Η κοινωνική και πολιτική οικολογία του σκανδάλου υφαρπαγής τουρκοκυπριακής γης στα Λουτρά της Αφροδίτης: Ο Τουρκοκύπριος ιδιοκτήτης είναι ο πρώτος Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο νομικός ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 1974 αποφάνθηκε ότι δεν μπορεί να γίνει υφαρπαγή της ελληνοκυπριακής γης, έστω και στις έκτακτες συνθήκες του πολέμου και της κατοχής… Και εδώ, σε υποτιθέμενη διαδικασία λύσης, κάποιοι προσπαθούν να μετατρέψουν τα Λουτρά της Αφροδίτης σε ιδιωτική μπανιέρα του όποιου βαφτιστικού του Αβέρωφ [Τα Λουτρά της Αφροδίτης σαν Providencia]

«Μπορεί ο τελευταίος Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας Ρίκκος Ερωτοκρίτου να έχει περιπέτειες με τη Δικαιοσύνη, ο πρώτος όμως ο Οκτάι Φεριτούν, ο οποίος διετέλεσε Βοηθός την τετραετία 1960-1963 χάνει την περιουσία του μετά από απόφαση των αρμόδιων υπηρεσιών. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Οκτάι Φεριτούν είναι ο ιδιοκτήτης του τ/κ κλήρου στα Λουτρά της Αφροδίτης, όπου προγραμματίζεται η δημιουργία κατασκηνωτικού χώρου. Το οξύμωρο στην όλη υπόθεση είναι ότι ο Οκτάι Φεριτούν γνωμάτευσε, για λογαριασμό της λεγόμενης “εισαγγελίας” του ψευδοκράτους, στον τότε κατοχικό ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς για το δικαίωμα των Ελληνοκυπρίων ν' αποκτήσουν πρόσβαση στην περιουσία τους και στη γη τους στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου. Ο “γενικός εισαγγελέας” Οκτάι Φεριτούν, με έκθεσή του, ημερομηνίας 12 Σεπτεμβρίου 1974, προειδοποιούσε τον Ντενκτάς να μην προχωρήσει σε έκδοση τίτλων ιδιοκτησίας για ελληνοκυπριακές περιουσίες, διότι “το νομικό καθεστώς της ακίνητης περιουσίας δεν είναι δυνατόν να αλλάξει και σε περίπτωση δέσμευσης της περιουσίας και στη συνέχεια πώλησής της, ο νέος ιδιοκτήτης δεν αποκτά δικαιώματα”. Στην αναφορά σημειώνεται ότι οι περιουσίες, που αποκτήθηκαν μετά από πολεμική σύρραξη, επιστρέφονται ή αποζημιώνονται μετά την επίτευξη ειρήνης.»

Ο Φιλελεύθερος, Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου 2016, A.N., «Τι γίνεται με τον πρώτο Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα;». Πρόσβαση:

http://www.philenews.com/el-gr/eidiseis-paraskinio/40/351231/ti-ginetai-me-ton-proto-voitho-geniko-eisangelea

Τελικά, ο Φιλελεύθερος αποκάλυψε την ταυτότητα του Τουρκοκύπριου ιδιοκτήτη του τεμαχίου που προσπαθούν να υφαρπάξουν μερικοί για να οικειοποιηθούν την περιοχή στα Λουτρά της Αφροδίτης στην Χερσόνησο του Ακάμα – είναι ο Οκτάι Φεριτούν, ο πρώτος Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας και ο νομικός που, υπό την ιδιότητα του πρώτου Γενικού Εισαγγελέα της «Αυτόνομης Τουρκοκυπριακής Κοινότητας» και μέσα στο χάος του πολέμου το 1974, τόλμησε να προειδοποιήσει τον Ντενκτάς να μην προβεί στην υφαρπαγή των ελληνοκυπριακών περιουσιών. Και φυσικά το ήθος και το θάρρος αυτού του ανθρώπου ήταν σημαντικό για την Κυπριακή Δημοκρατία, έτσι ώστε να τεκμηριώνεται νομικά και να καταδεικνύεται πολιτικά η υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών και των διακοινοτικών συγκρούσεων, μέσα από την αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό των ανθρώπων αυτού του νησιού. Ενώ, λοιπόν, ο Οκτάι Φεριτούν θα μπορούσε να υποκύψει στην αυθαιρεσία του Ντενκτάς επέλεξε να αντισταθεί, όχι για τα συμφέροντα της «δικής του κοινότητας», αλλά για τη διαφύλαξη των περιουσιών των Ελληνοκυπρίων. Μια σημαντική νομική μορφή των Τουρκοκυπρίων συνηγορούσε στο παράνομο της προσπάθειας του Ντενκτάς να προβεί στην οικειοποίηση των Ελληνοκυπριακών περιουσίων, χρησιμοποιώντας τον πόλεμο σαν δικαιολογία.

Η δημοσίευση του Φιλελεύθερου έχει τεράστια ιστορική σημασία και αξία, καθώς αποτελεί τεκμήριο ενός ακανδάλου – κανείς δεν μπορεί πια να καμώνεται [όπως επιχείρησαν ο Ρίκκος και ο Νεοκλέους στη δίκη τους] ότι δεν ξέρει… Στα Λουτρά της Αφροδίτης γίνεται μια συνειδητή προσπάθεια εξυπηρέτησης των ιδιωτικών συμφερόντων ενός ημετέρου σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και των κοινών αγαθών με την ευρύτερη έννοια.

Σ’ ένα πρώτο επίπεδο, η προσπάθεια αδειοδότησης της κατασκευής και λειτουργίας ενός ιδιωτικού κατασκηνωτικού χώρου είναι μια εμφανής προσπάθεια παραβίασης πολλαπλών ζωνών προστασίας (οικολογικών, πολεοδομικών, αρχαιολογικών, τουριστικών, κα) και παραχώρησης αλλεπάλληλων παρεκκλίσεων, έτσι ώστε να προωθηθεί η ευρύτερη προσπάθεια οικειοποίησης των κοινών στην Χερσόνησο του Ακάμα.

Ήδη, το Τμήμα Περιβάλλοντος άνοιξε διάπλατα την πόρτα για την προώθηση των ιδιωτικών έργων (πέρα από τον κατσκηνωτικό χώρο στα Λουτρά της Αφροδίτης, εξίσου ενδεικτική είναι η περιβαλλοντική έγκριση της προτεινόμενης ενοποιημένης ανάπτυξης μεγάλων και σύνθετων χρήσεων στο Αγιοβούνι της Πέγειας που προωθεί ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Γιώργος Βασιλείου, καθώς και η υφαρπαγή τουρκοκυπριακής γης δίπλα από τα Φαράγγια της Ανδρολίκου για την επέκταση λατομείων) και την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος. Σε κάθε περίπτωση, το Τμήμα Περιβάλλοντος... έκανε τα στραβά ματιά, θέλοντας προφανώς να εξυπηρετήσει τα όποια συμφέροντα κρύβονται πίσω από την προσπάθεια για ιδιωτικό κατασκηνωτικό χώρο και άλλες αναπτύξεις σε μια από τις τελευταίες περιοχές εξαιρετικής φυσικής καλλονής και προστασίας της άγριας φύσης του νησιού.

Σ’ ένα δεύτερο επίπεδο, η προσπάθεια να παραχώρησης του τουρκοκυπριακού τεμαχίου και αλλαγής της χρήσης γης δίπλα από τα Λουτρά της Αφροδίτης συνιστά μια προσπάθεια να ιδιωτικοποιηθεί ένας εμβληματικός ιστορικός / αρχαιολογικός χώρος – να μετατραπεί δηλαδή σ’ ένα είδος αξεσουάρ για να μπορεί να τον χρησιμοποιεί διαφημιστικά ο «ιδιοκτήτης» του κατασκηνωτικού χώρου. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι το συγκεκριμένο τεμάχιο φαίνεται να αποτελεί προέκταση του Κηρυγμένου Αρχαίου Μνημείου, ενώ ο ίδιος ο αιτητής προσπάθησε – κατά τη διαδικασία εξέτασης των επιπτώσεων στο περιβάλλον – να λάβει έγκριση για επέκταση του ιδιωτικού κατασκηνωτικού χώρου σε παραπλήσιο τεμάχιο γης, το οποίο εμπίπτει εντός του Κηρυγμένου Αρχαίου Μνημείου...

Σ’ ένα τρίτο επίπεδο, το οποίο διασταυρώνεται με την πληροφορία για τον ιδιοκτήτη του τουρκοκυπριακού τεμαχίου, η όλη προσπάθεια, ιδιαίτερα με δεδομένο το πλαίσιο των συζητήσεων επίλυσης του κυπριακού και του προβλήματος των δικαιωμάτων των χρηστών και των ιδιοκτητών γης στην βόρεια Κύπρο, η συμπεριφορά της κυβέρνησης [η οποία εμφανώς τροχοδρόμησε τη διαδικασία ευνοιοκρατικής αλλαγής της χρήσης γης και παραχώρησης του τουρκοκυπριακού τεμαχίου] συνιστά όχι απλά αντίφαση αλλά ένα σκάνδαλο που αποκαλύπτει τις αιτίες της εμμονής της να παραχωρήσει αυτήν την παρέκκλιση, παρά τις πολλαπλές απαγορευτικές πρόνοιες της περιβαλλοντικής, πολεοδομικής, αρχαιολογικής και τουριστικής νομοθεσίας. Έτσι, η κυβέρνηση από την μια προσπαθεί να ενισχύσει τα δικαιώματα των ιδιοκτητών στις διαπραγματεύσεις για το κυπριακό, ακριβώς όπως έλεγε και η γνωμάτευση του Οκτάι Φεριτούν το 1974. Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση θέλει να ενισχύσει τα δικαιώματα των χρηστών, όπως στην περίπτωση του ενοικιαστή και του «διαχειριστή» του κατασκηνωτικού χώρου. Και σε αυτήν την συγκυρία η κυβέρνηση, αγνοώντας οποιαδήποτε έννοια δημοσίου συμφέροντος, κράτους δικαίου και χρηστής διοίκησης, υφαρπάζει την γη ενός Τουρκοκύπριου που στήριξε τις θέσεις της και την παραχωρεί – εμμέσως πλην σαφώς – σ’ έναν ιδιώτη «διαχειριστή», δηλαδή έναν παράνομο επενοικιαστή για δικό του όφελος και κέρδος.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, ο Τουρκοκύπριος ιδιοκτήτης μπορεί να προσφύγει σε δικαστήριο και να διεκδικήσει αποζημιώσεις, ή/και επιστροφή της ιδιοκτησίας του – μέχρι τη λύση του κυπριακού. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση φορτώνει στην πλάτη όλων επιπρόσθετες αποζημιώσεις για να ευνοήσει ένα άτομο, υπονομεύοντας ταυτόχρονα τα δικαιώματα και τα συμφέροντα χιλιάδων προσφύγων.

Και σε τι διέφερε η κομπίνα της Providencia από την κομπίνα αλλαγής χρήσης γης και παραβίασης ζωνών προστασίας με μοναδικό στόχο να εξυπηρετηθεί ένα συγκεκριμένο άτομο – με οικογενειακές πλάτες;

Γιατί λοιπόν η εμμονή της κυβέρνησης και των αόρατων κυκλωμάτων εξυπηρέτησης σε βάρος της φυσικής, πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς του χώρου των Λουτρών της Αφροδίτης, αλλά και του δημοσίου συμφέροντος;

Ο προνομιούχος αποδέκτης της ευνοιοκρατικής παραχώρησης σε βάρος όλων των υπολοίπων φαίνεται να είναι συγγενής του Αβέρωφ Νεοφύτου. Το ζήτημα έχει ήδη δημοσιευτεί και ο κατά τα αλλά λαλίστατος Αβέρωφ δεν τόλμησε καν να το διαψεύσει. Αναδημοσιεύουμε πιο κάτω τα στοιχεία τα οποία δημοσιοποιήθηκαν χωρίς να διαψευστούν. Και τίθεται σαφώς θέμα διαπλοκής ανάλογο με την Providencia. Ένας δικτυωμένος πολιτικός φαίνεται να έχει οικογενειακό όφελος από μια σκανδαλώδη κίνηση ευνοιοκρατίας, μέσα από την οποία αποξενώνεται η περιουσία ενός έντιμου πολίτη της Δημοκρατίας, παραχωρούνται κραυγαλέα δικαιώματα στην άλλη πλευρά που της επιτρέπουν να αμφισβητεί τις θέσεις των προσφύγων, παραβιάζει αλλεπάλληλες ζώνες προστασίας στην περιοχή της Χερσονήσου του Ακάμα και απειλείται ένας εμβληματικός ιστορικός / αρχαιολογικός χώρος από την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση.

Ιδού λοιπόν και τα δημοσιεύματα της διαπλοκής και της ντροπής. Και αναμένουμε απ’ όλα τα ΜΜΕ ν’ αποκτήσουν επιτέλους λίγη αξιοπρέπεια και να ρωτήσουν τον Αβέρωφ, καθώς κομπάζει ή καμώνεται τον προβληματισμένο, αν αληθεύουν τα δημοσιεύματα. Και αν τα διαψεύσει και αποδειχθεί ότι λέει ψέματα; Αναπόφευκτα η διερεύνηση του όλου θέματος είναι πια οικολογικά, πολεοδομικά, αρχαιολογικά, κοινωνικά αλλά και πολιτικά αναγκαία.

Ο Φιλελεύθερος, Πέμπτη, 21 Ιανουαρίου 2016, Άγγελος Νικολάου, «Μαγειρέματα για το πάρκο Ακάμα: Άλλα έλεγε δημοσίως ο υπ. Γεωργίας πριν και μετά την απόφαση του Υπουργικού – Η γεωργική γη, έγινε κατασκηνωτικός χώρος». Πρόσβαση:

http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-eidiseis/160/295453/mageiremata-gia-to-parko-akama

«Ο φορέας ανάπτυξης του υπό μελέτη έργου, Ιωάννης Ιωάννου, έχει ορίσει και πληρεξουσιοδοτήσει τον Μαρίνο Καραμάνη όπως προχωρήσει στις κατάλληλες ενέργειες για την εξασφάλιση των αδειών για ανέγερση κατασκηνωτικού χώρου στο εν λόγω τεμάχιο».

Ο Διάλογος, Πέμπτη, 21 Ιανουαρίου 2016, Ανδρέας Ριρής, «Αβίαστα ερωτήματα για το camping στα Λουτρά». Πρόσβαση:

http://dialogos.com.cy/blog/aviasta-erotimata-gia-to-camping-sta-loutra/

«Πληροφορίες μας πάντως, αναφέρουν ότι ο ενδιαφερόμενος συνδέεται συγγενικά με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου».

Και πέρα από τα πιο πάνω, ο ούτω καλούμενος «διαχειριστής» (υπενοικιαστής δηλαδή) της Τουρκοκυπριακής γης – ο οποίος «συνδέεται συγγενικά με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου» και έχει οριστεί από τον δικαιούχο πρόσφυγα και νόμιμο ενοικιαστή του τουρκοκυπριακού τεμαχίου γης να «προχωρήσει στις κατάλληλες ενέργειες για την εξασφάλιση των αδειών για ανέγερση κατασκηνωτικού χώρου στο εν λόγω τεμάχιο» – φαίνεται να είναι ιδιοκτήτης εταιρείας «σαφάρι»... Μ’ ένα σμπάρο, δυό τρυγόνια δηλαδή...

https://www.youtube.com/channel/UCid6625TOy5u_AccB-DAPXg

Κατά τα άλλα, βέβαια, όπως δήλωσε ο αρμόδιος Υπουργός Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, κ. Νίκος Κουγιάλης, αμέσως μετά την Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για τη «Διαχείριση της Χερσονήσου του Ακάμα» στις 11/1/2016,

«ανοίγει ο δρόμος για αποτελεσματική προστασία της περιοχής. Για πρώτη φορά θα ξεκινήσουν να λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα, τα οποία θα ρυθμίζουν τις επιβλαβείς για το περιβάλλον δραστηριότητες και μιλώ για ανεξέλεγκτη είσοδο, μιλώ για σαφάρι, μιλώ για υπερβόσκηση και γενικά τις όποιες δραστηριότητες δημιουργούν πρόβλημα στο περιβάλλον και καταστρέφουν τη βιοποικιλότητα». Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις δηλαδή...

Ο Φιλελεύθερος, Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου 2016, «Εθνικό δασικό πάρκο κηρύσσεται ο Ακάμας – Τι αποφάσισε το Υπουργικό: Πρόταση πέντε σημείων». Πρόσβαση:

http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/293840/ethniko-dasiko-parko-kiryssetai-o-akamas