπτικών, όμως, τελικά κωδικοποιήθηκε στο αναθεωρημένο νομοσχέδιο ότι δικαιούνται να ψηφίσουν μόνο όσοι τ/κ έχουν μόνιμη κατοικία στη βόρεια Κύπρο/κατεχόμενα. Αυτό, όμως, άφηνε εκτός 30,000 τ/κ και έθετε ένα όρο, που δεν εφαρμοζόταν για τους ε/κ.[1] Ήταν, δηλαδή, ντε φάκτο ρατσιστική πρόνοια, αφού εφαρμοζόταν μόνο στην μια κοινότητα. Το κόλπο συγκάλυψης του Κασουλίδη, οδηγούσε τελικά σε χειρότερη κατάσταση, αφού μπορεί, πια, να διεκδικηθεί ότι οι τ/κ αντιμετωπίζονται σαν πολίτες β’ κατηγορίας στη μόνη κίνηση που έκαναν οι ε/κ για να τους δώσουν μια ευκαιρία συμμετοχής στο ευρωπαϊκό σκηνικό. Είναι πιθανό επίσης ότι μερικοί στον ΔΗΣΥ ανησυχούσαν από την πιθανότητα να ψήφιζαν μαζικά οι τουρκοκύπριοι, όποτε θα ευνοούνταν σχηματισμοί που δεν ήθελε η δεξιά. Από το ε/κ κόμματα, σαφώς, το ΑΚΕΛ πήρε την μερίδα του λέοντος με 368 ψήφους, ενώ ο ΔΗΣΥ πήρε μόνο 6. Όσον αφορά την δικοινοτική εκπροσώπηση φαίνεται ότι το Δράσυ-Eylem λειτούργησε σαν πρωτοπορία. Δικοινοτικούς ψήφους πήρε και ο Σ. Λεβεντ (ο οποίος είχε προβολή από τα ΜΜΕ αλλα όχι ανάλογη συλλογή ψήφων) όπως και αλλα μικρότερα σχήματα

Τελικά, όταν ξεκίνησε η ψηφοφορία το θέμα δημοσιοποιήθηκε και προκάλεσε αίσθηση στη βόρεια Κύπρο, εμποδίζοντας και την ροή των ψήφων, αλλά και αποκαλύπτοντας για μια ακόμα φορά το κωμικό επίπεδο του κ. Χάσικου. Προφανώς, όταν θα σύρεται η Δημοκρατία στα δικαστήρια, θα πρέπει ως ο αρμόδιος να δώσει λόγο –θα πληρώσει όμως και τις αποζημιώσεις;…

Σε αυτό το πλαίσιο φαίνεται ότι και οι δυο τάσεις – για ενιαία ψηφοφορία κάπως αλλα και για αυτόνομη κοινοτική εκπροσώπηση αφού η ε/κ δεξιά απέτυχε και πάλιν σε ένα απλό δείγμα ουδέτερης συμπεριφοράς της εξουσίας- θα συνεχίσουν να υπάρχουν, και άρα η σταθμισμένη ψήφος μάλλον θα είναι ο ιστορικός συμβιβασμός.

[1] Αν και υπήρχαν και αναφορές για τουρκοκύπριους οι οποίοι είχαν δηλώσει διεύθυνση και καταγράφηκε λάθος. Η δε δήλωση αξιωματούχων ότι οι τ/κ που επηρεάζονταν ήταν μόνο μερικές εκατοντάδες ήταν εκπληκτική σε αφέλεια – δηλαδή τα δικαιώματα δεν είναι πια ατομικά άρα αναλόγως ποσότητας/αριθμου;