Η αβάστακτη γοητεία της πολιτικής αγυρτείας

Σε πρόσφατες δηλώσεις της, η πρέσβειρα της Τσεχίας είπε μεταξύ άλλων ότι είναι καιρός για τα ελληνοκυπριακά και τουρκοκυπριακά κόμματα να αυξήσουν τις επαφές τους, γιατί κατά την έκφρασή της οι συνομιλίες για το Κυπριακό ευρίσκονται στην κατάψυξη, όπου παρ’ ολίγο να βρεθεί και ο Βίκτωρας Παπαδόπουλος.  Θα ήθελε να πει η κυρία πρέσβειρα, μπορούμε να υποθέσουμε, ότι θα ήταν χρήσιμο να υλοποιηθούν δράσεις, οι οποίες θα φέρουν τον κόσμο των κοινοτήτων κοντά.

Πραγματικά  είναι αλήθεια ότι μετά τα δημοψηφίσματα για το σχέδιο Αννάν οι μαζικές δικοινοτικές συναθροίσεις στο Λήδρα Πάλας αραίωσαν και μίκρυναν.  Αυτό δείχνει ότι το ναυάγιο του σχεδίου Αννάν δεν ήταν μια στιγμιαία αποτυχία, αλλά μια συνειδητή κίνηση ματ προς τη διχοτόμηση. Αυτό είναι το ασφαλές συμπέρασμα που συνάγεται από τις πολιτικές αποξένωσης των κοινοτήτων που ακολούθησαν το σχέδιο. Ακόμα και αυτή τη στιγμή είναι σαφές ότι οι ό,ποιες προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού γίνονται κρυφά στα ψηλά δώματα των πολιτικών εξουσιών, ενώ η λαϊκή συμμετοχή είναι από ελάχιστή,, μέχρι και ανύπαρκτη. Η συνήθης τακτική είναι να παρουσιάζονται έτοιμες συνταγές  τις οποίες ο λαός καλείται να αποδεχτεί ή να απορρίψει. Η μόνιμη ανησυχία  των εξουσιών είναι ότι η εμπλοκή του λαού στη διαδικασία επίλυσης θα οδηγήσει σε μονοπάτια που ανατρέπουν τους δικούς τους σχεδιασμού.

Στη δημοσιότητα τα 40 προσχέδια που εκπόνησαν τα αστέρια της κυπριακής διπλωματίας.

Θα θέλαμε πάρα πολύ να δούμε στη δημοσιότητα τα 40 προσχέδια που απασχόλησαν τις ηγεσίες τους τελευταίους 4 μήνες . Θα ήταν μια καλή ευκαιρία να αντιληφθούμε το παιγνίδι των λίγων κρίσιμων λέξεων, που τελικά απλώς επέτρεψε στον ένα να επιρρίπτει τις ευθύνες της αποτυχίας στον άλλο. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μας τρία τουλάχιστον από τα προσχέδια θα μπορούσαν να εγκριθούν, αν δεν υπέκυπτε εκ των υστέρων, μάλιστα, ο Ν. Αναστασιάδης στον Νικόλα Παπαδόπουλο.

Ενώ φαίνεται με σαφήνεια ότι οι εμπλεκόμενες δυνάμεις που έχουν συμφέροντα στην περιοχή θεωρούν ότι η λύση του Κυπριακού είναι επείγουσα ή ότι τουλάχιστον κάποιες συνιστώσες του Κυπριακού θα πρέπει να επιλυθούν, έστω και χωρίς συνολική πολιτική λύση. Στο θέμα αυτό ήταν πολύ καθαρός στην πρόσφατη συνέντευξη του στο ΡΙΚ ο ύπατος αρμοστής της Μεγάλης Βρετανίας, ο οποίος είπε ότι το θέμα των υδρογονανθράκων  θα πρέπει να λυθεί έστω και χωρίς λύση του Κυπριακού. Υποστήριξε μάλιστα ότι σε μια ορθολογική διαχείριση της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων θα ήταν σωστό να μετέχει και η Τουρκία. Εδώ να υπενθυμίσουμε ότι ένα από τα σημεία που προέβαλε ως επιτυχία της επίσκεψης του στη Βρετανία ο Νίκος Αναστασιάδης είναι η εκφρασθείσα βούληση της Μεγάλης Βρετανίας να συμμετέχει στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής.

Ανάλογή θέση για γρήγορη επίλυση του Κυπριακού εξέφρασε με πιο πολλή ένταση ο Αμερικανός  ΥΠΕΞ Τζων Κέρρυ, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συχνάκις, αλλά και πολύ πρόσφατα κατά την συνάντηση του με τον κ. Ερντογάν.

Απεναντίας ο Νίκος Αναστασιάδης συμπεριφέρεται ως να θέλει να σπαταλήσει το λεγόμενο παράθυρο ευκαιρίας που υπάρχει μέχρι το Μάρτη με διάφορες προφάσεις. Μια πολιτική που εγκαινίασε από τον καιρό που το ΔΗΚΟ εγκατέλειψε την προηγούμενη κυβέρνηση. Έτσι, παίζει χαρτοπόλεμο με τα προσχέδια λύσης και αντί διαλόγου βάζει μπροστά ΜΟΕ και κύρια το θέμα της Αμμοχώστου. Αλλά, φυσικά, σε μια κυβέρνηση που δείχνει με σαφήνεια την τακτική κωλυσιεργίας  που ακολουθεί, δεν είναι σαφές ότι αν πάρει πίσω την Αμμόχωστο θα «κάτσει στα βραστά της»;

Ένα βασικό σημείο, στο οποίο εστιάζουν οι εραστές της ακινησίας, είναι οι δηλώσεις Ερντογάν στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με τις οποίες η λύση του Κυπριακού δεν μπορεί να είναι άλλη από μια ομοσπονδία, η οποία θα απορρέει από δύο ιδρυτικά κράτη. Φυσικά, αυτή είναι πάγια θέση και τακτική της τουρκικής διπλωματίας, η οποία όμως όπως ξέρουμε δεν ήταν εμπόδιο για να διατυπωθεί μια διαφορετική θέση για την κυριαρχία στο σχέδιο Αννάν και στις συνομιλίες Χριστόφια - Ταλάτ. Κάτι ανάλογο λέγεται και από την πλευρά μας πχ ότι θα επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες ή ότι θα φύγουν όλοι οι έποικοι. Είναι, όμως, σαφές ότι οι «ενδοτικοί» δέχονται ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτό, ενώ οι απορριπτικοί δέχονται να μη πάει και να μη φύγει κανένας.

Ένα από τα ερωτήματα που έρχονται και επανέρχονται τακτικά στις εφημερίδες και το διαδίχτυο και τίθεται από τους οπαδούς της λύσης είναι ότι οι απορριπτικοί απορρίπτουν, αλλά δεν προτείνουν κάτι συγκεκριμένο. Τελικά, επειδή το ερώτημα τουλάχιστον ουδέποτε απαντάται με κάποια σαφήνεια, έχουμε την άποψη ότι θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ή άρνηση αποτελεί μία θέση. Εννοείται ότι οι εκκρεμότητες που παραμένουν ιεραρχούνται ως λεπτομέρειες που δεν διαφοροποιούν τη βασική θέση.

… και ο «κακός» Ντάουνερ

Παρά τη δυστοκία στις συνομιλίες ο «κακός» Ντάουνερ δεν φόρτωσε την  ευθύνη σε κάποια από τις πλευρές και δείχνει έτοιμος να συνεχίσει με υπομονή τη διαμεσολάβησή του. Έγινε λέει σημαντική πρόοδος στο θέμα του κοινού ανακοινωθέντος. Ας αναμένουμε, επομένως, ακόμα λίγο.