Από τα 13 σημεία στα 40 προσχέδια

Μια ελαφρά σατυρική προσέγγιση

Αν για το καθένα χρειαζόταν μια μέρα για να το «σχεδιάσουν» και μια μέρα για να το απορρίψουν, σημαίνει 80 μέρες εργάσιμες, δηλαδή αφαιρουμένων των σαββατοκύριακων, 16 εβδομάδες. Κάπου τρισήμισι μήνες, που σημαίνει ότι πρέπει να έκαναν και αρκετές υπερωρίες.

Τουλάχιστον, επιβεβαιωθήκαμε σ’ ένα μας σχόλιο. Οι διαμεσολαβητές διορίστηκαν για να σπαταληθεί χρόνος, χωρίς να κουράζεται ο πρόεδρος Αναστασιάδης που είχε και την έξυπνη ιδέα, για να γίνεται διάλογος όχι… για το διάλογο, αλλά  για τη βάση του διαλόγου, που θα κάνει τον διάλογο να είναι ουσιαστικός και όχι διάλογος για το διάλογο.

Η συμπεριφορά του Έρογλου, που είναι αδιάλλακτος και υποστηρίζεται από την αδιάλλακτη Τουρκία που δεν θέλει λύση, είναι ανεξήγητη. Τί μύγα τον τσίμπησε και αποφάσισε να σταματήσει το παιγνίδι των προσχεδίων; Κόλλησε στο 40 από τον Αλή Μπαμπά και τους 40 κλέφτες; Τί επιτέλους τον εμπόδιζε να παίξει άλλα 20-40 προσχέδια μέχρι να μπει η Τουρκία σε προεκλογικές αναταράξεις; Άστε που η Τουρκία  μπήκε ήδη σε αναταράξεις… βαθύτερης φύσης. Αφού ο Έρογλου θέλει διάλογο για το διάλογο, τί τον ενοχλεί ο διάλογος για τα προσχέδια της βάσης του διαλόγου, που θα κάνει το διάλογο ουσιαστικό κι όχι διάλογο για το διάλογο; Αν οι Ελληνοκύπριοι ζητήσουμε να φύγει από τη μέση ο φιλότουρκος (κοτζάμ λέξη δεν την έχει ο ηλεκτρονικός διορθωτής και δέχεται και το κοτζάμ ως ορθό. Πάει μας πήραν πρέφα και οι ορθογράφοι) Αλεξάντερ Ντάουνερ, που ξέχασε ακόμα και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό που είναι η δουλειά του, θα χρειαστεί να μπούμε σε σοβαρό διάλογο για να βρούμε αποδεκτό αντικαταστάτη του, ο οποίος να μπορεί να οδηγήσει τα μέρη σε διάλογο ουσιαστικό κι όχι διάλογο για το διάλογο. Δεν θεωρούμε ότι είναι λάθος η επιστολή που έστειλε εσπευσμένα στον ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν και στην οποία του περιγράφει «λεπτό προς λεπτό», κατά το ΡΙΚ, την πορεία του διαλόγου των προσχεδίων, αλλά θεωρούμε επείγον να στείλει επειγόντως μια ακόμα επιστολή,  στην οποία να ζητά άμεσα ένα διάλογο για τα κριτήρια επιλογής νέου ειδικού απεσταλμένου του ΓΓ του ΟΗΕ.

Αλλά και ο ίδιος ο κ. Μουν δείχνει επηρεασμένος από τον προκάτοχο του τον Κ. Αννάν και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να μην τον ξεγελάσει ο Ντάουνερ, μέχρι να αντικατασταθεί εννοείται. Πάντως, είναι γρίφος η φαινομενική βιασύνη της τουρκικής πλευράς για λύση και είναι κάτι που η δικής μας η πλευρά, που θέλει λύση χτες, δυσκολεύεται να καταδείξει στο ξένο παράγοντα.

Φυσικά, στην επιστολή Αναστασιάδη περιέχεται και η εισήγηση για ένα σύντομο κοινό ανακοινωθέν και αφήνει ανοιχτή την πιθανότητα να συνεχιστεί ο διάλογος για τα προσχέδια. Εξάλλου, είναι η άλλη πλευρά που κόλλησε στο 40. Είναι ενδιαφέρον, όμως, ότι ο κ. Αναστασιάδης ζητά κι ένα (παράλληλο μάλλον) διάλογο για την επιλογή μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Ίσως εδώ να είναι δυνατόν να διοριστούν και άλλοι διαμεσολαβητές, ειδικά για τα μέτρα για να μην δίνεται η εικόνα ότι παίζει κανένας το παιγνίδι των καθυστερήσεων και του ροκανίσματος του χρόνου και των λεφτών του φορολογούμενου πολίτη. Εννοείται  ότι ο διάλογος για τα ΜΟΕ θα είναι ένας ουσιαστικός διάλογος για να αποφασιστούν και να εφαρμοστούν μέτρα αμέσως κι όχι ένας άλλος διάλογος για το διάλογο.

Ο Popay με το σπανάχι.

Παρόλο που δεν θεωρούμε πρέπον να σατιρίζουμε σοβαρά θέματα, όπως είναι βέβαια το Κυπριακό, κατ’ εξαίρεση αποφάσισα σήμερα να σας ομολογήσω ότι δεν θεωρώ απόλυτα πετυχημένο το Γιαννάκη Ομήρου στις «αντιναχτές πατάτες». Όταν τον είδα τις προάλλες να δηλώνει απερίφραστα και θαρραλέα  ότι πρέπει να διακόψουμε τις δικοινοτικές συνομιλίες και μετά από 40 χρόνια να επανατοποθετήσουμε το Κυπριακό στη σωστή του βάση, ως προβλήματος εισβολής και κατοχής μου θύμισε έντονα τον Popay, που μόλις είχε καταβροχθίσει δυο κονσέρβες σπανάχι. Προσέξαμε, ωστόσο, ότι μαζί με τη διακοπή των δικοινοτικών συνομιλιών και το δεκάχρονο κατά συνέπεια σκόντο στην διάρκεια τους (μετρά από το 74), πρότεινε μια διεθνή διάσκεψη για την επίλυση της διεθνούς πτυχής, στην οποία να μετέχουν οι εγγυήτριες  δυνάμεις, τα Ηνωμένα Έθνη, η ΕΕ και η Κυπριακή Δημοκρατία (κι όχι οι κοινότητες). Είναι βέβαια μια πρόταση που χρειάζεται χρόνο για να προωθηθεί στη διεθνή κοινότητα, ίσως  κάποιες δεκαετίες και μεγάλες πιέσεις στην Τουρκία. Υπάρχει και η δυσκολία να πεισθούν οι Τουρκοκύπριοι να κάνουν τους αόρατους.

Πάντως, μετά από 50 χρόνια συνομιλιών για το Κυπριακό, πιθανόν να χρειάζεται να βρεθεί κάποια διαδικασία καινούργια, η οποία να μπορεί να συνεχίσει να  κρατεί το Κυπριακό ανοιχτό και ταυτόχρονα άλυτο.

Στο Εθνικό Συμβούλιο συζητήθηκε και το θέμα της προσφυγής Ελληνοκυπρίων εκτοπισμένων στην Επιτροπή για τις περιουσίες στα κατεχόμενα. Είναι ένα θέμα που αλλάζει τη φύση του «περιουσιακού» και ανησυχεί τις ηγεσίες και τον Αρχιεπίσκοπο που θεωρεί τους συγκεκριμένους πρόσφυγες ένοχους εσχάτης προδοσίας.

Ευτυχώς βρέθηκε μια λύση που δείχνει το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. Την πληροφορία μετέδωσε ένας φίλος στο facebook.

Βρέθηκε λύση στο θέμα των περιουσιών!!!

3000 πολίτες με αγωνιστικό φρόνημα δέχθηκαν να ανταλλάξουν την περιουσία τους στις ελεύθερες περιοχές με την περιουσία 3000 προσφύγων που προσέφυγαν στην επιτροπή αποζημιώσεων των κατεχομένων με αντιστοιχία ένα προς ένα (μια βίλα στη Πέγεια με μια βίλα στην Κερύνεια) Μετά οι πολίτες-αγωνιστές συνεχίζουν μακροχρόνιο αγώνα έχοντας μάλιστα αποκτήσει τον τιμητικό τίτλο "εξ ανταλλαγής πρόσφυγας".

Κάποιος άλλος συμπλήρωσε ότι ένας επιχειρηματίας με επτά αισθήματα από την Κερύνεια που ασχολείται με ανάπτυξη γης στην επαρχία Πάφου θα ανταλλάξει πολλές βίλες στην Πέγεια.