Η συνέντευξη του κ. Δημητριάδη στο Σίγμα, την Τετάρτη, επανέλαβε, εν μέρει, κάτι που είχε ήδη ειπωθεί στο δημόσιο λόγο, αλλά υποβαθμίστηκε προηγουμένως: ότι δηλαδή είχε πληροφορήσει τον πρόεδρο για το γεγονός ότι το θέμα του κουρέματος καταθέσεων πρόβαλε, πλέον, ως υπό υιοθέτηση πρακτική, την οποία προωθούσαν ορισμένοι στην Ε.Ε. Αυτό το γεγονός το είχε, ήδη, παραδεχθεί ο κ. Σαρρής, το άφησε να νοηθεί ο κ. Αναστασιάδης, και το είχε πει ξανά ο διοικητής της Κεντρικής σε συνέντευξή του στον Πολίτη. Με μια έννοια το θέμα είχε, ήδη, τεθεί από την περασμένη άνοιξη, όταν αποκαλύφθηκε, αμέσως, μετά την απόφαση ότι είχε δοθεί οδηγία στο υπουργείο οικονομικών να ετοιμάσει σχετικό νομοσχέδιο – τη μέρα πριν το πρώτο Γιούρογκρουπ. Το θέμα είχε πολλαπλές προεκτάσεις και έτσι, η πολιτική ελίτ, αλλά και η πλειοψηφία των ΜΜΕ το έριξαν στα μαλακά. Και λογικά, ο κ. Αναστασιαδης θα έπρεπε να είναι και ευγνώμων ότι υπήρξε ένα είδος κατανόησης τότε και δεν εστιάστηκε το θέμα πάνω του. Αλλά η λογοκρισία, και ιδιαίτερα σε τέτοιες εποχές, δεν μπορεί να πάει μακριά. Έτσι, όταν το επανέλαβε τώρα ο κ. Δημητριάδης, το θέμα επανήλθε – και τώρα τα δεδομένα ήταν πια σαφή.
Τί έγινε από τις 4 μέχρι τις 9 του Μάρτη του 2013: Όταν εστιάζει η «εικόνα» στο γεγονός και η τεκμηρίωση γίνεται σαφής
Κατ’ αρχήν, η απόφαση του Σίγμα να δώσει την ευκαιρία στον κ. Δημητριάδη να εξηγήσει την κατάσταση, και το ευρύτερο συγκρότημα του ΔΙΑ να προβάλει την δήλωσή του, έφερε το θέμα στο επίκεντρο. Η Σημερινή και το sigma live εστίασαν στο συγκεκριμένο σημείο και προκάλεσαν μια σειρά δηλώσεων, που ήταν μάλλον διευκρινιστικές, παρά τις προσπάθειες του προεδρικού να αποφύγει το θέμα. Η ανακοίνωση της ΕΔΕΚ εστίασε στο σημείο των αποφάσεων, που έδειχναν ότι η κυβέρνηση είχε έμμεσα αποδεχθεί το κούρεμα πριν το Γιούρογκρουπ, αφού είχε δεχθεί ότι μόνο τα 10 από τα 17 δις, που ήταν αρχική συμφωνία τον Νοέμβριο, θα δίνονταν για bail out – άρα τα υπόλοιπα 7 δις, αναπόφευκτα, θα αναζητούνταν από «ίδια κεφάλαια».
«..όταν στις 4 Μαρτίου ο τότε υπουργός οικονομικών αποδεχόταν ότι το μέγιστο ποσό της χρηματοδότησης θα ήταν 10 δις ουσιαστικά καταδίκαζε την Κύπρο στο bail in…πιο επιβαρυντική είναι η δήλωση του Διοικητή με την οποία στις 6 Μαρτίου ενημέρωσε τηλεφωνικώς τον Πρόεδρο Αναστασιαδη για το ενδεχόμενο συμμετοχής των καταθετών.»
Το προεδρικό προσπάθησε, αρχικά, να εστιάσει στο ότι δεν είχε αναφέρει το θέμα προηγουμένως ο κ. Δημητριάδης – κάτι που δεν ήταν αλήθεια – οπότε μετά προχώρησε σε ανακοίνωση ότι είχε ακούσει μεν, ο πρόεδρος, από τον κ. Σαρρή, για την πιθανότητα κουρέματος, αλλά ότι δεν ήταν στο έγγραφο, το οποίο του παρέδωσε ο κ. Δημητριάδης στις 4 Μαρτίου. Όμως, το τηλεφώνημα έγινε στις 6 του μήνα – όπως είχε δηλώσει στην εκπομπή. Όπως διευκρίνισε στην γραπτή του δήλωση ο Διοικητής, η προώθηση της απόφασης ξεκίνησε στο Γιούρογκρουπ το απόγευμα της 4ης Μαρτίου, μετά δηλαδή την πρωινή συνάντησή του με τον κ. Αναστασιάδη. Και πριν το μάθει ο ίδιος ο κ. Δημητριάδης, δυο μέρες μετά στη συνάντηση στην ΕΚΤ.
«Ο Διοικητής της ΚΤΚ πληροφορήθηκε για τις συζητήσεις του Eurogroup την Τετάρτη, 6 Μαρτίου 2013, οπότε, όπως και ανέφερε στη συνέντευξη του στο Σίγμα, ενημέρωσε τηλεφωνικώς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πληροφόρησε για το ενδεχόμενο συμμετοχής των καταθετών στο πρόγραμμα διάσωσης της Κύπρου. Επαναλαμβάνεται ότι, στις συναντήσεις σε επίπεδο Eurogroup συμμετέχουν οι Υπουργοί Οικονομικών, οι οποίοι λαμβάνουν και τις τελικές αποφάσεις.»
Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο κ. Σαρρής είχε μάθει από το Γιούρογκρουπ, ότι ο λόγος που καθυστερούσαν μερικοί την υπογραφή του μνημονίου από τον Νοέμβριο, που είχε καταλήξει σε συμφωνία η προηγούμενη κυβέρνηση, ήταν ακριβώς το γεγονός ότι ήθελαν να προωθήσουν ένα ανάλογο σενάριο. Ο κ. Δημητριάδης φαίνεται ότι έμαθε για αυτό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - το τηλεφώνημα έγινε από τη Γερμανία, όπου γινόταν συνάντηση - και πληροφόρησε τον κ. Αναστασιάδη, επίσης. Αν κρίνει κάποιος από τις οδηγίες, που έδωσε ο κ. Σαρρής για σχετικό νομοσχέδιο, η κυβέρνηση - τουλάχιστον ο υπουργός - πήγαιναν για να συζητήσουν κάποιο κούρεμα. Η έντονη συζήτηση στο Γιούρογκουπ, την οποία μετέφεραν αρκετές ανταποκρίσεις και μαρτυρίες υπουργών - όπως εκείνου της Μάλτας - φαίνεται να εστιάστηκε στο μέγεθος και το είδος του κουρέματος – και αυτές οι μαρτυρίες τείνουν, επίσης, στην τεκμηρίωση του ότι, ήταν η κυπριακή κυβέρνηση που προώθησε την εισήγηση για κούρεμα και των ασφαλισμένων καταθέσεων – για να μειωθεί το ποσό στις μεγάλες καταθέσεις. Όταν αυτό το σενάριο απορρίφθηκε από τους πολίτες - με την οργή που ακολούθησε και την απόφαση της βουλής - η κυβέρνηση προσπάθησε να μετατοπίσει το ζήτημα. Ήταν και το θέμα Λούτσιου που πλανιόταν. Οπότε, κατασκευάστηκε το σενάριο με το πιστόλι στον κρόταφο και τον ΕΛΑ – λες και δεν ήταν ο κ. Σαρρής επικεφαλής της Λαϊκής, όταν ξεκίνησε η παροχή του ΕΛΑ ή και όταν έφτασε τα 9 δις τον Ιούλιο του 2012. Και φυσικά, ήξερε και ο κ. Αναστασιάδης, όπως φαίνεται από την επιστολή που έστειλε στον κ. Χριστοφια τον Νοέμβριο του 2013 – όταν ο ΕΛΑ συνέχισε να είναι στα 9 δις.
Το ότι υπήρξε παραπλάνηση ήταν εμφανές και από την ανακοίνωση του ΑΚΕΛ, η οποία υπενθύμιζε ότι ο κ. Κυπριανού είχε ρωτήσει τον κ. Αναστασιάδη αν ήξερε/είχε ακούσει κάτι για το θέμα, στις 9 Μαρτίου και ο νυν πρόεδρος το αρνήθηκε. Ήξερε, σίγουρα, όπως παραδέχθηκε τώρα η ανακοίνωση του προεδρικού από τις 4 Μαρτίου – πριν καν και από τον κ. Δημητριάδη.
Το κούρεμα στο ευρύτερο πλαίσιο: γιατί μπορεί να περίμεναν τον Αναστασιάδη και τί ήξερε ο Θαπατέρο που δεν φρόντισε να μάθει ο κύπριος πρόεδρος
Αξίζει να παρατηρηθεί ότι ο κ. Δημητριάδης στη συνέντευξη - όπως και στη μετέπειτα γραπτή ανακοίνωσή του - ήταν ήπιος – όταν λ.χ. προσπάθησε ο κ. Τσουρούλης να υποβάλει το σενάριο ότι οι ευρωπαίοι περίμεναν τον κ. Αναστασιάδη για να επιβάλουν το κούρεμα, δεν εστίασε. Και στην ανακοίνωση εστίασε στην ανάγκη συνεργασίας. Γενικότερα, όμως, τα γεγονότα είναι πια εκεί: το ότι αμέσως μετά τη συμφωνία κυβέρνησης – τρόικα για το μνημόνιο τον Νοέμβριο του 2012, ο Σόιμπλε προεξοφλούσε ότι δεν θα υπογραφόταν και ότι σχετική απόφαση λήφθηκε στο Γιούρογκρουπ του Ιανουαρίου είναι, πια, τεκμηριωμένο. Η επίσημη δικαιολογία, στην οποία έγινε παραπομπή τότε, ήταν ότι οι «ευρωπαίοι» ήθελαν να έχει την «ιδιοκτησία» η νέα κυβέρνηση. Μια, επίσης, λογική σκέψη μερικών. Αλλά, γενικότερα, η συζήτηση στην Κύπρο εξακολουθεί να αποφεύγει την ευρύτερη ευρωπαϊκή τάση - που εκφράστηκε αυτές τις μέρες με την ολοκλήρωση συμφωνίας για την τραπεζιτική ένωση - για «έλεγχο των τραπεζών» και αποφυγή να πληρώνουν οι φορολογούμενοι και το Δημόσιο για τις ζημιές τους. Το πιο πιθανό είναι, ότι ο γερμανικός πυρήνας ήθελε να περάσει κούρεμα, η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν έντονη στις διαπραγματεύσεις, οπότε το σενάριο μετατοπίστηκε, ελπίζοντας σε μια πιο βολική κυβέρνηση για να το αποδεχθεί. Ο κ. Γεωργιαδης έκανε μια απόπειρα να αρθρώσει τουλάχιστον τη λογική ότι με το κούρεμα των μεγαλοκαταθέσεων, δεν μεταφέρθηκε όλη η ζημιά των τραπεζών στο Δημόσιο. Η προσπάθεια χάθηκε στις υπεκφυγές του για να συγκαλύψει τις τράπεζες, αλλά ήταν μια πρώτη κίνηση.
«..όταν στις 4 Μαρτίου ο τότε υπουργός οικονομικών αποδεχόταν ότι το μέγιστο ποσό της χρηματοδότησης θα ήταν 10 δις ουσιαστικά καταδίκαζε την Κύπρο στο bail in…πιο επιβαρυντική είναι η δήλωση του Διοικητή με την οποία στις 6 Μαρτίου ενημέρωσε τηλεφωνικώς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη για το ενδεχόμενο συμμετοχής των καταθετών.» Ανακοίνωση ΕΔΕΚ
Το ΑΚΕΛ και η ΕΔΕΚ έδωσαν έμφαση στο ότι ο πρόεδρος δεν πήγε προετοιμασμένος, αφού ήξερε, και ότι δεν συμβουλεύτηκε την υπόλοιπη πολιτική ηγεσία. Σαφή αναφορά στο θέμα της «ενδεχόμενης πληροφόρησης του περίγυρου του προέδρου» έκανε ο κ. Περδίκης. Και η Συμμαχία Πολιτών έθεσε και το σαφές θέμα του ότι ο πρόεδρος και ο υπουργός οικονομικών ήξεραν για τον ΕΛΑ. Η επιλογή της απόφασης χωρίς διαβούλευση - ούτε με την προηγούμενη κυβέρνηση, ούτε την αντιπολίτευση, ούτε την Κεντρική Τράπεζα - άφησε την κυβέρνηση αιχμάλωτη – η θλιβερή εικόνα του κ. Σαρρή να εκλιπαρεί όπως το μετέφερε ο Μαλτέζος υπουργός που ήταν παρόν. Σε ένα πρόσφατο βιβλίο του, ο τέως πρωθυπουργός της Ισπανίας περιέγραψε πως πριν από την συνάντηση για το ελληνικό κούρεμα το φθινόπωρο του 2011, τον πλησίασε στην αρχή η Μέρκελ και του πρότεινε να μπει και η Ισπανία σε μνημόνιο. Η πρακτική να προκαταλαμβάνεται το πλαίσιο. Ο Θαπατέρο, όμως, παλιά καραβάνα και ήξερε πότε να πει το όχι – από την αρχή. Φαίνεται ότι η κυπριακή αντιπροσωπεία έκανε το λάθος να δεχθεί, ουσιαστικά, από πριν και όταν βρέθηκε στη διαπραγμάτευση στις 15 Μαρτίου, δεν είχε ούτε την γνώση, ούτε το διαπραγματευτικό πλαίσιο για να ελιχθεί. Όταν λ.χ. σε απειλούν για τις τράπεζες και έχεις ένα πρώην τραπεζίτη, αλλά όχι το διοικητή της Κεντρικής, ξέρεις μεν, αλλά δεν έχεις τον σύμμαχο που χρειάζεσαι με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου