• Μνήμη Μιχάλη Πασιαρδή: Καταγράφοντας την ιστορία σαν ποίηση..

 

Μπορεί να διαφωνούσε κανείς με τον Πασιαρδή σε διάφορες φάσεις, αλλά αναπόφευκτα του αναγνώριζε μια αυθεντικότητα. Ακόμα τζαι στην διαφωνία. Ίσως μια αθωότητα από οπού πήγαζε μια κυπριακή αυθεντικότητα ακόμα τζαι όταν ήταν εγκλωβισμένος σε ρητορικές άλλων..

Την στιγμή που η γενιά του αναμετρήθηκε με την Ιστορία, την περίοδο πριν το 74, όταν βρέθηκαν αντιμέτωποί ο φασισμός τζαι η Δημοκρατία, η προσπάθεια κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας με το αγώνα για την ανεξαρτησία – έστω τζαι με την μορφή του εφικτού, ο Πασιαρδή, παρά το αρχαίο φαντασιακό στο οποίο ήταν ακόμα αιχμάλωτος, στάθηκε στα πόθκια του σαν κυπραίος. Με την αξιοπρέπεια του χώρου..

Τα δυο ποιήματα είναι από την εποχή που ήρτεν πίσω ο Γρίβας [«ο Στρατηγός» στο ποίημα] για να στήσει την ΕΟΚΑ β, τζαι η Αθήνα/χούντα απαιτούσε υποταγή από την Κύπρο [παράδοση των τσεχοσλοβακικών όπλων και αναγνώριση ότι θα αποφάσιζε η Αθήνα για τα της Κύπρου]. Ο Μακάριος [ ο «Δημογέρων» στο ποίημα] για πρώτη φορά απάντησε με σκληρή γλώσσα στην Αθήνα:  «Οι Ελληνοκύπριοι και οι ηγέται των έχουν το δικαίωμα της αντιστάσεως εις περίπτωσιν κατά την οποίαν αι Αθήναι ήθελον προβη εις απαράδεκτον αναμιξιν εις τα εσωτερικά της Κύπρου.» [14/3/1972]. Τζαι άρχισαν τότε τα συλλαλητήρια των εκατοντάδων χιλιάδων για στήριξη του Μακάριου σαν σύμβολου της Δημοκρατίας τζαι της Ανεξαρτησίας. Ο Πασιαρδής κατέγραψε με την ποίηση του την ιστορική στιγμή – τζαι σαν μετάβαση σε ένα είδος αυτονόμησης των «Σαλαμιναιων’ από τους «Αθηναίους» στο φαντασιακό της  αρχαιότητας ..