Ο Αναστασιάδης [«προσβλητικός, αγενής..φώναζε και χειρονομούσε»][1] χάνει Ιστορική ευκαιρία: ενώ η Μορφου, το χρονοδιάγραμμα αποχώρησης στρατευμάτων με απόσυρση των επεμβατικών δικαιωμάτων ήταν στο τραπέζι μαζί με νέο σύστημα εγγυήσεων/ασφάλειας, η ευκαιρία χάθηκε στον καιροσκοπισμό της..προεκλογικής συσπείρωσης του ΔΗΣΥ.. και ξαφνικά ακούσαμε και τον γ.γ. του ΟΗΕ να μιλά για «Κύπριους του Βορρά και του Νότου»




Τι λένε ανώνυμα τα Ηνωμένα Έθνη/Cyprus Mail: Υπήρχαν τουρκικές προτάσεις/προσφορές και για αποχώρηση, και για μη-επεμβατικά δικαιώματα, αλλα «απλά, ο Αναστασιάδης δεν ήθελε» και έστηνε θεάματα



«According to a UN source that spoke to the Mail on condition of anonymity, Cavusoglu had “conceded in private to us” that Turkey would be prepared to accept an end to guarantees and rights of intervention. Reportedly, Turkey had also consented to a clause in Guterres’ framework for negotiations for the Crans-Montana talks, which stipulated a fall-back to the 1960 Treaty of Alliance figures for Greek and Turkish troops on the island – 950 and 650 respectively – with final decisions on whether these were to withdraw altogether, and when, to be made “at a higher level”, meaning the three guarantors’ prime ministers.
“When we signalled this to Anastasiades, he started insisting on zero troops,” the source said.
“He simply didn’t want it.”
Another diplomatic source shared a similar account in which Cavusoglu went out on a limb but soon reverted to Turkey’s publicly stated positions after Anastasiades demanded that he commit to the offered concessions formally. “It was so close – it could have happened if Anastasiades had been willing to engage,” the well-informed source said.

…και η ελληνοκυπριακή ομολογία για την αγενέστατη στάση, και τον πανικό του Αναστασιάδη [«ήταν προσβλητικός και αγενής. ..Φώναζε, χειρονομούσε] , και που ..όντως δεν ήθελε ούτε καν το Γκουτιερες…


Κατερίνα Ηλιάδη , Πολίτης Κυριακή, 9/7

Το πιο ενδιαφέρον του σκηνικού με τις συνομιλίες ήταν η γενική διεθνής αδιαφορία. Με εξαίρεση τις οργανωμένες καμπάνιες μετατόπισης των ευθυνών, στα ελληνοκυπριακά ΜΜΕ, το όλο θέμα, και η αποτυχία, πέρασαν σε μια γενική αδιαφορία. Αν το δει κανείς από την οπτική των προσπαθειών για επανένωση, ήταν σαφώς μια σημαντική διαδικασία σε 2 τουλάχιστον τομείς: εμφανίστηκε και μια διευρυμένη δυναμική από τα κάτω που κωδικοποιήθηκε στις κινητοποιήσεις της Ληδρας, ενώ στο ίδιο το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αν αφαιρέσει κανείς τα προεκλογικά του Αναστασιάδη και την αδυναμία του να κανει μια λογική διαπραγμάτευση, υπήρξε σαφώς σύγκλιση σε όλα τα θέματα. Αλλα η αδιαφορία σημαίνει επίσης ότι το κυπριακό μπορεί να έχει πια ξεπεράσει τον καιρό του. Για τον ΟΗΕ υπαρχει ήδη ένα σαφές περίγραμμα λύσης – και ένα ζήτημα απόσυρσης της δύναμης της Ουνφικυπ λόγω κόστους. Για την ΕΕ υπαρχει ένα άτυπο καθεστώς αναγνώρισης των τουρκοκυπρίων από το 2004, που λογικά θα διευρύνεται. Το ζήτημα που τίθεται στο άμεσο μέλλον είναι ότι με τους δυο υποψήφιους που προηγούνται για τις προεδρικές του 2018, με στήριξη των καθεστωτικών ΜΜΕ και με το χρήμα για να εξαγοράσουν χρόνο θεαμάτων στο μέλλον, είναι δύσκολο να βοηθήσουν στην λύση. Ο Αναστασιάδης είναι γενικά αφερέγγυος και δεν έχει μείνει κανείς που τον παίρνει πλέον σοβαρά σε ότι λέει. Ο Ν. Παπαδόπουλος έχει φτιάξει μια συμμαχία για να κερδίσει τις εκλογές με απορριπτική έμφαση. Και αφού το κυπριακό πέρασε πια στην αδιαφορία [ήταν η χαρακτηριστική η παγερή σιωπή για την αναφορά του Γκουτιερες για «βορρά και νότο»] οι εκλογές μπορεί να παιχτούν σε αλλα θέματα. Μπορεί όμως και όχι.

Ας δούμε όμως τα βασικά γεγονότα όπως διαγράφονται από όσα έχουν ειπωθεί [ η διαρρεύσει από τους ελληνοκυπρίους] με φόντο την ιστορική χρονική εξέλιξη για να διαφανεί τι πραγματικά έγινε – και πως ουσιαστικά ο Αναστασιάδης έκανε παραστάσεις για δυο θέατρα ταυτόχρονα [για το εσωτερικό κοινό ιδιαίτερα του ΔΗΣΥ, και στην διάσκεψη για την Κύπρο] και στο τέλος μάλλον έχασε – σίγουρα στην διάσκεψη, αλλα και στο εσωτερικό. Η δικαιολογία της «ευθύνης της Τουρκίας» θα μείνει και παλιν σαν εσωτερικό ε/κ κλισέ όσον αφορά την διεθνή εικόνα – αλλα και στο προεκλογικό, θα τον κατηγορούν οι υποστηριχτές της λύσης, από την μια, και οι απορριπτικοί από την άλλη, ότι μπήκε σε μια διαδικασία που οδήγησε σε αδιέξοδο και άρα «επιβεβαιώνονται» σε όσα του έλεγαν από το 2014. Ήδη η διατύπωση «βορράς – νότος» είναι εκεί σαν κόστος και για τα δυο στρατόπεδα.

Τι έγινε στο Κρανς Μοντανα: πως καταρρεύσαν όλα την Πέμπτη
Ενώ όλα την Πέμπτη, έδειχναν ότι πήγαινε να κλείσει η συμφωνία, ο Αναστασιάδης άρχισε να «απαιτεί» γραπτή δήλωση για το άνοιγμα της Τουρκίας προς την μη-ύπαρξη επεμβατικών δικαιωμάτων. Και απέσυρε και την αποδοχή της «εκ περιτροπής» - η οποία, για την τουρκοκυπριακή πλευρά ήταν αντίστοιχη της παραχώρησης της Μορφου…

«…… Indications which had emerged on Thursday that Turkey was considering relinquishing intervention rights vanished when the Greek side asked for that commitment in writing. The Greek Cypriots had been ready to make conditional concessions on Turkish Cypriot demands for a rotating presidency, the other key issue. Their plan was submitted in writing. "I don't know where it may go from here," a diplomatic source told Reuters.” https://uk.reuters.com/article/uk-cyprus-conflict-idUKKBN19S1I0?il=0
"Ο κ. Ακκιντζιη ανέφερε ότι η Ελλάδα πρότεινε όπως οι Πρωθυπουργοί αποφασίσουν τι θα γίνει με το στρατό μετά από τη σημαντική μείωση του αριθμού του και ότι ο Τούρκος Πρωθυπουργός ήταν έτοιμος να έρθει στην Ελβετία. Πρόσθεσε ότι προτάθηκε να μείνουν για ακόμη λίγες μέρες για να συζητήσουν το θέμα αλλά “οι αποσκευές της ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας ήταν έτοιμες ήδη”.
Σε ένα σχόλιο του ο Γρήγορης Ιωάννου κωδικοποίησε μια οχι ασήμαντη, στην σημερινή συγκυρία, μετατόπιση στην κωδικοποίηση σαν αποτέλεσμα:
«Προς το παρόν κρατούμε τη διαφοροποίηση της πρώτης δήλωσης Κοινότητες στην αρχή της Γενεύης 1 και της τελευταίας του δήλωσης στο τέλος της Γενεύης 2 ως προς τη προοπτική της ειρήνευσης. Την πρώτη φορά ήταν «των δυο κοινοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας», την δεύτερη ήταν «των Κυπρίων σε Βορρά και Νότο».

Ιστορικό/Χρονικό: Μια παράσταση για δυο ρόλους/ενδυμασίες, όπου το σκηνικό αφορούσε τη λύση του κυπριακού, αλλά ο ηθοποιός των δυο ρόλων/ενδυμασιών, ο Αναστασιάδης, έπαιζε τον ρόλο του στις προεδρικές εκλογές στην ελληνοκυπριακή κοινότητα: κοστούμι – φουστανέλα και πάλι από την αρχή
Ελάχιστα διεθνή ΜΜΕ έκαναν τις συνομιλίες θέμα καν. Για όσους σε Κύπρο και σε Ελλάδα-Τουρκία ασχολήθηκαν, υπήρχε μια μικρή διακύμανση, αλλά με βάση και το παρελθόν – τις αποτυχίες στο Μοντ Πελεραν, αλλά και της πρόσφατης απόπειρας Άιντε - η πιθανότητα δραματικής επιτυχίας υπήρχε κάπως [ιδιαίτερα γιατί η πίεση από τα κάτω είχε κάποια επίδραση αυτήν τη φορά], αλλά με βάση την εικόνα του παρελθόντος, αυτή η πιθανότητα ήταν μικρή. Η ελληνοκυπριακή πλευρά, ο Αναστασιάδης, φερόταν να σύρεται απρόθυμα στις συνομιλίες με βασικό στόχο να αποφύγει να έχει την ευθύνη της αποτυχίας, αλλά χωρίς να δεχτεί λύση, επίσης, εν όψη εκλογών.

Δευτέρα: οι ε/κ με προτάσεις εκτός περιγράμματος; Το θέαμα διαρροών της Τρίτης
Αυτό ήταν ολοφάνερο από την σειρά γεγονότων: στις αρχές της εβδομάδας, όταν κατατέθηκαν προτάσεις στα πλαίσια των παραμέτρων του ΟΗΕ, φάνηκε ότι η ε/κ πλευρά δεν ήταν εντός των ορίων. Και ενώ τα ε/κ ΜΜΕ εξαπέλυσαν την Τρίτη ένα σύννεφο παραπλανήσεων και μετατοπίσεων για να κρατήσουν τους ντόπιους ιθαγενείς στο σκοτάδι – και μάλιστα με διαρροές που έδειχναν ένα πανικό της ε/κ πλευράς να αυτό-δικαιολογηθεί στο κοινό της για την αποτυχία της να πείσει ότι οι προτάσεις την ήταν στο καθορισμένο πλαίσιο, και παραβιάζοντας την υπόσχεση της για απόρρητο των συνομιλιών. Αντίθετα, η τουρκική και η τουρκοκυπριακή πλευρά σε γενικές γραμμές τήρησαν το εμπάργκο διαρροών και ο κ. Ακκιντζιη ήταν ο πιο νηφάλιος από όλους.

Εδώ αξίζει να εστιάσει κάποιος σε μια ενδιαφέρουσα συνέχεια. Οι διαρροές του Κοτζιά εστίαζαν στο δικαίωμα επέμβασης – και είναι ακριβώς με αυτές τις διαρροές αλλα και επιθετικές ερωτήσεις προς τον Τσαβουσογλου την Τρίτη, που κατάφεραν να κατασκευάσουν ένα μοντάζ ότι η Τουρκία δεν δέχεται τίποτα…Φαίνεται λες και το επικοινωνιακό επιτελείο του προεδρικού είχε στήσει το σενάριο αποχώρησης, από την Τρίτη και αναγκάστηκε να υποχωρήσει με τον ερχομό Γκουτιερες. Αλλα όπως φαίνεται και από την αναφορά της Κ. Ηλιάδη ουσιαστικά ο Αναστασιάδης την Πέμπτη θα αναζητούσε τρόπους να φύγει – αφού δεν δεχόταν από ότι φάνηκε να συζητηθεί έστω μεταξύ Τσίπρα – Γιλτιριμ το θέμα της απόσυρσης των επεμβατικών δικαιωμάτων. Οπότε η παρουσίαση του Τσαβουσογλου αποσπασματικά είχε την χρήση της – ενώ  ο Τσαβουσογλου δήλωνε ότι δεν δεχόταν όρους [«μηδέν..μηδέν..»], οι δηλώσεις του παρουσιάζονταν λες και έλεγε ότι δεν δεχόταν καν αποχώρηση στρατού. Άμα κόβεις όπου θέλεις τις φράσεις, βγάζεις ότι ναναι με το μοντάζ και το voice over
Για όποιαν παρακολουθούσε τις πρώτες μέρες ήταν λ.χ. ενδιαφέρον ότι ..σχεδόν μετάφραζαν τι έλεγε ο Αναστασιάδης για να ..ταιριάζει με το κλίμα που ..έπρεπε..
 Μετά, την Τετάρτη, ξαφνικά ο Αναστασιάδης, ο οποίος σύμφωνα με τη χορωδία των επίσημων/καθεστωτικών ΜΜΕ, δεν είχε κανένα πρόβλημα και οι προτάσεις του ήταν δήθεν μέσα στα πλαίσια του ΟΗΕ, έβγαλε την φουστανέλα και φόρεσε κοστούμι – διέρρευσε ότι θα έκανε «αντεπίθεση με υποχωρήσεις». Ακόμα και η ορολογία «αντεπίθεση» ήταν εκφραστική για το πόσο παραπλανητικά ήταν όσα μετέδιδαν τα ΜΜΕ ότι η ε/κ αντιπροσωπεία ήταν… «άνετη» και όχι «νευρική» όπως η Τουρκία κατά τον Κοτζιά [αυτό ήταν μέρος των θεαμάτων της Τρίτης].

Ακόμα και από το γεγονός ότι τα δίκτυα της κυβέρνησης Αναστασιάδη στα ΜΜΕ, όχι απλώς επέτρεπαν, αλλά και ενθάρρυναν τέτοια σκηνικά διαρροών, ήταν εμφανές ότι ο νυν ένοικος του λόφου στο Στροβολο, είχε ως βασικό στόχο, την δαιμονοποιηση, αντί της προσπάθειας συγκλίσεων. Συμπεριφερόταν όπως οι ελληνοκυπριακές ποδοσφαιρικές ομάδες στο παρελθόν όταν έπαιζαν διεθνείς αγώνες: πήγαιναν για να μην χάσουν με μεγάλο σκορ, στην περίπτωση του Αναστασιάδη να μην φορτωθεί την ευθύνη, η έστω όλη την ευθύνη. Για τον ίδιο η προεκλογική φάνηκε να είναι σαφώς η πρώτη προτεραιότητα.
Την επόμενη, την Πέμπτη, και αφού είχε δημιουργηθεί πια μια δυναμική με τις «αντεπιθέσεις υποχωρήσεων» [και είχε έρθει και ο Γκουτιερες μετα από τουρκική εισήγηση], και ενώ μέχρι και στο ΡΙΚ μεταδιδόταν ότι κόντευαν πια σε πολιτική συμφωνία,[2] ο Αναστασιάδης ξαναφόρεσε τη φουστανέλα και άρχισε να απαιτεί επιπρόσθετες υποχωρήσεις της Τουρκίας [γραπτή δέσμευση για την απόσυρση επεμβατικών δικαιωμάτων, σε ανταλλαγή για την εκ περιτροπής – την οποία όμως οι τουρκοκυπριοι θεωρούσαν ότι είχε δοθεί σαν αντάλλαγμα της Μορφου], ενώ ο ίδιος απέσυρε τις δικές του… Η ελπίδα του, πάντως, ότι με ένα δικηγορίστικο τρόπο θα κατάφερνε να φορτωθεί ευθύνη στην Τουρκία ή τους τουρκοκύπριους απέτυχε… ο Γκουτιέρες αρχικά κράτησε αποστάσεις, αλλά ταυτόχρονα συμπεριφέρθηκε με την ίδια αποστασιοποιημενη λογική του Άιντε. Αν δεν θέλετε, «καλή τύχη», ενώ η αναφορά του σε βορρά και νότο μάλλον τυχαία δεν ήταν σε αυτό το πλαίσιο..

Η αποτυχία της στρατηγικής Αναστασιάδη: τα θέματα που ανέδειξε για να τα ανταλλάξει διαπραγματευτικά, επέστρεψαν και τον βρήκαν σαν μπούμερανγκ - ανάλογες αποσύρσεις της τ/κ πλευράς [όπως με την εκ περιτροπής και την Μορφου]
Για να κατανοηθεί το αδιέξοδο του Αναστασιάδη, θα πρέπει να δει κανείς πέρα από τον πανικό της πρώτης φάσης [με τις θέσεις εκτός παραμέτρων] που τον ανάγκασε σε αναδίπλωση, και τις υποτιθέμενες παραχωρήσεις του – ουσιαστικά ήταν παραδοχές δικές του για την αποτυχία της ό,ποιας στρατηγικής του το προηγούμενο διάστημα 10 μηνών [Σεπτέμβριος 2016- Ιούνιος 2017]. Τα δυο βασικά στοιχεία των παραχωρήσεων ήταν η μη-επιμονή στην εξαίρεση των τούρκων υπηκόων από τις 4 ελευθερίες που θα έχουν και οι τούρκοι πολίτες με βάση την αναλογία 4 προς 1, και η εκ περιτροπής προεδρία…
1.    4 προς 1 και τούρκοι πολίτες. Αυτό το θέμα το ανέδειξε μόνος του ο Αναστασιάδης και φαίνεται να ήλπιζε ότι θα εμπλέξει την Ευρωπαϊκή Ένωση, που δεν θα δεχόταν, και έτσι θα κρυβόταν πίσω από την ΕΕ για να κάνει εσωτερική παράσταση φουστανέλας. Οι πληροφορίες εδώ και μήνες έλεγαν ότι αρμόδιοι της ΕΕ είχαν ξεκαθαρίσει ότι δεν έχουν πρόβλημα με το θέμα [οι 3 ελευθερίες καλύπτονταν από την τελωνειακή ένωση ΕΕ-Τουρκίας και η 4η θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με διευθέτηση στις συνομιλίες την οποία θα αποδεχόταν η ΕΕ] και μάλιστα δυσφορούσαν με τα επικοινωνιακά παιχνίδια του Αναστασιάδη. Στο Κρανς Μοντανα με παρουσία της ΕΕ, το θέμα μάλλον έληξε και με επίσημη θέση της ΕΕ που άφηνε όλο το κόλπο του Αναστασιάδη ξεκρέμαστο. Βασικά απέτυχε, έχασε και προσπάθησε να καλύψει την αποτυχία με. .. «αντεπίθεση παραχωρήσεων» .

2.    Εκ περιτροπής. Αυτό το ζήτημα, όπως γράφτηκε και στον Πολίτη την περίοδο του Μοντ Πελεραν, ο Αναστασιάδης θεωρούσε ότι θα το κρατούσε για το τέλος για να διαπραγματευτεί και να.. πάρει κάτι. Εδώ τα πράγματα ήταν χειροτέρα όσον αφορά στο διάφανο των ελιγμών και των εναλλαγών φουστανέλας/κοστουμιού: η εκ περιτροπής υπήρχε και στο σχέδιο Ανάν, είχε βελτιωθεί με προσθήκη της σταθμισμένης ψήφου που ήταν ε/κ διεκδίκηση για να υπάρχει ενιαία ψηφοφορία [και την ενέκρινε και ο Τάσσος στο Εθνικό Συμβούλιο το 2008], αλλά ο Αναστασιάδης συμπεριφερόμενος κουτοπόνηρα [ή έτσι νόμιζε] δεν δεχόταν να κλείσει η σύγκλιση για να ..πάρει και άλλα.[3] Κουτοπόνηρα γιατί απέναντι είχε άλλους που έβλεπαν τί έκανε. Έτσι, αφού υπαναχώρησε από την εκ περιτροπής άρχισαν και ανάλογες αλλαγές ή οπισθοχωρήσεις και των τ/κ στο εδαφικό – ενώ ο Αναστασιάδης δεν έκλεινε την εκ περιτροπής στο Μοντ Πελεραν, ξαφνικά είδε χάρτη χωρίς την Μορφου… Απλώς οι τουρκοκυπριοι έβαλαν κάτι απέναντι στο κολπάκι του «θα σας δώσω κάτι στο τέλος». Η απάντηση ήταν «θα πάρεις κάτι στο τέλος». Αναγκάστηκε, τελικά, να αναγνωρίσει το αναπόφευκτο της εκ περιτροπής με αντάλλαγμα την Μορφου. Όπου υπήρχε και ζήτημα των δικαιωμάτων των χρηστών τ/κ [το «ανθρωπιστικό», όπως αναφέρθηκε].. ή όπως το έθεσε μια διατύπωση «Δεν έδιναν ολόκληρη την Μορφου».. Το θέμα είναι ότι η Μορφου θα επιστρεφόταν, αλλά με συζήτηση για τις λεπτομέρειες… Την επομένη φορά η Μορφου θα συζητείται ίσως σαν ουδέτερη περιοχή…

Ο Αναστασιάδης, όμως, δεν κατάλαβε από την αποτυχία των 2 στρατηγημάτων του [4-1 και καθυστέρηση εκ περιτροπής] και εκλαμβάνοντας το δικό του αφήγημα ως πειστικό και στους γύρω του, ήθελε και άλλες παραχωρήσεις μετα τις αρχικές της Τουρκίας [για χρονοδιάγραμμα αποχώρησης στα 15 χρόνια] και την ασφάλεια-εγγυήσεις.. εκεί φαίνεται ότι υπήρχε χώρος για περαιτέρω συζήτηση – Ίσως η πραγματική διάσκεψη στην Νέα Υόρκη για τις συνολικές εγγυήσεις.

Σύμφωνα με αναφορά στα ε/κ ΜΜΕ [Ρεπόρτερ] φαίνεται ότι ο Τσαβουσογλου είχε αφήσει να νοηθεί [στο πλαίσιο της πρακτικής «κάνεις κίνηση – κερδίζεις»] ότι θα δεχόταν η Τουρκία και διαφοροποιήσεις στο πλαίσιο αποχώρησης των στρατιωτών και στο θέμα των επεμβατικών δικαιωμάτων και σύνδεε το δεύτερο με την συνάντηση πρωθυπουργών, Τσίπρα - Γιλτιριμ. Εκεί ο Αναστασιάδης, κρίνοντας από το σχόλιο του Ακκιντζιη ότι είχαν ήδη «ετοιμάσει τις βαλίτσες τους», φάνηκε ότι δεν είχε καμία πρόθεση να συνεχίσει. Δεν ξέρουμε τι είπαν με τον Τσίπρα, αλλα η εικόνα της αποθυμίας της ε/κ πλευράς, ήταν σαφής και στις δημόσιες δηλώσεις για το αν θα έπρεπε να έρθουν οι δυο πρωθυπουργοί. Ο Αναστασιάδη δήθεν ήθελε λύση με απόσυρση των επεμβατικών δικαιωμάτων, αλλα αντί να μείνει να δει τι θα γινόταν στην συνάντηση Τσιπρα-Γιλτιριμ, φάνηκε να προσπαθεί να την αποφύγει.

 Στην διάσκεψη την ίδια ο Αναστασιάδης άρχισε να αποσύρει πάλι την εκ περιτροπής, την οποίαν είχαν δώσει οι τουρκοκυπριοι σύμφωνα με τον κ. Ακκιντζιη: «Είπε ότι η τουρκική πλευρά έκανε άνοιγμα στο εδαφικό όπως ανέμενε ο κ. Γκουτιερες»…[το οποίο όπως ανέφερε πιο πάνω ήταν η Μορφου] και να την συνδέει, όχι με την Μορφου [όπως ήταν και η ιστορική ανταλλαγή μετά τη δική του κίνηση υπαναχώρησης στο θέμα των συγκλίσεων], αλλά με τις τουρκικές παραχωρήσεις στην ασφάλεια και τις εγγυήσεις: «…η ε/κ πλευρά εξέφρασε αρχικά τη διαφωνία της με την έννοια της εκ περιτροπής προεδρίας και στη συνέχεια ανέφερε ότι θα την αποδεχόταν ως αντάλλαγμα για την αποδοχής της θέσης για μηδέν στρατιώτες και εγγυήσεις.»[δηλώσεις Ακκιντζιη]

Προφανώς, ο Τσαβουσογλου βλέποντας την κωμωδία μιας προσφοράς καθυστερημένης να ζητά και ρέστα, δεν επιβεβαίωσε δημόσια όσα είπε ιδιωτικά στον Γκουτιερες – η προσφορά προφανώς είχε γίνει με την προϋπόθεση ότι οι ελληνοκύπριοι είχαν ένα αντιπρόσωπο που διαπραγματευόταν, αντί να κάνει παραστάσεις για κοινοτικούς προεκλογικούς λόγους και με συμπεριφορά ατόμου που δεν τηρεί καν τα κόσμια...Σύμφωνα τουρκόφωνα ΜΜΕ, που επικαλέστηκε το Άλφα, ο Αναστασιάδης έκανε και ένα από τα θεάματα που έκανε και με τον Ακκιντζιη για το ψήφισμα του ΕΛΑΜ: σηκώθηκε και έφυγε για να τηλεφωνήσει του Τσίπρα. Μάλλον η κίνηση εκλήφθηκε και πάλι σαν άξεστη. Και με τον Αναστασιάδη, πια, να έχει επιστρέψει στις θέσεις της Τρίτης πανικόβλητος ότι θα μπορούσε να υπάρξει λύση [άρα να κινδυνεύει το σχέδιο του να σπρώξει την διαδικασία παρακάτω: παρέμβηκε για να διαψεύσει ότι υπήρχε προοπτική για πολιτική συμφωνία, ενώ ήταν μάλλον ψυχρός με την κάθοδο των πρωθυπουργών κοκ], μάλλον εκεί διέκοψε ο Γκουτιερες. [4]



Αυτός που τα έγραφε αυτά την Τετάρτη, θα είχε πρόθεση και θάρρος να προχωρήσει σε περίγραμμα λύσης την…άλλη μέρα, την Πέμπτη; Η παράλληλη, με τις συνομιλίες, προεκλογική εκστρατεία είχε ήδη ξεκινήσει από την Τετάρτη, 5/7, ενώ κατά τα αλλα ετοίμαζε την "αντεπίθεση με υποχωρήσεις"
 Να δούμε τώρα αν επαληθευτούν και οι φήμες για κακή συμπεριφορά του Αναστασιάδη.
Ο Αναστασιάδης φαίνεται πως ήταν, όπως συνήθως, πανικόβλητος μπροστά στην πιθανότητα συμφωνίας, αλλα και το τί θα έλεγε στο διχασμένο του κόμμα. Και δεν φημίζεται και για την ψυχραιμία του- και τα συμπτώματα στέρησης είναι παράδοξα μερικές φορές. Η αποχώρηση του για ένα διάστημα από τη συνάντηση, μπορεί να είναι το γνωστό χιλιοπαιγμενο σενάριο «θυμώνω και φεύγω για να το δείξω. Αλλά θα έρθω πίσω, περιμένετε» που είδαμε και στη συζήτηση του με τον Ακκιντζιη για το ψήφισμα του Ελαμ..
Και τώρα τι; Η απροθυμία, η αδυναμία διαπραγμάτευσης, και οι ζημιές που επισώρευσε ήδη στην κοινότητα του, η αντιφατική πολιτική Αναστασιάδη
Ο Αναστασιάδης δεν κέρδισε τίποτα. Σαν πρόεδρος, όμως, έχασε την ευκαιρία με το άνοιγμα της Τουρκίας για συνολικές εγγυήσεις που δεν θα την είχαν ως βασικό εγγυητή με επεμβατικά δικαιώματα… Αν δεν υπάρξει λύση, ο Αναστασιάδης θα είναι η φιγούρα που έδωσε για πάντα το δικαίωμα στην Τουρκία να επεμβαίνει στην Κύπρο, αφού τώρα πια ισχύουν οι όροι της συνθήκης του 1960. Και η θέση της Τουρκίας είναι να φύγει το θέμα από τον ΟΗΕ. Και οι ε/κ πως θα πείσουν τον ΟΗΕ μετα τα θεάματα Αναστασιάδη – και στο Κρανς Μοντανα αλλα και την προηγούμενη περίοδο; Κατά τα αλλα όλα το κόλπα του για θέματα καθυστερήσεων [όπως το 4-1 και η καθυστέρηση της αποδοχής της εκ περιτροπής] δεν του απέδωσαν τίποτα απολύτως. Μόλις υπαναχώρησε στην σύγκλιση της εκ περιτροπής, του έριξαν την δικιά τους υπαναχώρηση στην Μορφου. Ο Αναστασιάδης, όμως, κάνοντας ότι δεν κατάλαβε ότι στο Κρανς Μοντανα του έδιδαν Μορφου για εκ περιτροπής, προσπάθησε να το παίξει ότι η Μορφου ήταν δεδομένη, και επέστρεψε στο «μηδέν. ..μηδέν..». Σε αυτό το πλαίσιο και με δεδομένο ότι ο Αναστασιάδης δε φαινόταν να διαπραγματεύεται σοβαρά [φαίνεται ότι στις συνομιλίες κατέθεσε αρχικά εγγράφως την «παραχώρηση» για την εκ περιτροπής και μετα την απέσυρε για να εκβιάσει γραπτό κείμενο της Τουρκίας για το νέο της άνοιγμα [μέσω Γκουτιερες] για αποδοχή της απόσυρσης των επεμβατικών δικαιωμάτων όπως το κατέγραψε το Ρόιτερ: «Indications which had emerged on Thursday that Turkey was considering relinquishing intervention rights vanished when the Greek side asked for that commitment in writing

Και αν προσθέσουμε και την πληροφορία που διοχετεύτηκε μέσω Πιμπισιη στον Φιλελεύθερο, το κλίμα υπαναχώρησης του Αναστασιάδη σε πλαίσιο εκνευρισμένης, και ενδεχομένως, μπορεί να υπολογίσει κάποιος και ίσως άξεστης συμπεριφοράς, έκανε αυτονόητα τον Τσαβουσογλου, να αρνηθεί. ήδη είχε διαβιβαστεί ότι κάτι τέτοιο [η απόσυρση των επεμβατικών δικαιωμάτων] θα γινόταν στην συνάντηση Τσίπρα – Γιλτιριμ. Αλλα η ελληνοκυπριακή  πλευρά φαινόταν ότι δεν ήθελε καν να πάνε οι πρωθυπουργοί.
Είναι δύσκολο σε αυτό το πλαίσιο να δει κανείς τον Αναστασιάδη να κανει κάτι διαφορετικό από το να προσπαθεί εναγωνίως να αποφύγει να πάρει ευθύνη. Ακόμα και αν υποθέσει κανείς ότι όλες αυτές οι αντιφατικές ενέργειες ήταν προϊόν κάποιας στρατηγικής, εμφανώς κανει πια κακό στο θέμα που ανέλαβε να προωθήσει/διαπραγματευτεί: μετα τις υπαναχωρήσεις του στο Μοντ Πελεραν, η επιστροφή της Μορφου τέθηκε υπό αμφισβήτηση, ενώ τώρα η Τουρκία δήλωσε [σαν απόλυτος σύμμαχος των ε/κ απορριπτικών και των παραστάσεων του Αναστασιάδη με την φουστανέλα που επίσης δεν ήθελαν λύση] ότι έκλεισε μια εποχή. Και ο Γκουτιερες αποχαιρέτησε το θέμα με ευχές σε βορρά και νότο. Είναι και αυτή η διατύπωση πια μέρος του κυπριακού;…

Ο Αναστασιάδης φαίνεται να έχει κάψει τα χαρτιά του με τις ανώριμες θεατρικές του παραστάσεις, όχι μόνο με τον Ακκιντζιη, αλλά και με τον ίδιο τον Γκουτιερες… Γενικά, μαθημένος σε μια σχολή, αυταρχικών εσωτερικών επιδείξεων και σχέσεων πελατειακής πολιτικής συμπεριφοράς, φαίνεται να αδυνατεί να κατανοήσει το διεθνές πλαίσιο και τα δεδομένα του. Είναι κακός διαπραγματευτής – δεν φαίνεται να μπορεί να κάνει κάτι πέρα από τις παραστάσεις bullying με τασάκια και πόρτες, ή κουτοπόνηρες κινήσεις που είναι εμφανώς διαφανείς, αλλά ζει στο μικρόκοσμο του ότι  τα δίκτυα των πελατειακών σχέσεων στα ΜΜΕ και τους ιδιοκτήτες τους, θα κερδίσει τις εντυπώσεις στους ε/κ. Ούτε ότι αυτό είναι πια παροδικό κατανοεί, ούτε την ουσία του κυπριακού σαν μη εσωτερικού ελληνοκυπριακού ζητήματος. Είναι, για να παραφράσουμε τον Βασιλείου,  λες και στο κυπριακό συμφώνησαν να παίζουν με τους κανόνες του ποδοσφαίρου και ξαφνικά ο Αναστασιάδης αρχίζει να παίζει βόλεϊ…

Τουλάχιστον ο ΟΗΕ ολοκλήρωσε τον κύκλο που ξεκίνησε από τους δείκτες Γκουεγιαρ…
Αν είναι να αναζητήσει κάποιος κάτι θετικό σε όλο αυτό το θέαμα, είναι ότι ο ΟΗΕ, ο Άιντε και ο Γκουτιερες, φαίνονται να έχουν κάνει μια σημαντική κωδικοποίηση των θεμάτων της ασφάλειας, και αν μη τί άλλο, στο τέλος υποχρέωσαν και τον Αναστασιάδη να αναγνωρίσει ότι το κόλπο με την απόσυρση της εκ περιτροπής και το 4-1 ήταν παιδιάστικες στρατηγικές υπεκφυγής.
Και μένει, βέβαια, ανοικτό και το θέμα πως θα λειτουργήσει ο ΟΗΕ. Ο οποίος ήδη έδωσε μηνύματα αποχώρησης. Ήδη, επίσης, έθεσε επί τάπητος τις ιδέες του για τις παραμέτρους και φωτογραφίζει τη λύση με ισορροπία και για τις δυο κοινότητες.

Οι τουρκοκυπριοι
Ο κ. Ακκιντζιη, νηφάλιος αλλα χωρίς ενθουσιασμούς πια, όπως μέχρι το 2016, ανέφερε σαν είδος ντε φάκτο γεγονότος ότι «για την γενιά τους» [εννοώντας τον Αναστασιάδη] η διαδικασία έχει τελειώσει. Και ευχήθηκε το καλύτερο στις επόμενες γενιές. Για ένα αντικειμενικό παρατηρητή, η εμφανής απογοήτευση αυτού του έντιμου κυρίου, ήταν ίσως το πιο θλιβερό της όλης υπόθεσης του Κρανς Μοντανα.

Η Τουρκία
Ο Τσαβουσογλου ήταν επίσης λιτός στις δηλώσεις του προσπαθώντας να αποφύγει αυτό που έκανε συστηματικά ο Αναστασιάδης και ο Κοτζιάς.
"Ο Τούρκος υπουργός, ερωτηθείς από το πρακτορείο Anadolu αν η διαρροή εγγράφων από την ελληνοκυπριακή πλευρά συνέβαλε στην αποτυχία, είπε πως δεν θέλει να αρχίσει τις κατηγορίες με το που ολοκληρώθηκε η διάσκεψη, ωστόσο ανέφερε πως υπήρξαν πολύ αρνητικά βήματα, όπως πολιτικά παιχνίδια και διαρροή εγγράφων." Πηγή: http://politis.com.cy/article/tsavousogloupolitika-pechnidia-ke-diarroi-engrafon-eferan-navagio
Αλλα από εκεί και πέρα, μάλλον συνέχισε από το «βορράς – νότος», του Γκουτέρες. Θα αναζητήσουν, είπε, λύση εκτός ΟΗΕ..Η Τουρκία με ένα πολλαπλό πια ρόλο και θέση την περιοχή μας, φάνηκε να πριμοδοτεί τη λύση του κυπριακού σαν τρόπο βελτίωσης σχέσεων με Ευρώπη. Αλλά αν δεν προκύψει κάτι η «ανατολική στροφή» του Ερντογάν, είναι αναμενόμενη, και το κυπριακό είναι πια λεπτομέρεια. Και το τουρκοκυπριακό θεσμικό μόρφωμα θα αποκτά στο μέλλον διαστάσεις σχέσεων με άλλες οντότητες [κρατικές η μη] που ίσως οι ε/κ να μην υποψιάζονται καν στην εσωστρέφειά των θεαμάτων τους.

Η Ελλάδα…
Η Ελλάδα αν ήταν να παίξει κάποιο ρόλο διαμεσολαβητή με τη Γερμανία μάλλον θα περιμένει μετά τις εκλογές στην Γερμανία. Αλλα αν είναι να γίνει κάτι σε εκείνο το πλαίσιο, αυτό μάλλον θα το αναλάβει ο Τσίπρας – αν και όταν…Ο Κοτζιάς φαινόταν σαν εάν περιφερόμενο θέαμα συγκάλυψης, παρά ουσίας με το σύνδρομο «ας απολαύσουμε τα 15 λεπτά δημοσιότητας λες και είναι Ιστορία και όχι ένα ακόμα θέαμα.» Αλλα είναι και ανοικτό θέμα τι είπαν Αναστασιάδης – Τσίπρας..

Η πιθανότητα υποβάθμισης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κοινοτική αυξάνεται σε αυτό το πλαίσιο. Το φυσικό αέριο και οι έρευνες για αυτό, θα είναι πια καταγραφή του αόρατου πέπλου αυτής της διαδικασίας. Άσχετα με το θέαμα του Ιουλίου με την Τοτάλ [που ο Αναστασιάδης θέλει να το προβάλει προεκλογικά] θα υπάρχει και τουρκικό ερευνητικό πλοίο για γεωτρήσεις το φθινόπωρο..κοκ….

Το πώς θα αντιδράσει η κυπριακή κοινωνία θα φανεί – το αρχικό κύμα, όπως πάντα είναι ένας κατακλυσμός ελληνοκυπριακής αυτό-επιβεβαίωσης [και σε βαθμό εξευτελισμού υπακοής των δημοσιογράφων στα καθορισμένα πλαίσια και οδηγίες]  που προκαλεί μόνο πλήξη… Όταν διαφανούν τα γεγονότα, θα διαφανεί και το ξεκάθαρο περίγραμμά της λύσης, και η αποτυχία Αναστασιάδη – και σαν «πολιτικού λύσης», αλλά και σαν απορριπτικού [διότι ουσιαστικά κανει τώρα ότι έλεγε ο ν. Παπαδόπουλος μόνο που εκείνος το έλεγε πριν 3 χρόνια]. Τώρα παγιδεύτηκε περπατώντας σε δυο βάρκες όπως στον βοσκό του ψεύτη… ποιός θα τον πιστέψει και γιατί πια;

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι παρόλα αυτά, το κυπριακό ουσιαστικά και επι του εδάφους, μετα το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003, αλλα και συνταγματικά/θεσμικά  [με τις αλλαγές και συγκλίσεις η έστω παραχωρήσεις που έγιναν] είναι μπροστά σε ένα ξεκάθαρο σχέδιο λύσης: σε όσα έχουν συμφωνηθεί σαν συγκλίσεις ήδη, συν η Μορφου υπό ε/κ διοίκηση [με ρυθμίσεις για τ/κ], εκ περιτροπής με σταθμισμένη ψήφο, χρονοδιάγραμμα αποχώρησης τουρκικού στρατού, κατάργηση δικαιώματος μονομερούς επέμβασης στο νέο σύστημα εγγυήσεων με βάση το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ [και με συμμετοχή της Τουρκίας]…

Αργά η γρήγορα  θα επανέλθει – ενδεχομένως και από τα κάτω..
Σε αυτό το στάδιο πάντως οι κύπριοι – και ιδιαίτερα οι ελληνοκύπριοι - είναι βασικά οι χαμένοι της διαδικασίας. Οι προσφυγές θα συνεχίσουν να ζουν άνισα αφού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις περιουσίες τους, σε μια εποχή που η αλλαγή των οικονομικών δεδομένων, ευνοεί σαφώς τους νοτίους να κινούνται πιο άνετα. Πολιτικά θα βρίσκονται στην συνθήκη του 1960, με τον τουρκικό στρατό στο βορρά, και με τον κίνδυνο να ανοίξει το βόρειο σύνορο σε μαζική μετανάστευση. Οι τουρκοκυπριοι θα είναι και παλιν στην δύσκολη θέση να κινούνται μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ με την διαμεσολάβηση των ε/κ που ακόμα διαχειρίζονται την Κυπριακή Δημοκρατία..

Ο επικεφαλής της μονάδας για το κυπριακό της ΕΕ, ο οποίος πήρε μέρος στην διάσκεψη, εκπροσωπώντας την ΕΕ, επικροτεί το δημοσίευμα της Cyprus Mail[5] [σαν «καλή περίληψη» που «αξίζει να διαβαστεί»].





EU team and HRVP met at at Crans-Montana



[2] "Πληροφορίες που κυκλοφορούσαν χθες μέχρι αργά έκαναν λόγο και για πιθανότητα συνολικής κατάργησης των επεμβατικών δικαιωμάτων, ενώ δεν υπήρχε κατάληξη στη διαπραγμάτευση όσον αφορά τους μηχανισμούς εφαρμογής της λύσης. Μέχρι αργά ψες φαίνονταν να είχαν κλειδώσει και η δραστική μείωση των στρατευμάτων από την πρώτη ημέρα της λύσης, καθώς και η εκ περιτροπής προεδρία." Πηγή: http://politis.com.cy/article/elixe-me-navagio-to-kran-montana

[3] Δηλώσεις Ακιντζή: «Είπε ότι η τουρκική πλευρά έκανε άνοιγμα στο εδαφικό όπως ανέμενε ο κ. Γκουτέρες και ισχυρίστηκε ότι η ε/κ πλευρά εξέφρασε αρχικά τη διαφωνία της με την έννοια της εκ περιτροπής προεδρίας και στη συνέχεια ανέφερε ότι θα την αποδεχόταν ως αντάλλαγμα για την αποδοχής της θέσης για μηδέν στρατιώτες και εγγυήσεις.»




Σχόλια

  1. Επανάληψη τής ιστορίας του Κυπριακού όπως είνετο στό παρελθόν έτσι καί τώρα.Η λύση θυσία στό βωμό τής εξουσίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η υποθεση της κ. Γιαννάκη φαίνεται να μετατράπηκε, με τις αντιδράσεις της [τζαι των εκ των φαινομένων, υποστηρικτών της], σε υποψία σαν σύμπτωμα διαπλοκής... το οποίο ενισχύεται από ένα είδος άγχους για λογοκρισία από.. τους «υπερασπιστές»..

Επίπεδο γελοιότητας με το συμπάθκειο – τα κοπελλούθκια του Χριστοδουλίδη πρέπει να πηαίνουν σχολείο με κρατική επιχορήγηση;

· Η Γιαννάκη, όπως ήρταν τα πράματα Χριστοδουλίδη, εν εσένα που εκθετει, με το δημοσιογραφικό δίκτυο που φαίνεται να πλάκωσε για να στηρίξει/προωθήσει τουτο που φαινεται σαν συγκάλυψη...