Η Ελληνοκυπριακή πλευρά σπεύδει βραδέως

Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας την περασμένη βδομάδα, οι συνομιλίες για το κυπριακό έχουν αρχίσει από το σημείο μηδέν με την ελληνοκυπριακή πλευρά να αρχίζει το παζάρι από τις συμφωνίες του 1960 (ενώ ο Οζερσάι ισχυρίζεται ότι διεξήλθαν και τα έξι κεφάλαια) και την τουρκοκυπριακή να υποστηρίζει ισχυρό τουρκοκυπριακό κρατίδιο.

Αν οι πληροφορίες ευσταθούν, βρισκόμαστε μπροστά στο συνηθισμένο παιχνίδι, οι Κύπριοι, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, να προσπαθούν να δείξουν ότι επιθυμούν λύση, χωρίς όμως να τα καταφέρνουν διότι η άλλη πλευρά είναι αδιάλλακτη.

Αυτό, επίσης, το γεγονός δείχνει ότι τελικά, όπως λέει και ο κύριος Πουργουρίδης,  ό,ποιος ανηφορίσει το λόφο του Προεδρικού «κάτι παθαίνει».  

Στο τέλος της ομιλίας του «των λυγμών», ο τότε Πρόεδρος Τάσος Παπαδόπουλος  είπε «……αν στο κάτω- κάτω φανεί ότι κάνουμε λάθος απορρίπτοντας το σχέδιο Αννάν, έχουμε όλο τον καιρό να το επαναφέρουμε». Στη συνέχεια, έδωσε όλο το υπόλοιπο της ζωής του για να δημιουργήσει συνθήκες καμένης γης, που καθιστούσαν πάρα πολύ δύσκολη την επαναφορά του σχεδίου Αννάν, στέλλοντας κυρίως στο πυρ το εξώτερον την επιδιαιτησία και τα χρονοδιαγράμματα, για τα οποία είναι ο κύριος υπεύθυνος.

Φυσικά, δεν υπάρχει άλλη λύση συνενωτική των κοινοτήτων πάνω σε πολύ διαφορετικές λογικές από εκείνες του σχεδίου Ανάν και όλων όσων προηγήθηκαν. Η μόνη άλλη λύση, η οποία πιθανόν και να μην υπάρχει πλέον  για λόγους ανεξάρτητους από τους Ελληνοκύπριους, είναι η συντήρηση του στάτους κβο,  με την  Κυπριακή  Δημοκρατία στα χέρια της Ελληνοκυπριακής πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας (των λίγων οικογενειών που καταλήστεψαν την κυπριακή κοινωνία και θεωρούν ότι μπορούν να συνεχίσουν το ίδιο παιχνίδι απτόητοι). Εξ άλλου και ο ίδιος ο Τάσος Παπαδόπουλος δε μας είπε ποτέ σε ποιά άλλη βάση θα συνομιλούσε πέραν εκείνης πάνω στην οποία διαπραγματεύτηκε, κατά κάποιο τρόπον…

Η κρυφή ελπίδα των κομμάτων που καθυστερούν τη λύση είναι ότι, κάποια στιγμή οι συνθήκες θα αλλάξουν, κατά τρόπο που θα αποδυναμώνουν την Τουρκία και θα ευνοούν τις Ελληνοκυπριακές θέσεις.  Οι προβλέψεις αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν ούτε από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ούτε από την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ, ούτε από την αναταραχή στις γειτονικές αραβικές χώρες. Παρόλα αυτά με την προσάρτηση-επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία, αλλά και με άλλες παρόμοιες  περιπτώσεις στο παρελθόν, όπως το Κόσοβο, Ιρακινό και Συριακό Κουρδιστάν, η λογική της διχοτόμησης, αν και δεν μπήκε στις Δυτικές χώρες, είναι πια στο προσκήνιο.

Η γενική, πάντως, εικόνα είναι ότι, η Τουρκοκυπριακή πλευρά παρουσιάζεται ήδη ως έτοιμη να μπει σε συνομιλίες με διεθνείς εμπλεκόμενους παράγοντες (ενδυναμώνοντας έτσι και την παρουσία της στο διεθνές προσκήνιο), ενώ η Ελληνοκυπριακή πλευρά στέλλει τη μπάλα στα ΜΟΕ (Βαρώσια) και όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, μελετά την εισαγωγή και νέων ΜΟΕ στο μενού (αυτό κατά τον Πρόεδρο αποτελεί προσπάθεια ώθησης των συνομιλιών).

Οι περισσότεροι αναλυτές στην Κύπρο θεωρούν ότι στη συγκεκριμένη αυτή στιγμή κατά την οποία εκδηλώνεται μία αντιπαράθεση Αμερικής-Ευρώπης εναντίον της Ρωσίας, η Κύπρος πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο ή να συνεχίσει να παίζει με Ανατολή και Δύση, σύμφωνα με την παραδοσιακή επαμφοτερίζουσα πολιτική. Ωστόσο απ’ ότι φαίνεται η Ρωσία και η Αμερική θα περιορίσουν την ένταση μεταξύ τους μέσα σε λελογισμένα πλαίσια.

Μερικοί αναλυτές επιμένουν ότι υπάρχουν πιθανότητες να δημιουργηθεί ένας ενεργειακός άξονας Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας, αλλά όλες οι νεότερες εξελίξεις συνηγορούν στο ότι αυτό πια πρόκειται για ένα παλιό παραμύθι. Οι τελευταίες δηλώσεις της Ισραηλινής κυβέρνησης  είναι ότι, την ευθύνη των υδρογονανθράκων θα την πάρουν οι ιδιωτικές εταιρείες με οικονομικά κριτήρια.

Ένα σημαντικό ίσως ΜΟΕ, που προτείνεται από την Τουρκοκυπριακή οργάνωση των δασκάλων, είναι η υποχρεωτική διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας  στα Τουρκοκυπριακά Δημοτικά σχολεία.  Η Ελληνοκυπριακή παιδεία επανήλθε διά του Κενεβέζου στα παλιά της «εθνικοχριστιανικά»,  καμωνόμενη  πως ξεχνά ότι η Τουρκική γλώσσα είναι επίσημη γλώσσα της Κυπριακής Δημοκρατίας, της οποίας ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν θέλει να χάσει ούτε τρίχα.  Σύντομα, θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι πολλοί δίγλωσσοι Τουρκοκύπριοι θα κινούνται άνετα στην πατρίδα τους και με τις ανάλογες επαγγελματικές ευκαιρίες. 

Τελικά, η Ελληνοκυπριακή κυρίαρχη ιδεολογία κρύβεται μέσα στην κακομοιριά της που την οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο εκφυλισμού.

Τέλος, να σημειώσουμε τη συνέντευξη του Ρώσου πρέσβη στο ΡΙΚ, στην οποία ανάφερε ότι η Ρωσική κυβέρνηση δεν προσκλήθηκε να δώσει οποιαδήποτε βοήθεια στο κυπριακό, αλλά εάν κληθεί θα το πράξει. Άφησε μία ελαφρότατη , θα λέγαμε, αιχμή για τις πολιτικές που ακολουθεί η Κύπρος ως μέλος της ΕΕ, αλλά αναγνώρισε ταυτόχρονα τη μετριοπάθειά της.