Μαρι revisited Τα ψέματα/παραπλανησεις μια εκστρατείας χειραγώγησης που τελικά φαίνεται ότι έκρυβε πίσω της και την απόπειρα συγκάλυψης των τραπεζιτικών σκανδάλων

Το πιο κραυγαλέο ψέμα της υστερίας που θα κατασκευαζόταν.. Ο Πολίτης της επόμενη της έκρηξης και χωρίς ίχνος τεκμηρίου έγραφε στο πρωτοσέλιδο «με οδηγίες Χριστόφια αφέθηκε σε ανοικτό χώρο το επικίνδυνο φορτίο».. Ψέμα σε πολλαπλά επίπεδα – ψέμα γιατί δεν πήρε ο Χριστόφιας την απόφαση για να πάει εκεί το φορτίο. Την απόφαση την πήραν οι στρατιωτικοί. Και αυτό καταγράφηκε σε όλες τις έρευνες.. Ψέμα γιατί δεν είχε καμία ανάμιξη ο Χριστόφιας στο πώς θα αποθηκευτεί – και ιδιαίτερα αν θα ήταν σε ανοιχτό ή κλειστό χώρο. Αντίθετα από τα τεκμήρια που αναγκάστηκε να συμπεριλάβει στο πόρισμα του και ο Πολύβιου,  είναι σαφές ότι η κυβέρνηση, και ιδιαίτερα ο Παπακώστας είχαν εγκρίνει να γίνει στέγαστρο. Το γιατί δεν έγινε είναι μια ακόμα από τις λογοκρινόμενες ερωτήσεις εκείνης της υστερίας.. Και σαν αποκάλυψη της οργανωμένης κατασκευής της υστερίας το κείμενο στο οποίο παραπέμπει ο τίτλος του Πολίτη, δεν έχει καμία σχέση η απόδειξη για το πρωτοσέλιδο ψέμα.. Αυτή ήταν η «δημοσιογραφία» εκείνο τον Ιούλη...

Πέντε χρόνια μετά την έκρηξη στο Μαρί η εικόνα για το τί συνέβαινε τότε μπορεί να συγκρατηθεί πια πιο ήρεμα. Ίσως και πιο τραυματικά. Έχουμε ήδη και ένα νεκρό από εκείνη την υστερία – τον Κ. Παπακώστα που θα συνοδεύει πια κάθε αναφορά στο Μαρι. Γιατί η πολιτική ηγεσία αλλα και η εισαγγελία είχαν εκφράσει δημόσια πρόθεση να του επιτραπεί να βγει από την κράτηση στο νοσοκομείο με βάση τις γνωματεύσεις των γιατρών. Αλλά η έξοδο αποτράπηκε μετά από παρέμβαση [μερικών;] συγγενών των θυμάτων. Και μάλιστα, ακούσαμε στο τέλος και το αμίμητο «δεν έλεγε αυτό που έπρεπε».. Καταδικάστηκε σε θάνατο ένας άνθρωπος για να εκμαιευτεί μια ψεύτικη ομολογία. Και εκεί ο κ. Παπακώστας έδειξε το ήθος του απέναντι στην μικρότητα… Δεν υπέγραψε τη δήλωση που ανέμεναν…. Και τον «σκότωσαν» ντε φάκτο με την επιμονή να μην δοθεί άδεια να φύγει από το νοσοκομείο. Αυτός ο θάνατος ήταν εκφραστικός του κλίματος υστερίας που είχε δημιουργηθει..Ο Πρόεδρος και ο Γενικός Εισαγγελέας, έδειχναν κατανόηση μετά τις προειδοποιήσεις των γιατρών, αλλα η επίσκεψη από μερικούς συγγενείς, μερικές ατάκες, και ξαφνικά η Πολιτεία παράλυσε και αφέθηκε ένας άνθρωπος να πεθάνει, γιατί μια κυρία [όπως είπε μετά] ήθελε να της πει ο κ. Παπακωστας, αυτά που εκείνη, ηθελε..Αυτα δηλαδή που η ίδια είχε πιστέψει γιατί την βόλευαν η την είχαν κάνει να πιστεψει..Αδυνατουσε να αντιληφθεί ότι ζητούσε ψέματα...Και ότι αυτό, ότι ζητούσε να της πουν ψέματα, ήταν η μόνη αλήθεια στην εμμονή της..Αυτα είναι τα αποτελέσματα της υστεριας..Μεχρι και το δικαστήριο, σε μια σχεδόν φροϋδική αναφορά προσπάθησε να πείσει ότι δεν έβγαλε απόφαση με βάση τις δίκες των πρωτοσέλιδων και τις ατάκες μερικών…Τελικά, όπως φάνηκε και με την απαλλαγή του κ. Νικολάου από το Ανώτατο, και το δικαστήριο μαλλον μοιραζε ποινές και για να αποφύγει το ίδιο την επίθεση… Η προσπάθεια λ.χ. να αποφευχθεί η εμφανής [με βάση τα τεκμήρια],ευθύνη των αρμόδιων της βάσης, έγινε με την εξής κωδικοί καταγραφή:

«Όμως το Δικαστήριο, αποδεχόμενο ότι οι επικεφαλής Ιωαννίδης και Παπαδόπουλος είχαν επίγνωση του κινδύνου θανάτου,  θεώρησε  ότι οι ενέργειες των θυμάτων θα πρέπει να κριθούν υπό το πρίσμα της αγωνίας και των διλημμάτων που αντιμετώπιζαν, εφόσον “η τέλεια αντίδραση μπροστά σε μια κρίση δεν είναι γνώρισμα των θνητών”, όπως η νομολογία αναγνώρισε.»http://www.sigmalive.com/news/local/54644/synoptiki-dikastiki-apofasi-gia-tragodia-sto-mari#.dpuf

-           

Αν όμως υπηρχε γνώση των κινδύνων τότε γιατί και ποιος έδωσε οδηγίες να πάνε οι πυροσβέστες και οι ναύτες κοντά; Και αν υπήρχε αυτή η γνώση γιατί οι αρμόδιοι της μονάδας δεν έκαναν κάτι από τον Φεβρουάριο του 2011 όταν πάρθηκε η απόφαση για διερεύνηση του περιεχομένου των κοντεινερ; Η έστω να ζητήσουν τα χρήματα για το στέγαστρο τα οποία είχαν εγκριθεί και υπήρχε και χειρόγραφη θέση του κ. Παπακωστα; Το δικαστήριο απέφυγε αυτά τα δύσκολα ερωτήματα γιατί προτίμησε ουσιαστικά να μην έρθει σε σύγκρουση με τα πρωτοσέλιδα. Η ίδια ακριβώς λογική που οδήγησε στο θάνατο του Παπακωστα. Μερικοί άλλοι φοβήθηκαν …

Σε ένα άλλο παράλληλο πλαίσιο αν η υπόθεση Παπακώστα περιγράφει τις συνεπειες της υστερίας, η διαδικασία αμοιβών [εξασφαλισμένη οικογενειακή θέση στο Δημόσιο, δικαστική αποζημίωση κλπ] προς τους συγκεκριμένους συγγενείς [σε συγκριση με άλλους, επίσης θύματα τραγωδιών] εμοιαζε θλιβερά προνομιακη όπως παρατήρησε και μια σχολιογράφος.

Και μετά είναι και τα δεδομένα. Η απαλλαγή λ.χ. του κ. Νικολάου της Πυροσβεστικής, από το Ανώτατο, ανοίγει το επίμαχο [και σε μεγάλο βαθμό συγκαλυμμένο και λογοκρινομενο] θέμα της μη διάταξης εκκένωσης[1]… Διότι η όλη συζήτηση έχει να κάνει ακριβώς με το γιατί και πως βρέθηκαν στο χώρο της έκρηξης οι 13 νεκροί – ενώ οι άλλοι στρατιώτες/ναύτες κοκ δεν έπαθαν τίποτα.. Το θλιβερό είναι ότι είναι τεκμηριωμένο, πια, ότι οι πυροσβέστες δεν έπρεπε να είχαν πάει κοντά στην φωτιά – όπως και οι ναυτες/στρατιώτες. Και ξέρουμε ότι δεν πήγαν μόνοι τους. Τα τεκμήρια, με τις μαρτυρίες για πως δόθηκαν «οδηγίες» για να πάνε τα θύματα στο χώρο της έκρηξης δεν μπόρεσε να συγκαλύψει ούτε ο κ. Πολυβίου. Απλώς τα άφησε εκεί και μετά σαν παράρτημα, και μετά σαν σε καθήκον δικηγόρος άρχισε το εμβατήριο «φταίει ο Χριστόφιας». Ίσως και γιατί, όπως είπε στο τέλος του 2013, είναι και ήταν βαθιά προκαταλειμενος ενάντια στον κ. Χριστόφια. Αλλά δεν το ομολόγησε, όταν διορίστηκε. Πώς μπορεί κάποιος να διερευνά ένα άτομο για το οποίο πιστεύει ότι λόγω της ιδεολογίας του [«μπολσεβίκος»], εξ ορισμού δεν λέει την αλήθεια;[2] Οι προκαταλήψεις ενός αστού.. Τέτοια προκατάληψη – και ανέλαβε χώρισε ντροπή  να κάνει υποτίθεται αντικειμενική έρευνα… Αλλά ένας δικηγόρος ξέρει να συγκαλύπτει την αλήθεια – η δουλειά, άλλωστε, είναι να υπερασπίζεται μια άποψη. Σε αντίθεση με ένα δημόσιο λειτουργο [όταν κάνει έρευνα] που οφείλει να προσπαθεί να είναι αντικειμενικός. Όμως τελικά ο κ. Πολυβίου ίσως να είχε και βαθύτερα και ευρύτερα συμφέροντα για να επιτεθεί στο κ. Χριστόφια – τα οποία άρχισαν να γίνονταν εμφανή από τον Σεπτέμβριο του 2011, ενώ έγραφε την ερμηνεία-εκδοχή του.. Τότε η βασική του ασχολία, οι τράπεζες [και ιδιαίτερα η Τράπεζα Κύπρου] έμπαιναν πια στα βαθιά της κρίσης. Η οποία συγκαλύπτονταν από το κοινό.. Πού θα ανακάλυπτε τις συνέπειες στα μέσα του επόμενου χρόνου, όταν η Λαϊκή και η Τράπεζα Κύπρου θα κατεφευφαν στο δημόσιο για στήριξη και θα οδηγούσαν την Κύπρο στο μνημόνιο.

Σε αυτό το πλαίσιο, το πόρισμα Πολυβίου είναι από μόνο του ένα κείμενο που αποτελεί έκφραση της τότε περιόδου. Αναγκαστικά ως δημόσιο κείμενο περιλαμβάνει στα τεκμήρια τις μαρτυρίες που καταγράφηκαν. Τα συμπεράσματα, όμως, αποκλίνουν σαφώς από τα τεκμήρια. Όπως έξυπνα παρατήρησε ένα άλλος δεξιός δικηγόρος που διετέλεσε και γενικός εισαγγελέας, ο κ. Μαρκίδης, ο κ. Πολυβίου έκανε μια ερμηνεία, ενώ κάποιος άλλος θα μπορούσε να κάνει κάποια άλλη. Επί της ουσίας, ο κ. Μαρκίδης έλεγε ότι ο κ. Πολυβίου έκανε ουσιαστικά μια ερμηνεία ως δικηγόρος μερικών – και όχι ως δημόσιος ερευνητής. Και τα τεκμήρια είναι σαφή για το πώς και γιατί βρέθηκαν τα θύματα εκεί που δεν έπρεπε να είναι. Ο ίδιος δε ο κ. Πολυβίου λογικά θα έπρεπε να είχε ζητήσει εξαίρεση από το συγκεκριμένο καθήκον αφού όπως αποδείχτηκε μετά, ο μήνας κατά τον οποίο κατέγραφε την ερμηνεία του, ο ίδιος, σαν δικηγόρος αλλά και με συμφέροντα στην Τράπεζα Κύπρου και το τραπεζιτικό σύστημα ευρύτερα, διαφωνούσε με το τότε πρόεδρο, τον κ. Χριστόφια, στον οποίο εστίασε την επίθεση του – παραβλέποντας και τα τεκμήρια. Ήδη από τον Ιούλιο του 2011, την περίοδο του Μαρί δηλαδή, είχε αποφασιστεί ένα κούρεμα των ελληνικών ομόλογων – και ο κ. Πολυβίου ήξερε αυτά που έμαθε η κοινή γνώμη μετά. Ότι η Τράπεζα Κύπρου, από το 2009-10 αγόραζε ελληνικά ομόλογα, ενώ οι άλλοι τα ξεφορτώνονταν.

Ένα Χρόνο μετά το Μαρί, μέχρι και η εφημερίδα του κ. Χάσικου αποκάλυπτε ότι «φορτώθηκε» ελληνικά ομόλογα η Τράπεζα Κύπρου.. Αλλά ένα χρόνο πριν, ενώ το κούρεμα των ομόλογων είχε ήδη αποφασιστεί, ο Πολυβίου καμωνόταν δημόσια ότι δεν υπήρχε πρόβλημα.. Μπορούσε, όμως, να ήταν αντικειμενικός με δεδομένα τα υπόγεια παιχνίδια στην τράπεζα του;

Και εκείνο τον μήνα, τον Σεπτεμβριο του 2011, ενώ εφτιαχνε θεάματα δαιμονοποίησης του Χριστόφια, το κυπριακό τραπεζιτικό σύστημα έμπαινε στα δύσκολα. Η Λαϊκή άρχιζε να παίρνει ΕΛΑ ενώ στην Τράπεζα Κύπρου, όπως αποκάλυψε ο Νεοκλέους το Μάιο του 2013 στον Φιλελεύθερο, διεξαγόταν μια διαμάχη για το, αν θα δίνονταν περισσότερες θέσεις στο ΔΣ της τράπεζας με αντάλλαγμα περισσοτερα ρωσικά κεφάλαια. Κάτι σαν το ρωσικό δάνειο για το δημόσιο. Η Τράπεζα Κύπρου απέρριψε την ρωσική πρόταση – και ο κ. Πολυβίου στη ερμηνεία του για τα γεγονότα στο Μαρί, ξαφνικά, άρχισε να κάνει και κήρυγμα για το ότι έπρεπε να είμαστε προσηλωμένοι στην Δύση.. Λες και επιχειρηματολογούσε, βλέποντας τα δεδομένα από την σημερινή οπτική γωνία, ότι έπρεπε να μπούμε σε μνημόνιο και όχι να πάρουμε ρωσικό δάνειο…

Και εκείνο τον μήνα, τον Σεπτεμβριο του 2011, ενώ εφτιαχνε θεάματα δαιμονοποίησης του Χριστόφια, το κυπριακό τραπεζιτικό σύστημα έμπαινε στα δύσκολα. Η Λαϊκή άρχιζε να παίρνει ΕΛΑ, ενώ στην Τράπεζα Κύπρου, όπως αποκάλυψε ο Νεοκλέους το Μάιο του 2013 στον Φιλελεύθερο,[3] διεξαγόταν μια διαμάχη για το αν θα δίνονταν περισσότερες θέσεις στο ΔΣ της τράπεζας με αντάλλαγμα περισσότερα ρωσικά κεφάλαια. Κάτι σαν το ρωσικό δάνειο για το δημόσιο. Η Τράπεζα Κύπρου απέρριψε την ρωσική πρόταση – και ο κ. Πολυβίου στη ερμηνεία του για τα γεγονότα στο Μαρί ξαφνικά άρχισε να κάνει και κήρυγμα για το ότι έπρεπε να είμαστε προσηλωμένοι στην Δύση.. Λες και επιχειρηματολογουσε, βλέποντας τα δεδομένα από τη σημερινή οπτική γωνία, ότι έπρεπε να μπούμε σε μνημόνιο και όχι να πάρουμε ρωσικό δάνειο…

Το θέμα «Μαρί» σαν ένα είδος κατασκευασμένης υστερίας, θα γίνει αντικείμενο αρκετών μελετών και αναφορών στο μέλλον. Ως συνεισφορά δημοσιεύουμε σήμερα  3 ειδών τεκμήρια:

1. Αναφορές από τα τεκμήρια στο Πόρισμα Πολυβίου για το πώς βρέθηκαν στο σημείο της έκρηξης τα θύματα, γιατί δεν κατασκευάστηκε στέγαστρο και γιατί δεν έγινε τίποτα από τον Φεβρουάριο [όταν αποφασίστηκε να προχωρήσει η διαδικασία διερεύνησης του περιεχομένου των κοντεινερ] μέχρι τον Ιούλιο του 2011.

2. Δυο φυλλάδια της ομάδας «Συνέλευση των Παιδιών της Πλύστρας» που συστάθηκε αυθόρμητα τότε ενάντια στην Υστερία των ΜΜΕ…

3. Ένα κείμενο για θάνατο του Κώστα Παπακώστα

ΤΕΚΜΗΡΙΑ

Ποιός διέταξε του πυροσβέστες και τους στρατιώτες/ναύτες να πάνε κοντά στην φωτιά, αντί να φύγουν, όπως έπρεπε σε εκκένωση;

«Ο Ανδρέας Ιωαννίδης, Διοικητής Διοίκησης Ναυτικού, έδωσε οδηγίες στον κ. Ιωάννη Τσιάνη να πάει στην Βάση και να δώσει εντολές για να πάει το πυροσβεστικό όχημα στο χώρο της πυρκαγιάς, γιατί άρχισε να επεκτείνεται γύρω από τα εμπορευματοκιβώτια.

Ο Μιχάλης Ηρακλέους, Κελευστής, ΕΠΥ, μπήκε στο καινούργιο πυροσβεστικό όχημα της ΝΒΕΦ, μαζί με τους Χρίστο και Μιλτιάδη Χριστοφόρου..»[4]

«..ο Σπύρος Ττάντης ο οποίος ήταν μέσα στο πυροσβεστικό όχημα φώναξε του Κρόκου, λέγοντας του ότι πρέπει να πάνε πάνω και οι μαστόροι φωνάζουν..».[5]

…στις 5:22 (μισή ώρα πριν την έκρηξη) ο Μιλτιάδης Χριστόφορου (μετέπειτα θύμα της έκρηξης) μετέβηκε στον θάλαμο και είπε ότι «πήρε οδηγία» για «..να πάμε να σβήσουμε την φωτιά».[6]

Η απαγορευμένη ερώτηση; Γιατί δεν κατασκευάστηκε στέγαστρο, αφού είχε εγκριθεί κονδύλι, και η μονάδα είχε χρήματα για έργα και επέκταση;

Στο σημείωμα του κ. Γεωργιάδη, για τον έλεγχο του φορτίου στις 18 Φεβρουάριου αναφέρεται σαφώς ότι «..κατασκευάζεται στο ΝΒΕΦ ειδικός στεγασμένος χώρος για μεταφορά και μόνιμη εγκατάσταση όλου του φορτίου..».[7] Ενώ υπάρχει και αναφορά στα οικονομικά με επιστολή για έγκριση «..των συνεχών δαπανών που απέστειλε το ΓΕΕΦ..». [8]

Άρα υπήρχε η πρόθεση για στέγαστρο – είναι ενδιαφέρον επίσης ότι ο αρμόδιος του στρατού έβλεπε την εγκατάσταση σαν πιο μόνιμη από ότι παραδέχονται άλλοι και ο ίδιος ο κ. Πολυβίου.[9] Αξίζει, επίσης, μια αναφορά στο ζήτημα των δαπανών το οποίο ο κ. Πολυβίου προσπερνά. Σύμφωνα με την καταγραφή είχαν εγκριθεί 93, 000 εύρω, και είχαν ξοδευτεί 40, 000 για την βάση. Τι απέγιναν τα υπόλοιπα χρήματα;[10]

Ήδη από τον Αύγουστο το ΓΕΕΦ ζητά να φύγει το φορτίο διότι χρειαζόταν προσωπικό για την φρούρηση του και στις 4/11/2009 καταγράφεται ότι στον χώρο «προβλέπονται μελλοντικές νέες εγκαταστάσεις για κάλυψη των αναγκών της Εθνικής Φρουράς..» γιατί προγραμματίζονταν «νέα έργα στην μονάδα».[11] Ενώ, τον επόμενο χρόνο, στις 17/6/2010 καταγράφεται ότι «..στο χώρο που είναι αποθηκευμένο το φορτίο, προγραμματίζονται να γίνουν νέα έργα για την ναυτική βάση..».[12] Ακόμα πιο εντυπωσιακά, στο τέλος του χρόνου του 2010, σε επιστολή του προϊστάμενου Τομέα Αμυντικών Έργων καταγράφεται ότι : «Σε λίγους μήνες ξεκινούν έργα στην ναυτική βάση..»[13] Δηλαδή λογικά είχε υποβληθεί (η εγκριθεί ήδη) κονδύλι για τα «έργα» – αλλά για το στέγαστρο δεν υποβλήθηκε ούτε αίτηση ούτε υπήρχε πρόθεση να γίνει έστω αίτηση για να χρησιμοποιηθούν διαθέσιμα κονδύλια για έκτακτη ανάγκη.

Αυτές είναι οι αναφορές που γίνονταν από το  στρατό : η μονάδα θέλει τον χώρο για νέα έργα και δεν έχει προσωπικό για την φρούρηση. Ουσιαστικά ο στρατός σαν δομή δεν ανελάμβανε τις υποχρεώσεις του – αποφεύγοντας ακόμα και την διεκδίκηση κατασκευής στεγάστρου από φόβο (μπορεί να υποθέσει κάποιος) μήπως δεν γίνουν άλλα έργα. Δεν υπήρχε εδώ παράβλεψη κινδύνων;

Η συγκάλυψη της αδιαφορίας του στρατού: Από τον Φεβρουάριο του 2011 [5 μήνες πριν την έκρηξη] είχε αποφασιστεί σε σύσκεψη των δυο εμπλεκομένων υπουργείων [Άμυνας και Εξωτερικών] να γίνει έρευνα για το περιεχόμενο των κοντεινερ και να αποφασιστεί τί θα γίνουν…

[Ο στρατός αδιαφόρησε όταν βρέθηκε μπροστά στο τεχνικό ζήτημα ότι οι αερογραμμές δεν μετέφεραν το δείγμα στην Ελλάδα για ..ανάλυση

[λες και σαν αποικία δεν είχαμε δικό μας χημείο]

Τον Φεβρουάριο του 2011 έγινε μια σύσκεψη με την συμμετοχή των υπουργών εξωτερικών και άμυνας για το φορτίο. Το μεν υπουργείο άμυνας και ο στρατός υποστήριζαν την καταστροφή ενώ το υπουργείο εξωτερικών, έχοντας υπό όψιν τις διαπραγματεύσεις με το Ιράν, υποστήριζε την εκποίηση. Με βάση το ότι είχε ειπωθεί ότι υπήρχε κίνδυνος από αλλοίωση των υλικών, αποφασίστηκε να σταλεί δείγμα για ανάλυση. Το παράδοξο ήταν ότι αποφασίστηκε να σταλεί το δείγμα στην Ελλάδα. Για 5 ολόκληρους μήνες το δείγμα ήταν έτοιμο και δεν έγινε κατορθωτό να σταλεί στην Ελλάδα. Ο κ. Πολυβίου καταγράφει την απροθυμία τόσο των κυπριακών αερογραμμών να το μεταφέρουν όσο και των ελληνικών αρχών να το δεχθούν…Γιατί ο κυπριακός στρατιωτικός μηχανισμός του κράτους, αγνοεί ένα χημείο δίπλα του και απευθύνεται σε άλλη χώρα; Οι ευθυνες του στρατου συνολικα και η μη συζήτηση της σχέσης κυπριακού και ελληνικού στρατού φαινεται να είναι οι αιτιες της μη συζήτησης….

«..ο Σπύρος Ττάντης ο οποίος ήταν μέσα στο πυροσβεστικό όχημα φώναξε του Κρόκου, λέγοντας του ότι πρέπει να πάνε πάνω και οι μαστοροι φωνάζουν..».

…στις 5:22 (μισή ώρα πριν την έκρηξη) ο Μιλτιάδης Χριστοφόρου (μετέπειτα θύμα της έκρηξης) μετέβηκε στον θάλαμο και είπε ότι «πήρε οδηγία» για «..να πάμε να σβήσουμε την φωτιά».

«..κατασκευάζεται στο ΝΒΕΦ ειδικός στεγασμένος χώρος για μεταφορά και μόνιμη εγκατάσταση όλου του φορτίου..

Σύμφωνα με την καταγραφή είχαν εγκριθεί 93, 000 εύρω, και είχαν ξοδευτεί 40, 000 για την βάση. Τι απέγιναν τα υπόλοιπα..;

…στις 17/6/2010 καταγράφεται ότι «..στο χώρο που είναι αποθηκευμένο το φορτίο, προγραμματίζονται να γίνουν νέα έργα για την ναυτική βάση..»

9 + 1 Ψέματα των ΜΜΕ – Για τις προσπάθειες χειραγώγησης της κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ

Συνέλευση των Παιδιών της Πλύστρας, Σεπτεμβριος 2011

Σήμερα η Δημοκρατία κινδυνεύει από τη χειραγώγηση της πλειοψηφίας των ΜΜΕ. Η δημοκρατική κοινωνική αυτοάμυνα απέναντι στο ψέμα και το κλίμα υστερίας, είναι η άρνηση αποδοχής της λογοκρισίας και η διεύρυνση της ισομερούς δημοκρατικής πληροφόρησης. Οι προσπάθειες για υπονόμευσή της από το εσωτερικό, οδήγησαν άλλωστε, στις τραγωδίες της περιόδου 1960-74.
Ιδού μέρος από τα έργα των ΜΜΕ το περασμένο καλοκαίρι.
Είπαν και δεν ήταν:
1.«Ο Χριστόφιας έφερε το φορτίο.» Το φορτίο υποχρεώθηκε να το πάρει η Κυπριακή Δημοκρατία μετά από εκβιασμό των ΗΠΑ, όπως καταγράφεται στα Wikileaks.

2.«Κρατήσαμε το φορτίο ενώ μπορούσαμε να το είχαμε δώσει στον ΟΗΕ». Σύμφωνα με τα στοιχεία των Wikileaks, η Κυπριακή Δημοκρατία εισηγήθηκε να πάρει το φορτίο ο ΟΗΕ, να σταλεί στο Λίβανο, τη Μάλτα ή να το παραλάβει πλοίο με τη σημαία του ΟΗΕ. Καμιά εισήγηση δεν μπόρεσε να γίνει ομόφωνα αποδεκτή από το Συμβούλιο Ασφαλείας.
3.«Πρότειναν να το πάρουν οι Γερμανοί και δεν δεχτήκαμε». Ο γερμανός πρέσβης και το γερμανικό υπουργείο εξωτερικών το διέψευσαν με απαντήσεις σε ερωτήσεις δημοσιογράφων τον Ιούλιο.

4.«Είναι μια τραγωδία ανάλογη του ’74». Το 1974 υπήρχαν 4-5000 νεκροί ε/κ – ενώ τώρα 13. Το 1974 καταλήφθηκε το 36% της Κύπρου. Το μόνο κοινό ήταν το ότι και το 1974 και το 2011 η τραγωδία ξεκίνησε από το στρατό.

5.«Το κόστος θα φτάσει τα δισεκατομμύρια και οι αυξήσεις στο ρεύμα θα είναι 25% μέχρι και 40%». Τελικά το κόστος επιδιόρθωσης για την ΑΗΚ υπολογίζεται ότι δεν θα ξεπεράσει τα 300 εκατομμύρια και η αύξηση στο ρεύμα ήταν κάτω από 7%.
6.«Η διαταγή εκκένωσης αποδείχτηκε σωτήρια». Δεν διατάχθηκε εκκένωση – αν διατασσόταν δεν θα υπήρχαν θύματα.
7.«Όλοι καταλάβαιναν τον κίνδυνο αλλά ο Πρόεδρος δεν δεχόταν να καταστραφούν». Στην εθνική φρουρά δεν υπήρχε εκτίμηση ή στοιχειώδης κατανόηση των κινδύνων, όπως φάνηκε από τη συμπεριφορά των αρμοδίων από τις 4 μέχρι τις 11 Ιουλίου 2011, όταν έγιναν συσκέψεις για τις πρώτες εκρήξεις και όλοι πήγαν στα σπίτια τους χωρίς καν να στείλουν τις αναφορές στους αρμόδιους.
8.«Η αστυνομία και ο «μηχανισμός του ΑΚΕΛ» εμπόδισε την πορεία ενάντια στην εξοχική κατοικία του Δ. Χριστόφια». Λογοκρίθηκε ότι, τα 7 κοινοτικά συμβούλια χωριών της περιοχής έκαναν έκκληση να ακυρωθεί η πορεία και ότι τα άτομα που είχαν μαζευτεί για να εμποδίσουν την είσοδο της πορείας στην κοινότητα, ήταν κάτοικοι του χωριού.

9.«Καλοπιάναμε χωρίς λόγο τη Συρία». Η Συρία είχε ήδη σπάσει το εμπάργκο με τα κατεχόμενα ,με τη δρομολόγηση πλοίου από τη Λατάκεια προς το Βαρώσι, μετά την κατάσχεση ενός άλλου φορτίου το 2006. Το 2009 απειλούσε με αναγνώριση. Όποιος δεν ενδιαφέρεται για την αναγνώριση των κατεχομένων να το πει δημόσια και να αναλάβει και την ευθύνη.

+ 1: Ερωτήσεις που δεν διατυπώθηκαν ή Τα μυστήρια των ειδικών του στρατού:
Πώς ξεκινά μια φωτιά η ώρα 4 το πρωί από πυρίτιδα που δεν αναφλέγεται; Αρχικά η θέση ήταν ότι οι ειδικοί του στρατού είπαν ότι δεν αναφλέγεται η πυρίτιδα. Μετά βρέθηκαν άλλοι ειδικοί με άλλη άποψη μετά την έκρηξη. Όταν το Φεβρουάριο του 2011 τα υπουργεία άμυνας και εξωτερικών αποφάσισαν να αναλυθεί η πυρίτιδα, οι διαδικασίες της εθνικής φρουράς προνοούσαν να πάει στην Ελλάδα, από όπου θα ερχόταν απάντηση σε 5 μήνες. Κανένας δεν ρώτησε γιατί. Στο κυπριακό χημείο η ανάλυση θα γινόταν σε λίγες μέρες.

Κάποιοι, προφανώς, δεν θέλουν να ακούσουν τη λέξη «σύστημα», γιατί φοβούνται την αλήθεια. Και τα ΜΜΕ εκφράζουν επίσης τα συμφέροντα μερικών.
Το θέμα είναι ποιων και γιατί.

Υ.Γ. Έξω από το Προεδρικό, τον Ιούλιο, τις μέρες της υστερίας, υπήρχε το σύνθημα «Να φοβάσαι το γιο της πλύστρας». Ήταν εξόφθαλμος ο ταξικός ρατσισμός. Ανάλογη πρέπει να είναι και η απάντηση της ταξικής αξιοπρέπειας.

Αντιφάσεις και Αποσιωπήσεις στο Πόρισμα Πολυβίου

Συνέλευση των Παιδιών της Πλύστρας, 23/10/2011

Το πόρισμα του κ. Πολυβίου ήταν μια απόπειρα να επαναληφθούν τα ψέματα των ΜΜΕ με την εξής αντίφαση: ο κ. Πολυβίου είναι αναγκασμένος να παραθέτει τα στοιχεία, ενώ προσπαθεί να αναπαράγει τα ψέματα, και άρα οι αντιφάσεις του είναι έκδηλες. Η απόφασή του να εμφανιστεί στις τηλεοπτικές κάμερες  την ημέρα παράδοσης του πορίσματος, ήταν αποκαλυπτική των προθέσεών του να χρησιμοποιήσει τη θέση του για ένα είδος ιδιοτελούς αυτό-διαφήμισης.

1. Ποιος αποφάσισε για το Μαρί. Παρά τη σαφή καταγραφή του ότι η επιλογή του στρατοπέδου στο Μαρί έγινε από αξιωματικό, ο κ. Πολυβίου συντηρεί μια ασάφεια για την απόφαση. Θα ήθελε να κατηγορήσει τον Πρόεδρο και αφού δεν έχει τεκμήρια, προσπαθεί να αποφύγει τα τεκμήρια τα οποία καταγράφει.
   
   
2. Ποιοι δεν πήραν μέτρα μετά τις πρώτες εκρήξεις. Υπήρχε μια ολόκληρη εβδομάδα προειδοποίησης για την έκρηξη – από τις 4 Ιουλίου μέχρι τις 11. Και όμως σε αυτό το διάστημα κανένας αρμόδιος δεν φρόντισε καν να κάνει την αποψίλωση την όποια ζήτησε η πυροσβεστική. Ο κ. Πολυβίου καταγράφει ότι ,«καίγονταν χόρτα»  «γύρω» από το φορτίο πυρίτιδας και ότι αυτή η φωτιά ήταν η αίτια που δόθηκε «εντολή» να πάνε οι 3 στρατιώτες στο χώρο της έκρηξης. Και μετά σιωπά για τις ευθύνες. Είναι και η σιωπή ψέμα.
   
   
3. Η μη εκκένωση υπήρξε η μοιραία απόφαση για τους θανάτους. Ο κ. Πολυβίου καταγράφει τα γεγονότα τα όποια δείχνουν ότι δεν έγινε εκκένωση. Μάλιστα καταγράφει ότι έγινε το αντίθετο – κλήθηκαν μέσα στρατιώτες αντί να διαταχθεί να απομακρυνθούν. Υπάρχει αναφορά ότι ο ναύτης Μιλτιάδης Χριστοφόρου είπε ότι έπρεπε να πάνε λόγω «οδηγιών», ενώ ο πυροσβέστης Τταντής είπε ότι έπρεπε να πάνε γιατί «φωνάζουν οι μαστόροι». Και όμως ο κ. Πολυβίου δεν διερευνά τις ιεραρχικές στρατιωτικές ευθύνες.
   
   
4. Στέγαστρο. Από τα αποσπάσματα των εγγράφων τα όποια παραθέτει ο κ. Πολυβίου, είναι σαφές ότι ο αρχικός προγραμματισμός προνοούσε να γίνει στέγαστρο. Και όμως, παρά το ότι η μονάδα είχε κονδύλια για να προγραμματίζει έργα στη Βάση, εντούτοις δεν φαίνεται να ενδιαφερόταν κανείς για να φτιαχτεί το στέγαστρο. Και πάλιν ο κ. Πολυβίου αποφεύγει να διερευνήσει αυτή την παράλειψη. Ποιους προστατεύει ο κ. Πολύβιου;
   
   
5. Η ανάλυση που πήρε 5 μήνες. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό για τις ευθύνες της στρατιωτικής δομής, είναι το γεγονός ότι ενώ είχε γίνει σύσκεψη τον Φεβρουάριο και πάρθηκε απόφαση να γίνει ανάλυση για να φανεί ο κίνδυνος από την αλλοίωση της πυρίτιδας, ο κ. Πολυβίου δεν θέτει καν το ερώτημα γιατί και πώς αποφασίστηκε να σταλεί το δείγμα στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να μείνει για 5 μήνες, χωρίς να γίνει η ανάλυση. Στο Κυπριακό Χημείο η ανάλυση θα γινόταν σε 3 μέρες. Αυτή η ανάλυση δεν έγινε ούτε μετά από τις 4 Ιουλίου. Ούτε για εδώ ψάχνει για ευθύνες ο κ. Πολυβίου. Σιωπά ύποπτα.
   
   
6. Οι ευθύνες της Βουλής. Ο κ. Πολυβίου θεωρεί  ότι ο Πρόεδρος έπρεπε να είχε υποψιαστεί τον κίνδυνο, επειδή σε κάποιο έγγραφο (για την απόφαση καταστροφής ή πώλησης του φορτίου), αναφερόταν η έκφραση «κάποιος κίνδυνος» τον Σεπτέμβριο του 2010 (10 μήνες πριν την έκρηξη). Σύμφωνα όμως με τις καταγραφές του, ο επικεφαλής της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής, είχε «μελετήσει» αναφορές οι οποίες μιλούσαν συγκεκριμένα για κίνδυνο «αλλοίωσης της πυρίτιδας» τον Μάρτιο του 2011  (5 μήνες πριν την έκρηξη). Η έκθεση της Γενικής Ελέγκτριας «διανέμεται σε όλα τα μέλη του Σώματος» και, άρα λ.χ., και στην Επιτροπή Άμυνας της Βουλής. Ήξεραν ή δεν ήξεραν από το 2009 πού είναι το Μαρί και ο σταθμός της ΑΗΚ; Όμως οι ευαισθησίες του κ. Πολυβίου ήταν σαφώς επιλεκτικές – και οι αποσιωπήσεις του αποκαλυπτικές.
   
   
7. Τα ψέματα για τις Δυτικές προσφορές. Όπως φαίνεται από τις αναφορές δεν υπήρχε προσφορά από Δυτικές χώρες για να παραλάβουν το φορτίο μετά την κατάσχεσή του. Καταγράφεται μάλιστα, ότι η Γαλλία αρνήθηκε λέγοντας ότι η Εθνική Φρουρά μπορούσε να το χειριστεί. Ο κ. Πολυβίου εδώ παραβλέπει το ότι υπήρξαν και προσφορές της Κυβέρνησης να πάει το φορτίο σε άλλη χώρα και την μη-θετική απάντηση του ΟΗΕ. Αυτά τα αποσιωπά για να συντηρεί τα ψέματα ότι υπήρχε αντιπαράθεση με τη Δύση.
   
   
8. Όταν λογοκρίνεται ακόμα και το Κυπριακό. Οι αναφορές του κ. Πολυβίου για τη Συρία, αποσιωπούν την πραγματικότητα – ότι η Συρία είχε ήδη σπάσει το εμπάργκο με τη βόρεια Κύπρο το 2006 σε ανάλογη περίπτωση και ότι απειλούσε να διευρύνει αυτήν την πολιτική. Ήταν ή δεν ήταν συνταγματική ευθύνη της Πολιτείας να εμποδίσει αυτήν την αρνητική εξέλιξη για την «πολιτειακή κυριαρχία»;

http://paidiatisplustras.wordpress.com

---

[1] Η θέση του κ. Νικολάου στην δικη ήταν αξιοσημείωτη ακριβώς γιατί βασιζόταν στα υπάρχοντα τεκμήρια και μαρτυρίες που έδειχναν τα τραγικά λάθη των τοπικών αρμόδιων: «Στην ανταπάντησή του ο κατηγορούμενος επέρριψε τις ευθύνες στους στρατιωτικούς οι οποίοι βρίσκονταν επί τόπου και τους οποίους κατηγόρησε ο κ. Νικολάου για παροχή παραπλανητικών πληροφοριών, διερωτώμενος «τι πληροφόρηση έδωσαν στους πυροσβέστες μας οι στρατιωτικοί που γνώριζαν τη κατάσταση όταν μαινόταν η πυρκαγιά» προσθέτοντας πως ο επικεφαλής της ομάδας των έξι πυροσβεστών Αρχιλοχίας Ανδρέας Παπαδόπουλος «έπραξε σωστά όταν άφησε πίσω τους πυροσβέστες και πήγε για να κάνει εκτίμηση κινδύνου, αλλά παραπλανήθηκε από τους στρατιωτικούς όταν επέστρεψε με την ομάδα του για να κάνει κατάσβεση των χόρτων». http://www.newsit.com.cy/default.php?pname=Article&art_id=113178&catid=31

[2]  Η μεροληπτική του στάση ήταν εμφανής τοτε όταν εμπλάκηκε σε ένα είδος δημόσιας αντιπαράθεσης με τον κ. Χριστοφια και έκφρασε ανοικτά τις ταξικές και ιδεολογικές του προκαταλήψεις: «Είναι μπολσεβίκοι γιατί δεν πιστεύουν στην αλήθεια. Πιστεύουν στο κόμμα. Ο μπολσεβίκος δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο….» http://www.sigmalive.com/news/local/80740

[3]  Φιλελεύθερος 19/5/2013..«Όλοι έχασαν και πρώτη από όλους η Τράπεζα Κύπρου. Α. Νεοκλέους: η προηγούμενη διοίκηση δεν άφησε τον Ριμπολόβλεφ να βάλει φρέσκο χρήμα».. «[Ερώτηση] Ο κ. Ριμπολόβλεφ ήθελε πριν ενάμισο χρόνο περίπου να αυξήσει το ποσοστό του στην Τράπεζα Κύπρου, αλλά η Κεντρική Τράπεζα και η παλιά διοίκηση της Τράπεζας δεν ήθελαν αυτή την εξέλιξη και το απέτρεψαν. Εκ των υστέρων ποιός πιστεύετε ότι βγήκε κερδισμένος ή χαμένος [Απάντηση]: Είναι αλήθεια ότι πριν περίπου ενάμιση χρόνο, για την ακρίβεια τον Σεπτέμβριο 2011…

[4] Πόρισμα Μονομελούς Επιτροπής [ΠΜΕ], σελ. 237

[5] ΠΜΕ, σελ.  239.

[6] ΠΜΕ, σελ. 237.

[7] ΠΜΕ, σελ. 142. Αναφορά του κ. Πολυβίου στο σημείωμα.

[8] ΠΜΕ, σελ. 130.

[9] Λίγες σελίδες πιο κάτω από την αναφορά για σχεδιασμό για στέγαστρο ο κ. Πολυβίου παραθέτει μαρτυρία του συνταγματάρχη Γεωργιάδη ότι «τα έργα που είχαν γίνει από την Διοίκηση Μηχανικού αφορούσαν μόνο την βάση που τοποθετήθηκαν και όχι το στέγαστρο». Αλλά ο ερευνητής δεν φαίνεται να διερευνά ποιός και γιατί αποφάσισε να μην γίνει τελικά το στέγαστρο.

[10] ΠΜΕ, σελ 130.

[11] ΠΜΕ, σελ. 171-172.

[12] ΠΜΕ, σελ. 172.

[13] ΠΜΕ, σελ.  187.