Το ΕΛΑΜ «βοηθά» την κυβέρνηση να «απαλλαγεί» από τον αρχηγό αστυνομίας;

-Μια κυβέρνηση που έχει στρατηγική συμμαχία με τον χρηματοδότη του ΕΛΑΜ στην αρχιεπισκοπή, και που μέχρι πρόσφατα αρνείτο ότι υπάρχει καν οργανωμένη ακροδεξιά, όταν βρέθηκε μπροστά στον οργανωμένο τραμπουκισμό, έκανε ακόμα μια Μετατόπιση έμφασης.. και απέκτησε τον έλεγχο ακόμα μιας καρέκλας

Θα μπορούσε το όλο θέμα να ήταν και κωμικό αν δεν ήταν επαναλαμβανόμενο και αν οι αποκαλύψεις του παυθέντα αρχηγού της αστυνομίας δεν επιβεβαίωναν ότι ο κρατικός μηχανισμός αποκτά -ή επιστρέφει σε- ένα καθεστώς πλήρους ημετεροκρατίας, στημένων υποθέσεων και σκόπιμων διαρροών. Είναι ένας νέος Γιωρκατζισμός. Η ανικανότητα του προέδρου να υποδείξει στον Ι. Νικολάου ότι μετά όσα έχουν γίνει οφείλει να παραιτηθεί, δείχνει και το μέγεθος της εξουσίας των καπετανάτων στο εσωτερικό του κρατικού μηχανισμού. Είναι χαρακτηριστικό του νέου κλίματος ότι καταντά ανέκδοτο και πλήρως προβλέψιμο, πια, ότι με ό,ποια νέα κρίση, η κυβερνητική μηχανή θα προσπαθήσει να τα φορτώσει την ευθύνη σε κάποιον αξιωματούχο, ο οποίος βρίσκεται σε ένα hit list - για να διοριστεί στην καρέκλα του κάποιος βολικός από το κύκλωμα του κυβερνητικού ρουσφετιού.

Το γνωστό πια σενάριο: Ο αρχηγός της αστυνομίας ήταν στόχος από την άνοιξη του 2013 διότι είχε μια καρέκλα, την οποία ήθελαν να ελέγχουν άλλοι για να κατασκευάζουν θεάματα, δίκες, αλλαγές έμφασης και ό,τι άλλο έχουν ανάγκη…

Το ότι ο αρχηγός της αστυνομίας ήταν σε ένα hit list φάνηκε από όταν ανέλαβε η κυβέρνηση την άνοιξη του 2013. Και είχε και τον Πολίτη να τη στηρίζει. Και σιγά σιγά εντάχθηκε έμμεσα και ο Φιλελεύθερος στη ρητορική για «αλλαγές στην αστυνομία». Αλλαγές, βέβαια, γίνονταν. Ο κ. Ι. Νικολάου έκανε γενική αλλαγή με τις μεταθέσεις στην αστυνομία για να φτιάξει ένα καθεστώς, το οποίο να το ελέγχει απόλυτα. Οι αποκαλύψεις του κ. Παπαγεωργίου ότι είχαν συνεχείς διαφωνίες και ότι ο υπουργός ήθελε να ξέρει για όλες τις υποθέσεις «που τον αφορούσαν», είναι το αποκαλυπτικό σημείο. Ο Παπαγεωργίου, με τα καλά και τα κακά του, φαίνεται ότι προσπαθούσε να τηρεί κάπως τις διαδικασίες. Αντίθετα, ο Ιωνάς ήθελε να επιβάλει τα δικά του συμφέροντα. Και δεν είχε ούτε έχει ενδοιασμούς από ότι μαθεύτηκε. Το ότι χρησιμοποίησε άτομο από το γραφείο του κ. Παπαγεωργίου για να διαρρέει πληροφορίες και μετά την προσέλαβε στο υπουργείο του, όπως αποκάλυψε ο αρχηγός της αστυνομίας, είναι από μόνο του αποκαλυπτικό του οτι δεν υπάρχουν ενδοιασμοί στον πόλεμο υπονόμευσης, που έχουν εξαπολύσει μερικοί. Όσοι δεν κατάλαβαν τί έγινε στην Κεντρική Τράπεζα, ιδού ακόμα ένα τεκμήριο – ο ίδιος ο αρχηγός της αστυνομίας κατήγγειλε ουσιαστικά ότι εξαγοράστηκε άτομο για να κατασκευάζονται ειδήσεις εναντίον του. Και αυτό αφορά βέβαια και τα ΜΜΕ, όπου κατέληγαν οι διαρροές.

Η αναφορά του κ. Παπαγεωργίου λ.χ. στην υπόθεση της Δρομολαξιάς τεκμηριώνει ακόμα περισσότερο τα όσα ακούστηκαν στις κασέτες, τις οποίες δημοσιοποίησε ο Πολίτης. Ουσιαστικά, ο Ιωνάς Νικολάου παραβιάζοντας όλες τις νομοθεσίες και σχετικές διαδικασίες -και είναι υπουργός δικαιοσύνης- ειδοποίησε αστυνομικό, για τον οποίο είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης -μάλλον η αναφορά είναι για τον κ. Μούσκο η τον κ. Μιαμηλιώτη. Και προφανώς, τον ειδοποίησε γιατί είναι «δικός του» - και στο κράτος του Ιωνά το ρουσφέτι είναι ο νέος νόμος. Τον ειδοποίησε για να προετοιμάσει την ιστορία που θα έλεγε, να συντονιστεί με τον άλλο αστυνομικό κλπ. Τέτοιος υπουργός Δικαιοσύνης. Και τέτοια προετοιμασία στην κατασκευή υποθέσεων.

Το ότι αποκαλύφθηκε επίσης ότι ο κ. Ιωνάς άλλαξε και τη σύνθεση της ομάδας, η οποία θα έκανε τις ανακρίσεις για την οικονομία, ήταν επίσης εκφραστικό. Άλλωστε, ο κ. Ιωνάς είχε άμεση εμπλοκή στο διορισμό της επιτροπής Πική – η οποία υποτίθεται θα διερευνούσε και την κυβέρνηση, ενώ με βάση τον νόμο που είχε ψηφίσει και ο κ. Ιωνάς τον προηγούμενο χρόνο, αφού είχε διοριστεί από την κυβέρνηση δεν μπορούσε να τη διερευνήσει. Προσπάθησε από την αρχή να προστατεύσει τους «δικούς του» -και να έχει στοιχεία για να εκβιάζει σήμερα μερικούς- και σε εκείνο το θέμα. Όταν αποκαλύφθηκε η κομπίνα του διορισμού, λογικά, θα έπρεπε να παραιτηθεί. Αλλά μέχρι και το προεδρικό ήταν πια δεσμευμένο.

Η διακριτική προστασία του ΕΛΑΜ – και το σενάριο «εγώ εν τζαι…»

Στο θέμα του ΕΛΑΜ και της ακροδεξιάς  και πάλι ο κ. Νικολάου θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί, αν λειτουργούσε ένα καθεστώς ευθιξίας. Όταν μέχρι και ο Α. Μιχαηλιδης του Φιλελευθέρου έγραψε ένα οργισμένο κείμενο εναντίον του ΕΛΑΜ την Παρασκευή, 28/3, τότε η «ζημιά» που είχε προκαλέσει η οργάνωση ήταν έκδηλη. Αλλά η οργάνωση δεν ήρθε από τον ουρανό. Ήταν εκεί σε πολλές εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετείχαν στελέχη του ΔΗΣΥ. Βουλευτής του κόμματος μίλησε σε εκδηλώσεις τους. Ο Αρχιεπίσκοπος τους χρηματοδοτούσε σύμφωνα και με μαρτυρίες από τις έρευνες για τη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Και σύμφωνα με όσα είναι γνωστά, ο διορισμένος από την κυβέρνηση βοηθός Γενικός Εισαγγελέας ήταν και ο δικηγόρος τους. Ο κ. Ιωνάς Νικολάου έδειξε από την αρχή της θητείας του μια τάση για σαφή προκατάληψη υπέρ των «δικών του» – έστω και αν ασκούσαν βία. Όταν λ.χ. οπαδοί του ΑΠΟΕΛ προκάλεσαν επεισόδια την άνοιξη του 2013, ο κ. Νικολάου κατηγόρησε την αστυνομία. Όταν η αριστερά κατήγγελλε την ύπαρξη νεοφασιστικών κινήσεων, ο κ. Νικολάου δήλωνε ότι δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα.. Φυσικα ήξερε και το συγκάλυπτε. Δεν ήταν μυστικά, ούτε οι ρητορικές της βίας, ούτε οι πρακτικές επιθέσεων -έστω και μεμονωμένων- σε αυτοκίνητα κλπ στην περιοχή του ΑΠΟΕΛ. Και μέλη της κυβέρνησης -όπως ο υπουργός εσωτερικών- έκαναν και δηλώσεις που ενίσχυαν ρατσιστικά στερεότυπα. Και η Γενική Εισαγγελία, που είναι τόσο «ευαίσθητη» σε άλλα θέματα, απάλλαξε το ΕΛΑΜ από τις κατηγορίες γιατί τα άρθρα του ποινικού κώδικα που αφορούν τις ασκήσεις για όπλα γιατί, λέει, δεν είναι γνωστές στο κοινό.. Το κλίμα ανοχής δεν ήταν τυχαίο. Η Δεξιά θα κινηθεί εναντίον του ΕΛΑΜ ή γενικά της ακροδεξιάς, μόνο όταν δει ότι κινδυνεύει να χάσει ψήφους σε εκλογές. Διαφορετικά, την αντιμετωπίζει σαν ενδεχόμενη δική της δεξαμενή οπαδών.

Άλλωστε, η προσπάθεια του ΕΛΑΜ να διακόψει εκδήλωση με τον κ. Ταλάτ δεν ήταν νέα – είχε προηγηθεί ανάλογη εκδήλωση στην Πάφο. Και όπως τεκμηρίωσε ο κ. Παπαγεωργίου, ο υπουργός ήξερε για το θέμα σχεδόν μια βδομάδα πριν. Αλλά θα τολμούσε ο Ιωνάς να τα βάλει με το ΕΛΑΜ και την υψηλή προστασία του; Φυσικά, δεν έκανε τίποτα. Και όταν η ελληνοκυπριακή κοινότητα έγινε ρεζίλι, αντί να βγει και να αναλάβει είτε ευθύνες, είτε να μιλήσει για το ΕΛΑΜ – θυμήθηκε τον αρχηγό αστυνομίας. Ούτε καν τον τοπικό αστυνομικό υπεύθυνο στη Λεμεσό; Ο Ιωνάς ήθελε την καρέκλα του αρχηγού αστυνομίας.

Ο κ. Ιωνάς Νικολάου θα έπρεπε να είχε ήδη παραιτηθεί, αλλά η δημόσια ζωή δεν λειτουργεί με τους νόμους ή τους κανόνες πια – είμαστε στην εποχή του ποιός έχει μεγαλύτερο «μέσο» προφανώς…και ποιός μπορεί να εκβιάσει περισσότερο

Το ότι δεν θα αναλάμβανε καμία ευθύνη ο κ. Νικολάου, έπρεπε να θεωρείται δεδομένο. Ήδη υπάρχουν τρία θέματα για τα οποία και νομικά και ηθικά θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί.

1. Το ζήτημα των αμπελοπουλιών έχει ήδη πάει και δικαστήριο και θα επανέρχεται νομικά και θεσμικά από την Ε.Ε. Ο Ι. Νικολάου εφάρμοσε την τακτική των ημετέρων και εκεί. Αφού το κόμμα του έχει ψηφοφόρους που διαμαρτύρονται για τα μέτρα προστασίας των πουλιών, τότε ο υπουργός φαίνεται ότι έδωσε οδηγίες για να μην ενισχύει η αστυνομία τους ακτιβιστές. Σε εκείνη την περίπτωση, ο υπουργός προσπάθησε να φορτώσει το θέμα στους ίδιους τους ακτιβιστές. Τελικά, αυτή η ρητορικη έχασε στο δικαστήριο.

2. Το ζήτημα των αυτοκτονιών στις φύλακες, το περασμένο φθινόπωρο, έδειχνε και πάλι τις συνέπειες από τις ρητορικές του ρατσισμού, αλλά και την αδυναμία του κ. Νικολάου να εφαρμόσει στον εαυτό του τις ίδιες αρχές για τις οποίες φώναζε, όταν ήταν βουλευτής στην αντιπολίτευσης.

3. Η προσωπική εμπλοκή του με ενδείξεις σύγκρουσης συμφερόντων στις υποθέσεις της έρευνας για την οικονομία -με κορυφαίο παράδειγμα τον διορισμό Πική- αλλά και στην υπόθεση της Δρομολαξιάς -και τη σχέση του με τον υπό διερεύνηση αστυνομικό- θα έπρεπε να είχαν οδηγήσει, ενδεχομένως, σε έρευνες για τη στάση και τις πράξεις του.

Και όταν η ελληνοκυπριακή κοινότητα έγινε ρεζίλι αντί να βγει και να αναλάβει είτε ευθύνες, είτε να μιλήσει για το ΕΛΑΜ – θυμήθηκε τον αρχηγό αστυνομίας. Ούτε καν τον τοπικό αστυνομικό υπεύθυνο στη Λεμεσό; Ο Ιωνάς ήθελε την καρέκλα του αρχηγού αστυνομίας.