Ο Αβέρωφ υπό πίεση [ποιός τον Αβέρωφ, ποιός τον κυνηγά;]

Marinos Nomikos Μας δουλεύεις ρε συ Φούλη;

Η απόφαση του Αβέρωφ Νεοφύτου να δημοσιοποιήσει τα περιουσιακά του στοιχεία είχε την ίδια επίδραση με την προεκλογική του προσπάθεια, το 2011, να βάλει βενζίνη στο τζιπ του: αν και ο στόχος ήταν να δείξει ότι ήταν ακριβή η βενζίνη, τελικά η εστίαση του κοινού πήγε στο λογοκρινόμενο μέρος του θεάματος – το ακριβό αυτοκίνητο. Έτσι και τώρα, αντί να φανεί ότι ο Αβέρωφ έδινε παράδειγμα διαφάνειας [και θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έδινε και παράδειγμα για τις αναδιαρθρώσεις δανείων, προωθώντας την εκδοχή της κυβέρνησης-τραπεζών]  άρχισαν οι ερωτήσεις για όσα ήταν στο κάδρο, αλλά δεν θα ήθελε εμφανώς να τα σκεφτεί το κοινό – η σχέση με τον κ. Κούμα της ΚΟΠ, τα τεράστιο δάνειο-οφειλές στις τράπεζες και πώς εξυπηρετείται, αλλά και η περιούσια-καταθέσεις, που δεν αναφέρονται, αφού, μάλλον, είναι καταγεγραμμένα σε άλλα μέλη της οικογένειας. Και αυτό δεν ήρθε μόνο από την αριστερά ή την αντιπολίτευση γενικά, αλλά και από τη δεξιά – έστω και μασημένα υπήρχαν κριτικά σχόλια από τον Κωνσταντίνου του Πολίτη και πιο σαρκαστικά από τον Καλλινίκου, αλλά και από το onlycy, που φαίνεται να κινείται στο ευρύτερο χώρο της κυβερνητικής παράταξης.

Οπότε το ερώτημα είναι γιατί ο Αβέρωφ αποφάσισε να εκτεθεί έτσι..

Οι φήμες του σαββατοκύριακου

Το περασμένο σαββατοκύριακο, υπήρξαν έντονες φήμες ότι ο Βέργας θα έκανε [ή έκανε] νέες καταγγελίες και θα έδινε «μεγάλα ψάρια». Το σκηνικό θύμιζε, βέβαια, την κατασκευή θεαμάτων για το ΣΑΠΑ το φθινόπωρο, αλλά αυτή τη φορά οι φήμες δεν έφτασαν στη δημοσιότητα. Ήταν άλλωστε και εκτός εποχής – τώρα, πια, όσοι έστησαν το θέαμα του ΣΑΠΑ, προσπαθούν να το λογοκρίνουν για να μην θυμάται ο κόσμος πώς ξέπλυναν 38 εκατομμύρια σε υπερχρεώσεις στους εργολάβους και τους συμβούλους, που έγιναν μάρτυρες κατηγορίας για ψίχουλα - τα 1,7 εκατομμύρια. Το πραγματικό θέμα της υπόγειας σκανδαλολογίας ήταν οι πολιτικοί, των οποίων το όνομα φαίνεται να εμπλεκόταν στις ανώνυμες φήμες: του κ. Κάρογιαν και του Α. Νεοφύτου. Είναι πιθανόν να πρόσφερε τα εν λόγω ονόματα ο κ. Βέργας κάποτε, στα πλαίσια των συζητήσεων του δικηγόρου του με την εισαγγελία – κατά το ο Ρίκκος «θέλει τον..», όπως ακούγεται στις ηχογραφήσεις της υπόθεσης της Δρομολαξιάς. Όμως, η γενική εισαγγελία δεν είχε φυσικά κίνητρο να ακολουθήσει μια υπόθεση εναντίον του κ. Κάρογιαν, ο οποίος μπορεί να έχασε την προεδρία του ΔΗΚΟ, αλλά θεωρείται προστατευόμενος του προεδρικού. Έτσι και αλλιώς οι βασικές υποψίες είναι ότι ο στόχος από το ΔΗΚΟ ήταν ο Ν. Παπαδόπουλος. Οπότε, η περίπτωση Κάρογιαν, μάλλον, κυκλοφορούσε σαν είδος δολώματος [που θα εθεωρείτο πιθανόν, αφού κάποτε ήταν σύμμαχος με τον Βέργα – αλλά και ένδειξη ότι η εισαγγελία θα προχωρούσε και στους «ημέτερους»] για το πραγματικά μεγάλο ψάρι – τον Αβέρωφ.

Τεκμήρια, βέβαια, για τις φήμες δεν υπάρχουν. Απλώς πλανιόνται – και μετά από κάποιο διάστημα μπαίνουν σε λανθάνουσα φάση και επανέρχονται, αν η αναφορά τους έχει σχέση με την πραγματικότητα. Στην περίπτωση του Α. Νεοφύτου υπάρχουν δυο δεδομένα που κάνουν την φήμη γύρω από το όνομα του κάτι ύποπτα επαναλαμβανόμενο – έστω και αν ο Βέργας δεν είπε ποτέ το όνομά του και η όλη υπόθεση-φήμη ήταν ψέματα:

1. Για χρόνια τώρα η άνοδος του πολιτικού από την Πάφο γίνεται με συμμαχίες με τζάκια και πτέρυγες του κεφαλαίου, οι οποίες τον διευκόλυναν στην εντυπωσιακή αναρρίχησή του στην εξουσία. Τώρα, όμως, που είναι στο επίκεντρο οι προσπάθειες του για να συγκαλύψει διάφορα συμφέροντα [όπως εμπλεκόμενους στην κρίση των τραπεζών,[1] τους μεγάλο-οφειλέτες τα τελευταία χρόνια, τα δάνεια του κ. Λεπτού κοκ] εμφανώς, επανέρχονται στην επιφάνεια αυτές οι διασυνδέσεις, πια, με μια αύρα καχυποψίας για τον ρόλο του ηγέτη του ΔΗΣΥ. Είναι ένα σύμπτωμα, στο συλλογικό υποσυνείδητο, της διαπλοκής. Ο Αβέρωφ είναι έξυπνος πολιτικός μεν – αλλά ταυτόχρονα έχει και μια βαθιά εικόνα διαπλοκής, η οποία κωδικοποιείται, συνήθως, ως «οι κουμπάροι του Αβέρωφ».
2. Η άνοδος του Αβέρωφ στην ηγεσία έγινε, σχεδόν, αυτόματα, αφού μετά τις εκλογές, προέκυψε για την κυβέρνηση η κρίση και το φιάσκο του κουρέματος – έτσι ποτέ δεν έγινε ουσιαστική διαμάχη για την ηγεσία. Οπότε, αργά ή γρήγορα θα εκδηλωνόταν μια εσωτερική διαμάχη στον ΔΗΣΥ. Πολύ πιθανόν αυτό να βλέπουμε τώρα.

Η εκδοχή της «Ιφιγένειας» - η θυσία του Αβέρωφ;

Αν το ζήτημα ήταν απλώς μια φήμη, δεν θα υπήρχε θέμα – αλλά υπάρχει ένα διάχυτο κλίμα που παραπέμπει και σε φήμες για κόντρα με τον Αναστασιάδη, αλλά και στο ότι οι συναγερμικοί στους οποίους εστιάζει η εισαγγελία [η οποία, εμφανώς, πρόσκειται σε άλλη πτέρυγα του ΔΗΣΥ] στα θεάματα μετατόπισης [όπως της Δρομολαξιάς και του ΣΑΠΑ] που κατασκευάζει φαίνεται να είναι συνεργάτες, συγγενείς κλπ του Αβέρωφ. Μια εκδοχή για την ενδεχόμενη υπόγεια επίθεση εναντίον του Αβέρωφ παραπέμπει στην ευρύτερη πίεση που δέχεται η κυβέρνηση ως αποτέλεσμα της κρίσης που προκάλεσαν οι τράπεζες, τα συμφέροντα των οποίων συγκαλύπτει ιστορικά η κυβερνητική παράταξη. Αυτή η συγκάλυψη πριν τις εκλογές του 2013, κρυβόταν πίσω από την συμμαχία της αντιπολίτευσης εναντίον της προηγούμενης κυβέρνησης, ενώ μετά τον Μάρτιο του 2013 πήρε την μορφή της επίθεσης της κυβέρνησης, που φαινόταν σε ένα στάδιο να έχει σχεδόν απόλυτο έλεγχο του 90% των ΜΜΕ, ενάντια σε επιλεγμένους στόχους με έμφαση στην αριστερά. Όμως, οι τράπεζες παραμένουν ένα ανοικτό πρόβλημα – τον Μάρτιο του 2013 ήταν στο κέντρο της ολοκλήρωσης της παρέμβασης της τρόικα, ενώ από τότε είναι σταθερή, πια, αναφορά στο δημόσιο λόγο η λογοκρινομενη πριν φράση «η κρίση είναι τραπεζιτική». Ο Αβέρωφ από το 2010 είχε πρωτοστατήσει στη στήριξη-συγκάλυψη των τραπεζών[2] και το 2013[3] είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντίθεση σε κινήσεις [όπως ο διαχωρισμός σε καλή και κακή τράπεζα] για να προστατευθούν τα τζάκια και οι μεγαλομέτοχοι της τράπεζας Κύπρου. 

Ταυτόχρονα, η προσπάθεια της κυβέρνησης για μετατοπίσεις μέσα από θεάματα, όπως η Δρομολαξιά και ο ΣΑΠΑ, δημιουργούν ως συνέπεια, την «ανάγκη» για διερεύνηση και όσων φαίνεται να συγκαλύπτονται - ακριβώς και γιατί όπως τα χειρίζεται η γενική εισαγγελία δημιουργούν περισσότερη απαξίωση, αλλά και αίσθημα ότι κάποιοι συγκαλύπτονται [το πρότυπο της συγκάλυψης πια είναι εκείνο των εργολάβων στην περίπτωση του ΣΑΠΑ]. Σε αυτό το πλαίσιο, αν ήταν να ριχθεί κάποιος στην αρένα από το παρασκήνιο της κυβερνητικής παράταξης, αυτός θα ήταν ο Αβέρωφ. Τον συνοδεύει μια αύρα διαπλοκής, και η άνοδός του συνδέεται, στο μυαλό πολλών που παρακολουθούν τα της ελίτ, με διάφορες σχέσεις με "κουμπάρους" από τον οικονομικό τομέα [αναφέρονται σε αυτό το πλαίσιο τα ονόματα του Σιακόλα, του Λεπτού και του Κούμα].

Υπάρχει όμως και ένα σκηνικό περικύκλωσης του Αβέρωφ: Η διαμάχη των καπετανάτων έχει ως στόχο την ηγεσία του ΔΗΣΥ, αλλά και την εξυπηρέτηση συγκρουόμενων οικονομικών συμφερόντων

Φυσικά, αν ο Αβέρωφ είχε έλεγχο στο κόμμα και την παράταξη, κανένας δεν θα διανοείτο να τον κατηγορήσει. Η συγκάλυψη, όσο και αν γίνεται λιγότερο πιστευτή πια, είναι αναγκαστικά μια μόνιμη ανάγκη για την κυβερνητική παράταξη, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Εδώ ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης χρειάζεται αυτήν την προστασία με τα όσα έχουν ακουστεί τα τελευταία δυο χρόνια για το δικηγορικό του γραφείο. Όμως, ο Αβέρωφ έχει και εσωτερικούς αντίπαλους και είναι ασταθής η θέση του. Υπάρχουν φήμες ότι ήδη μια πτέρυγα προωθεί τον Τορναρίτη ως ανθυποψήφιο του Αβέρωφ. Οι κινήσεις του Χάσικου επίσης, ο οποίος φαίνεται να επιδιώκει έλεγχο σε νευραλγικούς τομείς [ακίνητη περιουσία – αθλητικά] στους οποίους εμπλεκόταν ο Αβέρωφ δημιουργεί ένα αίσθημα καπετανάτου που οικοδόμεί μια κίνηση για διεκδίκηση της εξουσίας.

Ήδη, αν προσέξει κανείς τις κινήσεις με τα κατασκευασμένα θεάματα, η σκιά του Αβέρωφ είναι σαφής – μπορεί να μην εστιάζει η εισαγγελία και τα ΜΜΕ, αλλά είναι αναπόφευκτη μια αίσθηση ότι είναι και αυτός κάπως ένας στόχος. Έστω και ως απειλή προειδοποίηση προς τον Αβέρωφ. Ένα υπόστρωμα λ.χ. της υπόθεσης της Δρομολαξιάς ήταν ο έλεγχος οικονομικών συμφερόντων γύρω από το ποδόσφαιρο. Ο Λίλλης ήταν απλώς η επιφάνεια εδώ – και το πιο χρήσιμο τεκμήριο ήταν το λογοκρινόμενο: όσα ακούγεται να λέει για το ποδόσφαιρο και το πώς μερικοί ουσιαστικά αποφάσιζαν από πριν για αποτελέσματα. Αλλά, βέβαια, αυτά είναι λογοκρινόμενα. Όμως δημοσιευμένα στη Δημόσια Σφαίρα. Μια σύνδεση φέρει τον Ο. Βασιλείου, τον συνδικαλιστή της ΣΕΚ στην υπόθεση της Δρομολαξιάς, να έχει στενές σχέσεις με τον Κούμα της ΚΟΠ, ο οποίος, όπως αναγκάστηκε να αποκαλύψει ο Αβέρωφ με τα στοιχεία για τις εταιρείες στις οποίες εμπλέκεται, είναι συνεταίρος του ηγέτη του ΔΗΣΥ. Και ο Αβέρωφ φέρεται να είναι από τους πολιτικούς στους οποίους παραπέμπουν οι δηλώσεις Παναγή – η πρώτη του αντίδραση άλλωστε είχε μια αμυντική διάσταση που παραδεχόταν συναντήσεις στις οποίες είχε γίνει αναφορά [όπως για μια περίπτωση το 2011 για να επηρεαστεί το αποτέλεσμα των βουλευτικών]. Με δεδομένο ότι υπάρχει ανοικτό θέμα με τις καταγγελίες Παναγή [και ένα είδος πίεσης να διερευνηθούν - μέχρι και ο Αναστασιάδης φαίνεται να είπε κάτι] ο Αβέρωφ μπορεί να βρεθεί ντε φάκτο στο κέντρο της συζήτησης – και λόγω καταγγελιών για πολιτικές παρεμβάσεις, αλλά και λόγω των σχέσεων του με τον κ. Κούμα, ο οποίος φέρεται να είναι ένα κομβικό άτομο στο μηχανισμό ελέγχου τηλεοπτικών δικαιωμάτων, αλλά και καθορισμού της διαιτησίας.

Όμως, πέρα από την πιθανή διαπλοκή, ίσως να υπάρχει και ο οικονομικός ανταγωνισμός – ο Κούμας κινείται σε ένα χώρο στον οποίο θα ήθελε να κινηθούν και οι επιχειρήσεις ΜΜΕ της οικογένειας του υπουργού εσωτερικών. Οπότε, ο κ.Κούμας και τα δίκτυα συμφερόντων-κουμπάρων του μπορεί να είναι και ανταγωνιστικά με αυτά που εκπροσωπεί προωθεί η πτέρυγα του υπουργού εσωτερικών. Αξίζει, επίσης, να αναφερθεί ότι οι επιχειρήσεις της ευρύτερης οικογένειας του Χάσικου ασχολούνται επίσης με επιχειρήσεις γης – για αυτό άλλωστε και ο υπουργός κινήθηκε, αμέσως, μόλις αναλαβε στο να αποκτήσει πλήρη έλεγχο του κτηματολογίου.

 Και σε αυτό το πλαίσιο των ανταγωνισμών μπορεί να ενταχθεί και η φημολογούμενη διαφοροποίηση Αναστασιάδη – Αβέρωφ, η οποία έχει να κάμει και με την πορεία του ΔΗΣΥ, αλλά ενδεχομένως και πάλι με αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα που έχουν να κάνουν με τις τράπεζες.

Διότι τα δίκτυα του Αβέρωφ είναι αξιοσημείωτα – απλώνονται στον τραπεζιτικό τομέα, στο ποδόσφαιρο και στα ακίνητα. Αξίζει ένα σημείωμα από τον Πολίτη της Κυριακής για τη θέση και επιρροή του Αβέρωφ στο τραπεζιτικό χώρο – αξίζει να τονιστεί επίσης ότι ο Συρίχας της Κεντρικής Τράπεζας θεωρείται μέλος του δικτύου του. Το πιο πάνω κείμενο αναφέρεται στην προσπάθεια του Αβέρωφ να προστατεύσει τον Καρυδά – κάτι ανάλογο είχε κάνει και ο Πολίτης τότε στο περίφημο πρωτοσέλιδο ότι «φταίει η Ομόνοια». Υπάρχει μια διασύνδεση των δικτύων του Αβέρωφ. Αντίθετα, η εφημερίδα του Χάσικου εκείνη την περίοδο πρόβαλε ακριβώς την έκθεση Τσολάκη που έκαιγε τον Καρυδά.

Η διαμάχη προβλέπεται ενδιαφέρουσα.

 «Ομολογώ, πως αδυνατώ να συλλάβω το πλάνο στήριξης αυτού του πόθεν εσχες. Μα το Θεό, θα ήθελα πολύ να το αναλύσω με κάποιον οικονομολόγο για να μου εξηγήσει πως γίνεται να έχει κάποιος 1,7 εκατομμύρια, να είναι όλα εξυπηρετούμενα, να μην διαθέτει καταθέσεις στις τράπεζες, να είναι ανεπάγγελτος και να έχει εισοδήματα μόνο το μισθό του βουλευτή και του προέδρου του κόμματος του..[..] Θα την πω την κακία μου Αβέρωφ. Στα υπέρογκα δάνεια σου, οι τραπεζίτες κάνουν με μεγάλη ευκολία αναδιαρθρώσεις. Στα δάνεια μικρομεσαίων τους βγάζουν το λάδι και αν τους κάνουν..»

«Το πόθεν έσχες του Αβέρωφ, η παγκόσμια πατέντα και καποια..ποθεν αίσχος», Καλλινίκου, Καλλινικου, Φιλελεύθερος, σελ. 11

---

[1] Ήδη, όπως αναφέρεται πιο κάτω, ο Πολίτης της Κυριακής δημοσίευσε πληροφορία ότι είχε παρέμβει και υπέρ του κ. Καρυδά, εμπλεκόμενου στην αγορά των ελληνικών ομολόγων, το 2009-10.

[2] Τότε που ο Αβέρωφ προσπαθούσε να πείσει ότι το πρόβλημα ήταν δημοσιο-οικονομικό για να συγκαλύψει τις τράπεζες. Και έκανε εκτιμήσεις φούσκες για έλλειμα 8%. Όταν διαψεύστηκε, οι φίλοι του στα ΜΜΕ τον συγκάλυψαν βεβαίως.

Ιδού και μια δήλωση την εποχή που προσπαθούσε να περάσει το νομοσχέδιο για στήριξη της Λαϊκής: 21/3/2013: «Αν περάσει το νομοσχέδιο για την εξυγίανση της Λαϊκής Τράπεζας, αντί για 5,8 δισ. ευρώ που πρέπει να βρει η Κύπρος, θα χρειαστούν 3,5 δισ. ευρώ, δήλωσε την Πέμπτη το βράδυ ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου. Ο κ. Νεοφύτου προειδοποίησε ότι αν δεν περάσει το νομοσχέδιο, τότε είναι που θα κλείσει η τράπεζα.» - http://www.skai.gr/news/politics/article/227104/neofutou-an-den-perasei-to-ns-gia-ti-laiki-i-trapeza-kleinei-/

[3] Και μια δήλωση του 2013 – όπου όλα θα είχαν λυθεί μαγικά σε έξι μήνες, και φυσικά τότε ούτε ο ΕΛΑ, ούτε η πώληση των τραπεζών στην Ελλάδα ήταν πρόβλημα.  25/3/2013 «Έκκληση προς όλους να δείξουν εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα του τόπου και για σκληρή δουλειά, απηύθυνε απόψε από το Προεδρικό ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, αναφέροντας ότι εάν δείξουμε εμπιστοσύνη στην Τράπεζα Κύπρου μέσα σε έξι μήνες μπορεί να συγκεντρώσει σε καταθέσεις τα 2 δις που είναι η διαφορά των περιουσιακών στοιχείων της Λαϊκής με τις υποχρεώσεις της στον ELA «Ψες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε μια σκληρή και δύσκολη μάχη για τον τόπο μας», είπε προσθέτοντας ότι κατάφερε να αποφύγει η πατρίδα μας τις καταστροφικές συνέπειες μιας άτακτης χρεοκοπίας.» http://www.livenews.com.cy/cgibin/hweb?-A=13137&-V=news