Στης ΕΔΕΚ την ολόμαυρη ράχη, θα κάνουν rock ο ένας τον άλλον, με ολίγην σάλτσα νομικών και εργολάβων από την Πάφο Ή ο «αναξιόπιστος» κ. Μαληκκίδης, η περιρρέουσα και «Δώρο..καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς..»
«Μαρτυρίες που μπάζουν νερά.
Αναξιόπιστοι κρίθηκαν οι Λοΐζος Ιορδάνου – Ευτύχιος Μαληκκίδης. Απόφαση του
επαρχιακού δικαστηρίου Λευκωσίας δυνατόν να έχει επιπτώσεις και στις υπό διερεύνηση
υποθέσεις του αποχετευτικού της Πάφου, δεδομένου ότι αμφισβητήθηκε η αξιοπιστία
του εργολάβου και βασικού μάρτυρα κατηγορίας στην υπόθεση του ΣΑΠΑ, Λοΐζου Ιορδάνου,
καθώς και του τέως διευθυντή του Συμβουλίου κ. Ευτύχιου Μαληκκίδη.»
[Φιλελεύθερος, Β. Βασιλείου, 16/2/2015
Οι
εκλογές στην ΕΔΕΚ έχουν ένα έντονο τόνο στην επιφάνεια, ο οποίος αποκαλύπτει
έμμεσα και το βάθος της αντιπαράθεσης. Επιφανειακά, η αντιπαράθεση Σιζόπουλου-
Βαρνάβα είναι μια αντιπαράθεση που έχει να κάνει με την φθορά του κόμματος,
λίγο πιο βαθιά με το σκάνδαλο, και το συνακόλουθο θέαμα του ΣΑΠΑ, και ακόμα πιο
βαθιά με την αδυναμία του Λυσσαρίδη να αφήσει το κόμμα να υπάρξει χωρίς να
είναι προέκταση του, και τελικά με την ενδεχόμενη μελλοντική πορεία του
κόμματος..
Οι δυο αντίπαλοι, τα σύμβολα
και τα δίκτυά τους
Η
εκλογική αντιπαράθεση Σιζόπουλου-Βαρνάβα φέρνει σε πρώτο πλάνο την προτίμηση
διαφορετικών στρατοπέδων στην ΕΔΕΚ – από την μια ο Σιζόπουλος φαίνεται, πια,
εμφανώς να είναι η επιλογή του Λυσσαρίδη, ενώ ο Βαρνάβα να είναι η επιλογή του
Ομήρου, αλλά και του κόμματος, το οποίο στήθηκε μετά την απρόθυμη, για όσους
θυμούνται, αποχώρηση Λυσσαρίδη. Γιατί η επιλογή Σιζόπουλου από τον Λυσσαρίδη; Ο
Σιζόπουλος ανήκει ιστορικά στη δεξιά πτέρυγα της ΕΔΕΚ [εκείνη που εύκολα θα
έκανε συνεργασία με τον ΔΗΣΥ λ.χ.] αλλά είναι ένας πολιτικός, ο οποίος θα
μεταλλαχτεί, επίσης, αναλόγως ευκαιρίας και συγκυρίας. Έτσι, ενώ εξέφρασε μια
τάση προς την δεξιά, ταυτόχρονα, αναλαμβάνοντας την επιτροπή της βουλής για τον
Φάκελο της Κύπρου, προσπάθησε να δώσει το μήνυμα ότι ήταν και με τους
αντιστασιακούς ενάντια στη δεξιά κλπ. Παρόλα αυτά δεν έπεισε την εκλογική βάση
στη Λεμεσό, με την οποία δεν είχε και την καλύτερη σχέση και προηγουμένως, το
2011, απέναντι στον Νικαλαΐδη. Εκείνη η ήττα τον οδήγησε στην αναζήτηση ρόλου
στο μηχανισμό της ΕΔΕΚ και κάπου εκεί επεδίωξε την εύνοια του Λυσσαρίδη.
Αποτελεί, με αυτή την έννοια, τη σύγκλιση δυο αναγκών με προσωπικές ατζέντες –
ο μεν Σιζόπουλος θέλει να ανελιχθεί, να αποκτήσει εξουσία, οργανωτική εξουσία
στο κόμμα, μετά την εκλογική του ήττα, ο μεν Λυσσαρίδης θέλει να έχει κάποιον
δικό του επικεφαλής της ΕΔΕΚ γιατί νομίζει ότι έτσι μπορεί να νοιώθει ότι και
πάλι έχει ρόλο και εξουσία. Φυσικά και τον χρησιμοποιεί ο Σιζόπουλος. Όμως και
ο ίδιος ο Λυσσαρίδης αποτελεί αντιφατική μορφή – και άρα εύκολα
χρησιμοποιήσιμη. Ο άνθρωπος που επανελειμμένα ονόμαζε τον Κληρίδη επικεφαλής
του «μεταπραξικοπήματος», ήταν στην πραγματικότητα φίλος του ιδιωτικά και
μάλιστα τον βοήθησε να εκλεγεί δυο φορές πρόεδρος. Την δεύτερη φορά, όμως, η
διπλή λειτουργία του Λυσσαρίδη έγινε σαφής μετά το φιάσκο, και την αποχώρηση
από την κυβέρνηση – και έτσι υποχρεώθηκε να φύγει από την προεδρία της ΕΔΕΚ.
Σε
αυτό το πλαίσιο, ο Βαρνάβα είναι αυτό που φαίνεται – η νεώτερη γενιά στελεχών
της ΕΔΕΚ, η οποία ανελίχθηκε χωρίς την άμεση πατριαρχική ευλογία. Φυσικά και
αυτός ελπίζει ότι θα μπορέσει να εκφράσει την «ιστορική ΕΔΕΚ» και τον «γιατρό».
Όμως, η ιστορική ΕΔΕΚ δεν είναι μόνο ο Λυσσαρίδης – όσο και αν διατηρεί ακόμα
την αύρα του πατριάρχη. Μια μεγάλη μερίδα της ιστορικής ΕΔΕΚ [με εμβληματική
μορφή τον Τ. Χατζημητρίου] έχει σαφώς εκτοπιστεί – όπως και η κληρονομιά της
αμφισβήτησης, την οποία εξέφραζε η μορφή
του Δώρου Λοΐζου στην γενιά της αντίστασης του 1974. Η υποψηφιότητα Βαρνάβα
εκφράζει τους εκλελεγμένους βουλευτές του κόμματος, αλλά και τον μηχανισμό επί
Ομήρου. Πολιτικά είναι κάπως πιο συνεπής με την ρητορική της ΕΔΕΚ στο κυπριακό, ίσως και κάπως με την πιο
αριστερή φρασεολογία στα κοινωνικά, αλλά θεωρείται, επίσης, πολιτικός ο οποίος
με τις δηλώσεις για θέματα μετανάστευσης, μπορεί να σπρώξει τον απορριπτισμό
του επίσημου λόγου και προς μια πιο ακροδεξιά κατεύθυνση. Έστω και άτυπα και
αυτός συνεργάστηκε με την δεξιά κατά την περίοδο 2010-13 – αν και μάλλον
εκφράζει μια αποστασιοποίηση από την ρητορική ταύτιση μαζί της.
Υποτίθεται,
σε αυτό το πλαίσιο, ότι μια διάσταση της διαμάχης έχει να κάνει με την σχέση με
τον Λιλλήκα – η μεν πτέρυγα Σιζόπουλου, η οποία θεωρείται υπεύθυνη για την
επιλογή ταύτισης με τον Λιλλήκα στις προεδρικές, υποτίθεται προωθεί την
συνεργασία μαζί του, ενώ ο Βαρνάβα θεωρεί μια τέτοια συνεργασία ότι θα οδηγήσει
στο ξήλωμα της ΕΔΕΚ. Βέβαια, είναι και αμφίβολο ότι ο Σιζόπουλος θα δεχθεί να
παραδώσει το κόμμα στον Λιλλήκα – μάλλον θα θέλει να το μετατρέψει σε όχημα της
ό,ποιας προσωπικής του φιλοδοξίας.
Και το background.. η Πάφος, ο ΣΑΠΑ και όσοι
κέρδισαν από τις υπερχρεώσεις των 40 εκατομμυρίων και απαλλάχτηκαν..
«..η εταιρεία του γαλάζιου
κουμπάρου, Λοΐζου Ιορδάνου, τον Δεκέμβριο του 2014, μετά δηλαδή που
αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο του ΣΑΠΑ, πήρε ένα μεγάλο συμβόλαιο του Αποχετευτικού
της Λάρνακας…ο μεγαλομέτοχος της εταιρείας [NEMESIS]
η «οποία αρέσκεται περισσότερο σε «σοσιαλιστικά» και «δηκοϊκά» πάρτι»] όπως μας ελέχθει, μετά την γνωστοποίηση του
γεγονότος ότι είναι πιθανό να πάρει το νέο συμβόλαιο στην Πάφο, προσπαθεί να
«αποστασιοποιηθεί» από την εταιρεία, αφού είναι εκείνος που έριχνε το λάδι στα
γρανάζια για να δουλεύει η μηχανή..» [Στήλη Ιανός, Καθημερινή, σελ. 8,
8/2/2015]
Πίσω,
ωστόσο, από αυτήν την επιφάνεια της ρητορικής, υπάρχει και το θέμα/θέαμα της
Πάφου. Εκεί, το κομβικό άτομο στην υπόθεση ΣΑΠΑ είναι ο κ. Μαληκκίδης, ο οποίος
θεωρείται ότι πρόσκειται στην ΕΔΕΚ. Όπως φέρεται να πρόσκειται και ένας από
τους εμπλεκόμενους, που δεν κατηγορήθηκε, ο κ. Χρυσοχόος της κατασκευαστικής
εταιρίας Cyfield Nemesis.[1]
Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο δικηγόρος του Μαληκκίδη, με τον
οποίο ίσως κλείνει συμφωνίες η εισαγγελία αν, εφάρμοσε το μοντέλο της
Δρομολαξιάς [«εγώ θέλω τον…»], είναι το δικηγορικό γραφείο Ευσταθίου [ένα
ακομα, ίσως, δικηγορικό γραφείο με πολιτική επιρροή]. Και η συγκεκριμένη
οικογένεια έχει επίσης τις φιλοδοξίες της – και μπορεί επίσης να είναι
επιρρεπής σε συμμαχίες έκτακτης ανάγκης με τη δεξιά. Είναι, όμως, κατά βάση μια
φιλόδοξη οικογένεια από την Λευκωσία, που μάλλον θεωρεί τον Σιζόπουλο, επίσης
τρόπο για να αναρριχηθεί. Αυτή η τάση άλλωστε προκάλεσε την παραίτηση Ομήρου.
Έστω κι αν δεν συζητείται, ακόμα δημόσια, το ερώτημα είναι αν η παραίτηση
Ομήρου επιτεύχθηκε λόγω της υπονόμευσής τους μέσα από την επιλογή της
δικαστικής συμφωνίας Μαληκκίδη – εισαγγελίας. Αν ο κ. Μαληκκίδης, όντως, ήταν
το άτομο που κανόνιζε τις μίζες, όπως αφέθηκε να νοηθεί, τότε προφανώς το να
δίνει γενικολογες λίστες δεν ειχε νόημα. Η εισαγγελία «θέλει κάποιους», με βαση
το γνωστο πια μοντελο, όπως φάνηκε από τις ηχογραφήσεις. Αρα η επιλεκτική μνήμη
του αδελφού του Ομήρου και του Σαρίκα, μπορεί να μην ήταν τυχαία.
Αυτή
η εστίαση στον Ομήρου με κτύπημα κάτω από την μέση, μπορεί να είναι το τραύμα
που δεν θα επιτρέψει επούλωση, αν κερδίσει ο Σιζόπουλος – ενώ ο Βαρνάβα έχει
πιθανότητες να το διαχειριστεί. Αν θα τα καταφέρει, είναι άλλο θέμα. Το ζήτημα
πάει σαφώς πιο πίσω στο πως οικοδομήθηκε η ΕΔΕΚ με εξωτερική στήριξη για ένα
διάστημα – αν, λοιπόν, μια πτέρυγα της ΕΔΕΚ σπάζει την σιωπή της, γύρω από
επιχορηγήσεις του κόμματος από επιχειρήσεις όπως των εργολάβων του ΣΑΠΑ [για να
καρφώσει αντίπαλους], αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει και στην ανασκόπηση προηγουύμενων
χρηματοδοτήσεων, είτε από Λιβύη [όπως και πού κατέληξαν] ή ακόμα και της
περιόδου του Α. Τζοχατζόπουλου [διότι υπάρχουν φήμες ότι ένας από τους
εμπλεκόμενους που δεν κατηγορήθηκαν, είχε σχέσεις με τον τέως έλληνα υπουργό
του «ευχαριστώ για όλα Άκη», σχεσεις οι οποίες, όπως και του Σιζόπουλου,
φερεται να ξεκίνησαν όταν οι δύο τους ήταν στελέχοι της φοιτητικής οργάνωσης
Αγώνα στην Ελλάδα].
Το
τί έγινε πραγματικά πίσω από την επιφάνεια του θεάματος του ΣΑΠΑ, είναι από τα
πραγματικά ζητούμενα στην ΕΔΕΚ. Θα είναι η πληγή, ενδεχομένως, όπου θα
επιστρέφει η οργή μιας πτέρυγας για να διεκδικήσει «δικαίωση». Η δικαστική
απόφαση, μόλις, πριν δύο βδομάδες, σύμφωνα με την οποία ο κ. Μαληκκίδης φάνηκε
να συνεργάζεται με τον «γαλάζιο» [κατά την Καθημερινή] εργολάβο, Λ. Ιορδάνου, ο
οποίος εμπλέκεται [και απαλλάχτηκε επίσης] στην υπόθεση των υπερχρεώσεων του
ΣΑΠΑ, είναι αποκαλυπτική ίσως. Το δικαστήριο στην Λευκωσία τους έκρινε
αναξιόπιστους – η συνεργασία τους, όμως, φαίνεται στην απόφαση του δικαστηρίου.
Είναι ίσως μια ενδιαφέρουσα αλληγορία για την ΕΔΕΚ. Κάποιος είχε πει ότι η
«μισή κοινωνία» πέρασε από την ΕΔΕΚ. Υπερβολή, αλλά είναι σωστό για
συγκεκριμένους τομείς της μεσαίας τάξης, των ΜΜΕ κλπ. Όμως, αυτό που η ΕΔΕΚ
προτάσσει ως κληρονομιά, την αντίσταση και την έκφραση της διάχυτης
αμφισβήτησης της περιόδου μετά το 74, είναι η κληρονομιά του Δώρου, του ποιητή
της αμφισβήτησης, που υπέγραψε με τον θάνατό του την κληρονομιά εκείνης της
ιστορικής στιγμής. Και πολλοί από όσους πέρασαν από την ΕΔΕΚ αναζητώντας εκείνη
την αύρα ίσως να ένοιωσαν την πίεση των "μερικών" που ήθελαν έλεγχο
και...
Το τί έγινε πραγματικά πίσω από την επιφάνεια του
θεάματος του ΣΑΠΑ, είναι από τα πραγματικά ζητούμενα στην ΕΔΕΚ. Θα είναι η
πληγή, ενδεχομένως, όπου θα επιστρέφει η οργή μιας πτέρυγας για να διεκδικήσει
«δικαίωση». Η δικαστική απόφαση.. σύμφωνα με την οποία ο κ. Μαληκκίδης φάνηκε
να συνεργάζεται με τον «γαλάζιο» [κατά την Καθημερινή] εργολάβο, Λ. Ιορδάνου, ο
οποίος εμπλέκεται.. στην υπόθεση των υπερχρεώσεων του ΣΑΠΑ, είναι αποκαλυπτική
ίσως…[..]
Κάποιος είχε πει ότι η «μισή κοινωνία» πέρασε από την
ΕΔΕΚ. Υπερβολή, αλλά είναι σωστό για συγκεκριμένους τομείς της μεσαίας τάξης,
των ΜΜΕ κλπ. Όμως, αυτό που η ΕΔΕΚ προτάσσει ως κληρονομιά, την αντίσταση και
την έκφραση της διάχυτης αμφισβήτησης της περιόδου μετά το 74, είναι η
κληρονομιά του Δώρου, του ποιητή της αμφισβήτησης.. Και πολλοί από όσους
πέρασαν από την ΕΔΕΚ αναζητώντας εκείνη την αύρα ίσως να ένοιωσαν την πίεση των
"μερικών" που ήθελαν έλεγχο και...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου